als iemand verliefd is en die gene is even helemaal van de wereld en alleen met die persoon bezig is hij of zij dan ook in een soort trance

Nee joh, trance is iets heel anders. dus niet letterlijk in trance, ook niet letterlijk van de wereld.

Nee, gewoon een beetje dromerig

Hij is een een staat van aanbidding tot zijn onderwerp van liefde om het maar eens mooi te zeggen.

Zoals jij het in je vraag stelt,wel ja. Even heel geconcentreerd weg zwijmelen met je gedachten kun je inderdaad vergelijken met een soort van trance.

Ja. Ik ga proberen een boek te schrijven omdat in de psychologie te weinig beschreven wordt dat zelfs onze zintuigen eigenlijk heel selectief waarnemen en vooral dat waarnemen en nog meer interpreteren wat in ons kader van overleven (en ego) past.

Desmond Morris beschrijft dit alles volgens mij het best, omdat hij een zoöloog is en de eerste die de liefde beschreef als een 'dierenkenner' i.p.v. het onverbrijd op te hemelen op basis van onze menselijke arrogantie alsof wij superwezens zouden zijn. Ik ga zijn en mijn visie hier kort en wat door elkaar aanhalen daarover.

Een menselijk baby is, in tegenstelling tot vele andere dierenbaby's, hulpeloos. Ik vermoed doordat het hoofd te groot zou zijn (te veel hersenen die enkel dienen voor onze fijne motoriek van mond/taal en vingers) als wij voldragen zou worden (moet nog door het geboortekanaal tussen de benen van de moeder kunnen, verhouding baby-kilo's versus moederkilo's is erg groot ook).

We worden geknuffeld, verwend en zo sterk gemaakt, en dan ontstaat het (volgens mij gezonde!!!) ouderafstotingssyndroom (best op gezond wijze en niet in brute PAS/SAP-vorm) en heb je niet graag dat ze je hoofd of intieme delen aanraken.

En dan begint alles plots opnieuw, je territoriale angst, wordt plots ingevuld terwijl je in de eerste liefdefase nochtans eigenlijk wel onbewust zocht naar een 'sterke/mooie' partner (glans in de ogen, vochtigheid, onbewuste geur van ander afweersysteem dan het jouwe - pil kan voor verwarde en dus foute keuzes zorgen, vreest men meer en meer).

Hier begint het antwoord op jouw vraag: Je neemt selectief waar en iedereen heeft een Man-ideaal of Vrouw-ideaal (zie ook het boek "Vuur in 't lijf - over mannen, Sam Keene"), en dus ga je op weg naar de paring een veilige plaats zoeken omdat je dan plots al je verdedigingsreacties af legt (reden waarom er ook in 't publiek door oversekste bonobo's en gelijksoortige mensen wordt gevrijd) omdat je dan erg kwetsbaar bent maar je lichaam alles op alles zet om de beste zaadcelletjes bij die ene eicel te krijgen. In die zin zijn er veel gelijkenissen met een trance, want bij echte verliefdheid ga je werkelijk op en hou je nauwelijks nog rekening met de werkelijkheid om je heen. Zeker nu emoties zo belangrijk worden, verlaten vaders en moeders hun gezin voor een zotte verliefdheid, terwijl dezelfde mensen dat eigenlijk nooit planden te doen en dat eigenlijk ook verstandelijk niet willen.

De rest zet ik in reactie.