Als ik ècht lekker in mijn vel zit, word ik sarcastisch. Niet met opzet gemeen, maar dan vergeet ik dat het wel eens beledigend over kan komen op anderen. Ik heb dus niet de bedoeling anderen te kwetsen, maar wil ook graag dicht bij mijn eigen persoonlijkheid blijven. Ik kan zelf goed tegen anderen die sarcastisch naar mij zijn, ben er mee opgegroeid en heb ook zelfspot.
Ik wil niet voortdurend op mijn woorden hoeven letten, niet als ik juist lekker in mijn vel zit. Mijn woorden gaan niet meer door de filter, de rem is eraf, zeg maar. Dat voelt juist heel prettig, maar niet nadat blijkt dat ik er iemand mee gekwetst heb.
Ik wil geen vijanden maken, maar ook mezelf kunnen zijn. Wat moet ik doen?
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?