Hoe moet ik het zo vertellen?

Je moet je zeker niet schamen hoor, omdat je erbij moet huilen!
laat je maar eens goed gaan, dan kan opluchten hoor!
Trouwens dat je huilt terwijl je het uitlegt, vind ik doodnormaal.
Wil je absoluut niet huilen, vertel het dan op een andere moment....emoties kan je echter niet tegenhouden....
Sterkte!

Ga een beetje uit je hoofd leren wat je wilt vertellen en dan als je het gaat vertellen dan moet je compleet ergens anders aan denken. Denk bijvoorbeeld aan de zomervakantie of iets anders waar je super veel zin in hebt. Ga dus niet over je opa denken. Sterkte!

Leg eerst de situatie aan de docent uit en vraag of zo het tegen de klas kan vertellen maar dan op een moment dat jij even weg bent heb ik ook gedaan en werkte goed

Emoties kunnen bij het kleinste en geringste plotseling opkomen en uitbarsten. Dat is niet erg, sterker nog, het is zelfs goed als je emoties kan tonen, alleen is het wel gemakkelijk als je ze kunt beheersen.

Oefen wat je wilt zeggen en laat daar je tranen bij lopen, dan hoef je niet meer te huilen als je het voordraagt. Echter, elke afwijking kan je weer tot huilen brengen. Dat geeft niets; een ieder bij wie een dierbaar familielid overlijdt, weet dat dit pijn doet en zal medeleven tonen.

Lijkt je dit niets, dan kun je ook je docent vragen het te vertellen als jij 'toevallig' even naar de WC bent.

Weet je wel zeker dat je het aan de hele klas wilt vertellen? Je kunt het ook alleen aan degenen vertellen met wie je het meeste contact hebt, aan je vrienden of vriendinnen. De anderen vangen er misschien iets van op, of horen het weer van anderen. Maar door het in de klas te vertellen, maak je er voor jezelf ook wel iets heel groots van, een hele hoge berg waar je overheen moet. Als je het alleen aan je vrienden vertelt, is de berg misschien wel een stuk lager.
En bovendien heb je er dan misschien wel veel minder moeite mee dat je huilt, want je vrienden kennen je en weten dat dat snel gebeurt.
Nog iets over het huilen:
Ik had mijn tranen ook altijd hoog zitten (en nog wel, ik ben ook snel ontroerd). Op een gegeven moment ben ik het als overlopen gaan zien in plaats van huilen. Daardoor werden mijn tranen op zich een minder belangrijk punt, dat heeft mij wel erg geholpen. Je loopt gewoon over, geeft niks, als je leeg bent stopt het wel weer.

meestal gaan dat soort dingen als een lopend vuurtje in de klas. vertel het aan een paar goede vrienden/vriendinnen die je zeker zullen begrijpen en je troosten als je huilen moet.

als anderen dan vragen waarom je 'ineens' begint te huilen zullen de mensen die het weten aan ze vertellen.

ook kan je vragen of je leerkracht het wil vertellen. een korte uitleg over wat er speelt, en het feit dat je dat je dus kan huilen om die reden.

huilen is helemaal niet erg, het is een menselijke emotie. is het af en toe niet te stoppen dan is dat ook helemaal geen schande of raar.

ik wens je heel veel sterkte toe

Probeer het te tekenen? Of wat je ook kan doen is als eerst van de klas komen, en natuurlijk met je leraar afspreken en dan kan je alvast wennen ( oefenen)

Geeft niets hoor dat je emoties eruit komen. Voor het kleinste dingetje jank ik al XD

Niemand zal het je kwalijk nemen als je gaat huilen.

Kennelijk houd je van je opa en dan is het toch normaal dat je emotioneel bent vanwege de ziekte van je opa.

het is helamaal niet erg om je emoties te verstoppen, als je het vertelt op een nuchtere manier kunnen mensen juist weer denken dat het je weinig doet.
ik vertelde moeilijke dingen altijd alsof ze niet over mij gingen en praten niet in de ik vorm. om dat af te leren en mijn gevoelens weer te tonen heb ik 4 jaar therapie gehad :-|. je kan maar beter laten zien wat je voelt, en zeker geen manier zoeken om ze te verstoppen.
mensen zullen het echt wel begrijpen dat zoiets ingrijpends jou verdrietig maakt.
heel veel succes en sterkte met jou opa en het vertellen.

Toegevoegd na 1 minuut:
het is helamaal niet erg om je emoties te verstoppen
moet zijn:
het is helamaal niet erg om je emoties te tonen