Hoe verbeter je het oogcontact van / met een kind?

Ik zie in de trefwoorden dat het hier om autisme gaat. Je schrijft niet hoe oud het kind is, en om wat voor vorm van autisme het gaat.
Voor een jong kind is dat misschien nog wel te veel gevraagd. Hij/zij moet een ander heel dicht bij zichzelf laten komen, dat is echt eng.
Weet het kind dat het een vorm van autisme heeft? Dat maakt het wel gemakkelijker. Dan kun je namelijk vertellen dat het voor iemand met autisme lastiger is dan voor anderen om iemand aan te kijken bij het praten, maar dat het wel belangrijk is om dat te leren, omdat andere mensen dat ook doen.
Voor iemand met autisme is het prettig om heel precies te weten wat hij moet doen. Bijvoorbeeld:

- Als je je voorstelt en iemand een hand geeft, dan kijk je diegene aan.
- Als je iemand een vraag stelt, kijk je diegene aan.
- Als iemand je iets vraagt, kijk je diegene aan.
- Als je antwoord geeft, kijk je de ander aan.
- Als je alstublieft en dank u wel zegt, kijk je de ander aan.
- Als je een langer gesprek voert, hoef je niet de hele tijd de ander aan te kijken.

Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om met voorstellen, hand geven en alstublieft en dank u wel zeggen te beginnen.
Dan leer je het kind dat het in die gevallen de ander moet aankijken.
Later, als dat goed gaat, kun je er nog iets bij doen.
Je moet er alleen wel vanuit gaan dat dit een aangeleerd aankijken blijft, en vaak geen echt oogcontact wordt.
Maar het is voor mensen met autisme wel heel prettig om te weten hoe ze zich in bepaalde situaties met mensen horen te gedragen.