Zijn angst, druk en frustratie aangeboren verschijnselen en behoren ze tot onze natuur, of zijn ze aangeleerd?

Angst is spannig...
Druk is spanning...
Frustratie is afkeur...

Angst is spannign en aangeleerd... Druk is spanning, dat is er of is er niet... Frustratie is afkeur en komt op als je iets niet wil of als iets niet lukt wat je wel wil...

Ik weet zeker dat deze verschijnselen zijn aangeleerd. Frustratie is een reactie op dingen die niet lukken in het leven of iets wat tegenzit. Daar kan dus nooit aangeboren zijn. Druk is ook iets wat zich ontwikkeld door het leven en datzelfde geldt voor angst. Alleen kan niet iedereen op dezelfde manier omgaan met deze verschijnselen. Sommigen halen hun neus voor alles op (vaak bluf), andere erkennen het en doen er iets mee en voor een andere groep wordt het soms te veel en betekend dit het einde.
Het is dus allemaal aangeleerd.

Bijvoorbeeld angst kan aangeleerd zijn, maar het kan ook biologisch bepaald zijn.

"20% van de mensen hebben een gevoeliger zenuwsysteem dat extremer reageert op prikkels uit de omgeving. Dit wordt soms gezien als angst als karaktertrek: sommige mensen zijn van nature angstiger / voorzichtiger dan andere mensen. Verder zijn er aanwijzingen dat bij obsessieve-compulsieve stoornissen of paniekstoornisen genetische componenten een rol spelen "

Je noemt drie zaken die m.i. niet in één rijtje thuishoren.
Angst is een emotie die diep ingebakken zit in de genen en gericht is op zelfbehoud. Daarzonder zouden we allemaal Kamikazepiloten zijn.
Druk is geen eigenschap en ik snap niet wat die in dit rijtje doet.
Frustratie is wel een emotie. De frustratietolerantie verschilt van mens tot mens en lijkt mij karakterbepaald.

Angst is volgens mij een natuurlijke reactie die ook bij dieren voorkomt die niet bekend staan om hun didactisch vermogen. Angst kan wel aangeleerd versterkt worden.
Druk en frustratie komen ook in de natuur voor, b.v. wanneer voedsel wel voorhanden is maar door concurrentie in onvoldoende mate bemachtigd kan worden.

Onze genen bepalen waarschijnlijk wel voor75 % ons karakter.
Het hebben van angst is nodig om te overleven, het is de rem op onze activiteiten, zonder deze rem zouden we snel verongelukken.
Overdreven angst is aangeboren of ontstaan door een trauma, maar ook gemakkelijk een trauma oplopen is waarschijnlijk erfelijk en een karakteronderdeel.
Druk en frustratie is zeker een onderdeel van het karakter, althans een overdreven vorm hiervan.
Zelfverzekerde mensen kunnen vaak totaal geen last hebben van angst en druk, omdat ze goed weten waar ze zelf mee bezig zijn.
Maar kunnen uitermate gevoelig zijn voor frustratie's, omdat ze door hun zelfverzekeerdheid zich niet kunnen voorstellen dat er ook iets fout kan gaan.
Het karakter maakt de mens of we het nou willen of niet.

Er zijn ook mensen die denken dat angsten uit een vorig leven komen.. En dus niet aangeleerd zijn..

De angst van mensen wordt bepaald door o.a. het stofje serotonine in de hersenen. Dit stofje reguleert de angsten. De een heeft dit stofje genoeg of wordt er genoeg aangemaakt. De ander heeft van nature te weinig van dit stofje. Dat kan je onzeker maken en bang, paniekstoornissen (is een algemeen woord voor deze verschijnselen)

Wanneer je dit stofje te weinig hebt of meer gebruikt dan je lichaam aanmaakt... kun je die symptomen krijgen.

Het opraken van dit stofje komt meestal door stres, slecht slapen en DRUK. Het aanmaken van dit stofje kan door sporten, dat is de natuurlijke manier, maar duurt langer voor je je weer helemaal top voelt. Ook medicatie kan nodig zijn, wordt overigens door heeeeeeeeeeeeeeel veel mensen gebrukt en gaat sneller. Maar dat zou je je huisarts kunnen vragen hoe het werkt en of het voor jou van toepassing is. Er zijn veel soorten medicatie.

Bij mij werkt het geweldig (sporten & medicijnen). Je krijgt weer zin in mensen en energie om dingen te ondernemen. Een burn-out (kan ook door spychische problemen) zit zo op je nek... zonder dat je er erg in hebt.

Frustratie... moet je leren loslaten... geef jezelf rust door niet met dingen bezig te zijn die het niet waard zijn. Dat helpt namelijk niet om dat belangrijke stofje serotonine in stand te houden... maar breekt alleen maar af.

Hoop dat je er iets aan hebt... heb je vragen...? mail mij gerust.

Verbazingwekkend hoe vaak hier 'aangeleerd' geantwoord wordt. Het is ook een vage vraag vanwege verschillend te interpreteren begrippen. Maar het lijken mij toch logische reacties van een organisme op alles wat ervaren wordt. De een zal gevoeliger zijn dan de ander, en de omstandigheden kunnen het verschil maken, maar uiteindelijk gaat het altijd om fysiologische reacties.