Een goede vriendin van mij heeft Anorexia, wat moet ik tegen haar zeggen, hoe moet ik tegen haar doen?

Question

Ze is anderhalf jaar geleden opgenomen in een kliniek.
Zes maanden geleden is ze gezond verklaard, maar inmiddels heeft ze toch weer Anorexia gekregen, en gaat ze binnenkort weer naar een kliniek.

Moet ik het er met haar over hebben, of moet ik juist zoveel mogelijk het onderwerp ontwijken, zodat ze wat afleiding heeft?

 · Accepted Answer

Moeilijk te zeggen, ik ken jouw vriendin niet. En dit is voor iedereen weer anders, onafhankelijk van de anorexia.

Ik kan hier alleen algemene dingen zeggen. Gemiddelden. Aan jou de taak te bekijken of je er iets mee kunt in het speciale geval van jouw vriendin.

Anorexia is vaak een uiting van het gevoel geen controle te hebben, en/of geen zelfvertrouwen. Het gevoel dat alles mislukt, dat jij mislukt, dat je niets kunt, dat er zoveel van je wordt verwacht en dat je steeds weer faalt, dat dingen gebeuren zonder dat je daar ook maar enige invloed op kunt uitoefenen.

En dan - is er het eetgedrag, en het gewicht. Het eetgedrag heb je onder controle - eindelijk eens iets dat je *wel* onder controle hebt! Het gewicht is een doel - eindelijk eens een doel dat *wel* haalbaar is! *Jij* bepaalt het! *Jij* stelt doelen! En je hebt *succes*!

Hieruit volgt waar je vriendin - als ze enigzins in de buurt komt van het gemiddelde - behoefte aan heeft. Iets waar ze controle over heeft, iets waar ze succes mee kan boeken, iets wat ze *zelf* heeft bereikt, en waar ze *trots* op kan zijn.

Bij kleine kinderen is het makkelijk. Roep "Jaaaaa, wat GOED zeg!" als ze voor het eerst zelf het trapje van de glijbaan opklimmen. En "Oooh, wat ben je nu HOOG!" als ze boven staan. En als ze dan naar beneden zijn gegleden: "Joepieieie! En wat ging jij SNEL zeg! Super!".

Bij jouw vriendin zou je de volwassen versie hiervan kunnen proberen - maar je moet haar kennen om daar iets voor te vinden. Schilderen, beeldhouwen? Sporten zou ook kunnen, maar is bij anorexia niet altijd goed. Iets waar ze wel belangstelling voor heeft, wat ze in principe kan, waar ze nu nog slecht in is omdat ze nog nooit heeft geoefend, maar waarin ze vrij snel verbetering kan bereiken door het een paar keer te doen.

Heb je hier iets aan?

 · Answer

als het een echt goede vriendin is kun je haar het beste deze vraag voorleggen... 
vertel haar dat je je er onzeker over voelt... vraag of zij er over wil praten... vraag of ze liever juist iets heel anders wil... misschien verder gaan zoals jullie deden voor ze naar de kliniek ging...

 · Answer

Dat ligt aan jouw vriendin. Vraag haar of ze er over wil praten, of juist niet.

Op deze vraag is geen algemeen antwoord dat voor iedereen geldt..

 · Answer

Ik kan je niet specifiek helpen... Daar is het te persoonlijk voor... Maar ik kan je wel een setting schetsen waar je zaken kunt plaatsen...
Een jaar lang hulp is tekort geschoten en ze recidiveerde...

Als ik invoel, moet je er niets over zeggen, verwelkom haar, wees er voor haar, en zeg er niets over, totaal niets... Maar wees er voor haar, stuur haar alle liefde toe die je hebt en wees samen... Laat haar praten en antwoordt gewoon op alles, met al je aandacht... En doe niet meer dan dat... Als ze er zelf over begint, zeg je iets als, jij lost dat op, dat kun je, iedereen die van je houdt die helpt je mee erdoor heen... Zulke dingen... Meer niet... Zorg dat ze alles tegen je kan zeggen... en blijf daar... Niks opvoeden, niks gaan opleggen, niks gaan betuttelen, niks gaan regelen, geen raad geven, niets van dat alles... Wees gewoon een vriendin voor haar, gewoon zeg ik, nee niet gewoon wees de vriendin voor haar... En steun haar in haar behoeften... Dat is wat ze echt nodig heeft en nooit gehad heeft... Daar wordt ze vanzelf beter van zonder dat jij iets stuurt... Wees de vriendin voor haar... haar steun en toeverlaat... en meer niet...

strekte met jouzelf en met je vriendin...

 · Answer

Aansluitend op de vorige antwoorden;
laat haar vooral niet vallen.

Sterkte!

 · Answer

Ik ben blij te horen dat ze wel al de specialistische hulp had en gaat krijgen die ze nodig heeft, want je schrijft dat ze weer naar een kliniek gaat. Jij kan hoogstwaarschijnlijk die professionele hulp niet bieden. Wat je haar wel te bieden hebt is je vriendschap. Alleen al het feit dat je de moeite neemt deze vraag te stellen getuigt al van goede vriendschap! Ik denk niet dat je het onderwerp geforceerd moet ontwijken, noch geforceerd moet aankaarten. Begin er af en toe over en dan merk je vanzelf of ze er uitgebreid over wil praten of niet. Blijkt dat ze er niet over wil praten, laat het dan met rust. Als je met haar er over praat, oordeel dan niet, maar toon begrip. Zodra je oordeelt is de kans groter dat zij er minder zin in krijgt er over te praten. Als je puur vragen stelt uit interesse (zonder oordeel), dan zal ze veel opener antwoorden. En ja,... zorg dat je ook over andere dingen praat! Ik denk namelijk dat je een terecht punt hebt voor wat betreft die afleiding. Als iedereen het alleen maar heeft over haar anorexia, dan zal het tamelijk deprimerend voor haar worden denk ik.

 · Answer

doe normaal zoals het een vriend betaamt, eerlijk , open , rechtuit en ondersteunend en niet betuttelend.

Een goede vriendin van mij heeft Anorexia, wat moet ik tegen haar zeggen, hoe moet ik tegen haar doen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?