ik ben bang, waarom doe ik dit?

je bent helemaal niet gek want je maakt je er nu wel druk om en denkt erover na. Positief vind ik
als je het toen expres deed kun je eens nadenken of je nog weet waarom je dat deed. Als je de reden weet, kun je zelf beoordelen of je vind dat je een risico loopt dat je dat met je eigen kinderen ook doet.

Als je het toen echt deed met als doel ze pijn te doen is dat natuurlijk niet best, maar zoals je er nu mee bezig bent kan ik me niet voorstellen dat je dat nu weer zou doen. Maar denk er eens over.

Je hebt zelf mensen die zo bang zijn een kind te laten vallen dat ze het bijna fijnknijpen. Niet goed natuurlijk maar de redenen zijn dus niet van slechte aard

Toegevoegd na 1 minuut:
zelf mensen = zelfs mensen
je krijgt van mij een + voor de vraag want ik vind het heel dapper dat je het durft te vragen

Misschien deed je het wel uit onervarenheid. je bent er nu in elk geval mee bezig, het zet je te denken. Het is allemaal al weer een paar jaar geleden, dus misschien zou het je tegenwoordig wel helemaal niet meer overkomen.

Ik denk dat je nog heel jong bent?

Mensen doen soms rare dingen. Dingen waarvan ze niet wisten dat ze het zouden kunnen. Vaak schrikken ze van hun eigen handelingen. Op zich is daar niks mis mee.

Kleine kinderen willen wel eens hardhandig omgaan met andere kinderen of huisdieren. Dat is puur om hun grenzen op te zoeken en ook omdat ze nog niet helemaal geleerd hebben hoe ze zich sociaal en vriendelijk moeten gedragen.

Wanneer je dit soort dingen na je pubertijd nog doet, dan is het verstandig om daar met een professional over te praten. Het is niet goed om kinderen of huisdieren express pijn te doen. Dan gaat het lijken op sadisme en dat is een psychische stoornis.

Ik vind het wel goed van je dat je hierover deze vraag stelt, dat betekent wel dat je je bewust bent van het feit.

Je bent niet gek en ik vind het knap dat je erover nadenkt. Je zult er steeds aan worden herinnerd als je in vergelijkbare situaties komt. Omdat je het bewust bent, zul je er ook meer op gericht zijn. Het is al een tijd niet gebeurt en dat stelt gerust. Lastig is het dat het in jouw hoofd blijft rondspoken. Dat wat je denkt is een situatie uit het verleden die nu niet meer is. Je bent nu door jezelf gewaarschuwd en het blijft belangrijk om er niet krampachtig mee om te gaan. Ga ervan uit dat het verleden tijd is.

Dit is een terechte vraag. Je moet een gesprek met een psychiater aanvragen bij de GGZ. Je hebt geen beheersing over je eigen beweegredenen. Daarmee kan je een gevaar voor jezelf en voor anderen zijn.

Wel goed dat je ervoor uit durft te komen. Maar het is absoluut niet=wenselijk gedrag.