Hoe komt het dat ik moeite hebt met mensen die 'boven' mij staan?

Er staat niemand boven je, ze hebben alleen een andere rol. Ik vermoed dat het onzekerheid is en dat je bang bent af te gaan tegen iemand met een net iets hoger salaris dan jij.

Zeggen 'dat moet je niet doen' is makkelijk, maar is te makkelijk. Probeer jezelf zekerder te maken door opleidingen zodat je straks wellicht leiding geeft aan degene die nu 'boven' je staan.

Er is een spreekwoord "wees vriendelijk tegen iedere gek, morgen kan het je baas zijn". Met andere woorden; ze zijn niets beter dan jij, maar hebben alleen net iets meer geluk of ervaring. Meer is het niet.

Dat komt misschien omdat jij ze als te belangrijk inschat. Bedenkt dat het ook weer mensen zijn die een leidinggevende hebben waar zij soms ook weer bij dichtklappen.
De mensen die boven jou staan reageren doorgaans op jou zoals jij op hen reageert. Dus als jij weinig tegen hen zegt, zullen zij ook niet veel met jou gaan spreken. Stel jij je open op, dan zullen zij dat ook doen.

U heeft een minderwaardigheidscomplex en daar kunt u zelf wat tegen doen.
Velen hebben een makkelijke start gehad door in de juiste wieg te hebben gelegen. (van adel of koninklijke bloede,
of slechts een miljonairsgezin)
Anderen hebben zich in zekere mate opgewerkt in de maatschappij door studie en wilskracht.
Maar iedereen heeft verschillende ambitie,s en/of
kwaliteiten.
Blijf niet hangen in denkbeeldige beperkingen,
maar maak gebruik van uw mogelijkheden om u te ontplooien door bv er een studie bij te nemen.
Het gaat u lukken.

Het zal met onzekerheid te maken hebben.
Misschien ook met een groot gevoel voor hiërarchie.
Ik weet niet wat je er aan kan doen. Als het je erg gaat belemmeren in je leven, dan zou je in therapie kunnen gaan. En anders moet je het accepteren als zijnde een karaktereigenschap.

Om te beginnen vind ik dit een kei goede vraag. Petje af.

Iedereen waarvan jij denkt dat hij of zij meer weet en de uitstraling heeft, wordt door jou gezien als boven. Zij staan echter niet boven jou, dat willen ze ook niet en jij splaatst ze toch boven jou.
Zij zijn de leraar en jij bent het leerlingetje. Wat ik niet zie is dat jij voor jezelf uitdrukt hoeveel waarde jij hebt en dat is heel veel. Dat bewijst zich al doordat je de vraag stelt en naar jezelf wilt kijken om vooruit te komen.
Alleen kun en durf je dat niet te zeggen en ben je je er mogelijk niet eens van bewust.
Dat dichtklappen heeft een oorzaak en ik schrijf wat zinnen die je misschien bij jezelf herkent:
*Ik ben bang om iets te zeggen en dat ze dat stom vinden.
* Als ik iets denk en zou willen zeggen, dan krijg ik het warm en begint mijn hart te bonzen.
* Wat zou hij/zij wel niet van me denken?
*Ik denk dat hij vindt dat ik stom ben dus dan zeg ik maar niets.
Herken je deze of vergelijkbare gedachten?
Heel veel mensen worstelen hier mee en ik krijg ze in mijn praktijk.
Het feit dat je iemand boven je plaatst, is een keuze die je zelf maakt. Dat geldt ook voor de manier waarop je ermee om gaat. Dat omgaan is ook een beschermingsmechanisme voor jezelf om schade te beperken.
Je stelt nu de vraag wat je eraan kunt doen. Dat is in het kort niet uit te leggen en er is zeker wat aan te doen. Wel besluit je dat de oude weg niet de goede is en dat je afscheid mag nemen en dankjewel zeggen tegen de dingen die je tot nu beschermd hebt. Je hebt er nu iemand anders voor nodig die jouw helpt om jouw eigen waarde te zien en die belangrijk te maken. Je wilt ook dat dit een overtuiging van jezelf wordt. Daarbij past dan ook het gedrag die jouw zien als gelijkwaardig als mens aan een ander en op een ander kennisniveau.
Doe dit niet alleen want dat gaat moeilijk of duurt lang met veel schade en schande.
Heb het er eens over met een ouder iemand die je vertrouwd, misschien een leraar of mentor of wie dan ook. Mogelijk durf je het met jouw ouders te bespreken en dat je aangeeft dat je eraan wil werken met goede hulp. Daarna gaat er iets rollen waarin je zelf het veilige tempo kunt bepalen. Neem er de tijd voor want langzame veranderingen blijven beter in je dan te snelle geforceerde veranderingen. Zoek dus iemand op en laat horen hoe het gaat.
Ik wens je rust en inspiratie hierin toe.

Heel mooi gezegd in de andere antwoorden : er staat inderdaad niemand boven je, je bent de moeite waard!
Dat is zeker raak.
Waarschijnlijk voel je dat ook wel als je met "neutrale" mensen omgaat. Maar op het moment dat je dan bij iemand bent die op maatschappelijk vlak zogezegd "hoger" staat, dat je dan tegen je eigen wil in dichtklapt en je eigen sterkte e.d. kwijt geraakt. Of misschien doe je zelfs af en toe uitsloverig je best en kan jezelf nadien wel iets aandoen omdat je je zo onderdanig gedroeg.
Dat "dichtklappen" kan verscheidene oorzaken hebben. Wellicht is er hierrond een programmering gebeurd in je kinderjaren.
Ik geef enkele voorbeelden, misschien is er wel één van toepassing op jou. (De termen tussen aanhalingstekens bedoel ik niet letterlijk natuurlijk).
- je opvoeders (ouders of iemand anders die je heeft opgevoed) waren ook onderdanig tov iemand die "boven" hen stond
of
- je hebt een opvoeding waarbij beleefdheid tegen volwassenen centraal stond en belangrijker was dan wat jij zelf voelde
of
- jij moest thuis gehoorzamen tov je ouders, en had hier niets of heel weinig tegen in te brengen. je eigenheid en je gevoelens (boosheid, verdriet...) werden niet erkend
of
- je hebt op een strenge school gezeten waar de leerkracht weinig inspraak dulde van de leerlingen en als een soort "heilige" gold
- of nog iets helemaal anders....
Dus ofwel heb je dit gedrag geleerd door belangrijke personen uit je kindertijd te imiteren, ofwel doordat je afgestraft werd als je niet onderdanig genoeg was.
Tot zover een antwoord op je vraag.
Je hebt in de andere antwoorden al enkele zeer goede tips gekregen om ermee om te gaan. Ik zou eraan willen toevoegen; begin met jezelf te aanvaarden en van jezelf te houden inclusief deze eigenschap. Je HOEFT niks te zijn of te doen t.o.v. hen. Je MAG je onzeker voelen.
Een tip die bij mij alleszins gewerkt heeft : maak een dertigdagenplan op. Elke dag schrijf je één goede eigenschap van je op een blad en hangt dit ergens zichtbaar op zodat je ervan doordrenkt wordt.
En reageer die 30 dagen niet op "meerderen" (ik bedoel : doe niks speciaals of extras, wees zo neutraal mogelijk).Focus gewoon helemaal op jezelf zonder oordeel. Op je gevoel in je buik, hart...let erop dat je rustig blijft ademen.Als je helemaal bij jezelf bent gekomen, denk dan aan de "goede eigenschap van de dag" en voel die van kop tot teen in je lijf zitten, voel m.a.w. dat JIJ dat bent.
Ik wens je heel veel succes toe.

Omdat jij het gevoel hebt dat zij meer zijn dan jou omdat ze bv meer verdienen of een hogere functie hebben je denkt ook automatisch dat zij veel meer zelfvertrouwen hebben als jou...

Maar dat moet natuurlijk niet zo zijn... Het is maar een veronderstelling... Mischien heeft deze persoon helemaal niet zo veel zelfvertrouwen en jij wel...
Ga na of dit wel zo is misschien doet hij maar alsof en is hij niet zo stoer als hij er uit ziet...

Beste is dat je gewoon denkt dat het acteurs zijn deze mensen zijn betaalt om hier een hogere functie te hebben maar eigenlijk ben jij beter. Het zijn allemaal acteurs die net alsof doen.

Ten twede ook al hebben ze een betere functie of zijn ze hoger dan jou betekent niet dat ze beter zijn dan jou ze zijn gewoon "anders". Denk maar aan if everyone looked the same we will be tired of looking at each other...