waarom zou je als je van je partner houdt, en gemeenschap met haar hebt, ook gemeenschap met andere willen hebben?

Als ik een scharrel meeneem,dan wil ik toch echt niet dat zij zwanger van mij geraakt.Hoe groot is dan de kans dat mijn vrouw erachter komt?

Ah, maar dat is het laagje ratio dat we over onze dierlijke impulsen heen leggen.

Zo heb ik het ook altijd aangevoeld. Alleen, ik heb nog nooit een partner gehad die het ook zo aanvoelde. Geloof jij dat ik die nog zal ontmoeten, moet ik me er voor open stellen, of maakt het niet uit dat mijn partner anders denkt dan mij? Sorry als ik dit op de verkeerde plaats post, misschien moest het via berichten?

Ik denk dat als je een partner hebt die hier niet hetzelfde over denkt, je (moreel gezien) de keuze hebt tussen dat accepteren en monogaam leven, of de relatie verbreken en op zoek gaan naar iemand die er wel hetzelfde over denkt. Of er in ieder geval voor openstaat. Natuurlijk kun je iemand ontmoeten die hier open voor staat. Ons is het ook gelukt, terwijl we (we wisten nog niet dat dit een optie was) elkaar hier niet eens speciaal op geselecteerd hebben. Ik moet wel zeggen, in jouw geval: jullie zijn er toch mee bezig om kinderen te (kunnen) krijgen? Zou je niet zeggen dat - zodra je hebt besloten je met iemand voort te planten - je je keuze al hebt gemaakt? Is het verbreken van de relatie om een op dit onderwerp gelijkgestemde partner te vinden geen gepasseerd station? Ik geloof in ieder geval niet dat deze houding zoiets is als een geaardheid. Je bént niet polyamoureus (om de populaire term te gebruiken) in de zin dat je bijvoorbeeld heteroseksueel bént, je kunt polyamoureus léven. Dat is een kwestie van keuze. Ook als je hier in principe voor openstaat, houdt niets je tegen om ervoor te kiezen toch monogaam te leven. PS van mij mag dit gerust hier staan. Het gaat over jouw leven, als jij er geen probleem mee hebt om het er openlijk over te hebben, heb ik dat ook niet.

'Polygaam' is een verkeerde term, dat slaat alleen op het trouwen met meer dan één persoon. Ik kan me voorstellen dat we zoiets ooit zouden kunnen willen, maar voorlopig is daar geen sprake van. Maar ja, in onze relatie is ruimte voor andere mensen, en die ruimte is er voor ons allebei. Zowel apart als samen. We zijn bijvoorbeeld ook wel eens verliefd geweest op dezelfde persoon.

Binnen bepaalde grenzen: ja, dat mogen we. Zowel losse seks als een relatie inclusief seks.

Eigenlijk vroeg ik me niets over jou af, ik ken je niet. Wat aan de persoonlijke keuzes die mijn man en ik gezamenlijk maken over de vorm van onze relatie maakt dat jij 'het niet meer vertrouwt een relatie'?

Vreemdgaan? Wie heeft het over vreemdgaan? Ik kan mijn man 100% vertrouwen om niet de grenzen te overschrijden die we hebben afgesproken. Andersom geldt dat net zo. Dat onze afgesproken grenzen niet liggen op exact hetzelfde punt als waar jij in een relatie de grenzen graag zou zien, betekent niet dat we vreemdgaan. Alleen dat wij andere persoonlijke keuzes maken dan jij. Als jij jouw persoonlijke leven wilt laten leiden door wat je vindt van de persoonlijke keuzes van een anonieme internetter: tja, van mij mag je, maar ik vind het niet zo slim.

Er is een héél klein beginnetje waarbij het eindelijk iets normaler gevonden wordt dat mensen hun eigen keuzes maken in plaats van hun relatie naar allemaal hetzelfde strakke stramien vorm te geven. Mensen met een niet-monogame relatie zijn ver in de minderheid, en vreemdgaan (dat is héél wat anders, je partner bedonderen heeft *niets* te maken met samen afspraken maken) wordt - hoe veel het ook voorkomt - absoluut niet normaal gevonden.

apocalypse10: SuzyQ dringt jou haar levensstijl niet op, ze geeft antwoord op de vragen. Jij mag gewoon leven zoals jij wilt, daar is niks engs aan toch?

Weet je wat het is? Vreemdgaan is niet van nu, maar van alle tijden. Net als het zwanger raken van een andere man dan je partner. Dat gebeurde zelfs veel vaker in het pre-pil-tijdperk. Het verschil is niet dat het nu normaler wordt gevonden (heb je de reacties bij de zwanger-van-een-andere-man-vraag wel gelezen?) maar dat internet een medium biedt waar dit soort dingen schijnbaar anoniem besproken kunnen worden. Als het allemaal maar normaal werd gevonden, dan had die zwangere-van-een-ander niet zo'n behoefte gehad om dit 'voor eeuwig' geheim te houden. Sowieso: als het erom gaat of je vertrouwen in relaties hebt, is het toch totaal irrelevant of één of andere anonieme griet op internet te vertrouwen is? Het gaat erom of je je *eigen* partner kunt vertrouwen. Maar nu dwalen we wel heel erg af, dit heeft allemaal niets meer te maken met mijn antwoord.

Mooie beeldspraak ;p

Nymphen? Bedoel je Griekse natuurgeesten of jonge teken?

Nymfomaan = (van vrouwen) lijdend aan een abnormaal sterk verhoogde geslachtsdrift. Ken je het nummer van 50 Cent "Candy Shop": If you be a nympho, I'll be a nympho..

Ah, maar je schreef niet 'nymfomaan' of 'nympho', maar 'nymphen'.

Suzy Q.. mag ik ook fouten maken of ben ik geen mens? Voor de rest (voornamelijk kellypriester) is het nu duidelijk... The end.

Jee, wat ben jij lichtgeraakt! Misschien had ik er een smiley bij moeten zetten, ik bedoel het in ieder geval niet zo bloedserieus als je het lijkt op te vatten.

Ik hou met heel mijn hart van mijn man, én er is ruimte voor nog iemand. Dat heeft niets te maken met 'jeugd' (kan ik me helaas inmiddels echt niet meer toe rekenen) of 'van god los zijn' (ik geloof in geen god), maar juist met echte liefde.

wat zoek je dan bij die ander nog meer liefde of nog meer sex .