Op welke leeftijd begin je met het geven van seksuele voorlichting?

Ik ben er mee begonnen toen ik ±30 was en onze oudste 4jaar.Welke antwoorden je geeft ligt er helemaal aan in welke geest je je kinderen opvoedt.

Kinderen geven zelf wel aan wat ze willen weten.
Bij deze 6 jarige zou ik het antwoord geven: 'die komt uit de buik van de moeder' en misschien iemand die zwanger is als voorbeeld noemen en uitleggen dat een baby in de buik groeit. Baby foto's kijken van hem/haar zelf
Vaak zal dat op dat moment voldoende zijn,
Komen er nog meer vragen kan je verder gaan met simpel uitleggen, maar mijn ervaring is dat de vraag hoe de baby in de buik komt pas later komt.
Je hoeft geen vragen te ontwijken maar op deze leeftijd hoef je ook niet in details te treden.

als ze er zelf om vragen rond het zevende jaar kwamen de vragen richting mij ,ik ging er eens even lekker voor zitten .hihhi

Gewoon eerlijk antwoord geven (houd het wel simpel en treed niet teveel in details...) Ik was ook rond die leeftijd toen ik dat aan mijn moeder vroeg. Zij helemaal in de zenuwen en ging er met mij eens goed voor zitten, na het verhaaltje waar de kindjes vandaan kwamen schijnt mijn reactie geweest te zijn:" Mag ik nu weer spelen?'...
Dus maak je niet te veel zorgen en wees kinderlijk eerlijk... Veel succes!

Ik zou precies daarop antwoorden, waar het kind om vraagt, en niet meer...Dus babies groeien in de buik van de mamma, en daarom zie je af en toe vrouwen met hele dikke buiken : daar is een baby aan het groeien.
Als een kind zou vragen : hoe komt-ie er dan uit, zou ik zeggen, dat vrouwen speciaal daarvoor een gaatje hebben tussen de plas- en de groteboodschap-gaatjes in, waar de baby door naar buiten komt.
En als een kindje zou vragen, hoe die baby erin komt, zou ik zeggen, dat als een mamma en een pappa heel graag een baby willen, en ze heel veel van elkaar houden, dat er dan een baby gaat groeien. Uit je opmerking, dat je niet in de evolutie gelooft, neem ik aan, dat je het scheppingsverhaal aanhangt : dan kan je zeggen, dat God besloten heeft, dat die pappa en die mamma een kindje krijgen van God, maar dat het eerst moet groeien in de mamma.
Hou het simpel, en wees zo eerlijk mogelijk : een kind denkt simpel, en vraagt wel, als het te weinig antwoord krijgt. Maar vertel niets, dat niet waar is, want als ze later beter weten, zouden ze je kunnen verwijten, dat je gelogen hebt. En dat is nooit goed....

Zo ongeveer op de leeftijd dat je vertelt dat Sinterklaas niet bestaat. Misschien een jaar later.

Ik heb ook een dochter van 6. Wanneer ze dingen vraagt dan leg ik in het kort dingen uit, dat doe ik ook op sexueel gebied. Ik ga er geen geheim van maken want dan vragen ze het wel aan iemand anders. Het is ook een natuurlijk iets, dat er gek over gedaan wordt dat heb je soms zelf in de hand. Je moet er gewoon over kunnen doen. Wanneer ze vragen hoe je een kopje thee zet ga je er ook niet een ontwijkend antwoord op verzinnen, dan ben je ook eerlijk. Ik zeg kort een duidelijk antwoord, vaak is dat genoeg om weer een poosje over na te denken. Komen er nieuwe vragen dan hoor ik ze dan wel weer.

Als een kind vragen begint te stellen, dan begin je.
Je vertelt gewoon de waarheid op een manier die kinderen snappen:

Als papa en mama heel veel van elkaar houden willen ze heel dicht bij elkaar zijn. Zo dichtbij dat een zaadje van papa bij een eitje van mama komt. En als dat gebeurt dan komt er een kindje.

Met dat antwoord zal een kind de eerste keer tevreden zijn. Als je kind vraagt hoe het zaadje bij het eitje komt dan vertel je dat als papa en mama heel dicht bij elkaar willen zijn papa zijn piemel in het gaatje van mama stopt. En dan is dat weer genoeg.

Er zijn ook goede boeken voor elke leeftijd in de bibliotheek.

Al vanaf ze kunnen praten zou ik zeggen, in ieder geval als ze onderscheid gaan maken tussen mannetje, vrouwtje.
Wij geven op alle vragen antwoordt op hun niveau.

Ik zou zeggen: zodra ze vragen gaan stellen. Het ene kind is dan 8, het andere 4.

En zodra een vraag komt, zou ik heel simpel gewoon antwoord geven. Niet met het hele verhaal, met er eens goed voor gaan zitten en alles over de bloemetjes en de bijtjes uitleggen, maar gewoon antwoord op de exacte vraag die het kind stelt. Meer is niet nodig tot ze richting puberteit komen en - ook als ze geen vragen stellen - op de hoogte moeten zijn van hoe, wat, gevolgen, risico's en bescherming.

Dus:

Hoe krijg je een baby?
Een baby groeit in de buik van een mama.
Hoe komt die baby daar?
Als een papa en een mama veel van elkaar houden, kan een baby groeien in de buik van de mama.
Maar *hoe* dan?
De papa kan een zaadje in de buik van de mama stoppen, daar groeit de baby uit.

Etc. etc.

De meeste kinderen zullen de hele reeks vragen niet in één keer stellen, maar na het eerste of tweede antwoord tevreden zijn. Als ze zelf verder in hun ontwikkeling zijn, accepteren ze het eerdere incomplete antwoord niet meer en vragen ze verder.

Eigenlijk is het het gemakkelijkste als het kind zelf vragen gaat stellen, dan kun je gewoon zijn tempo aanhouden. Het wordt pas een probleem als ze in de buurt van de puberteit komen en zelf nooit vragen stellen. In dat geval zul je er waarschijnlijk wel voor moeten gaan zitten.

Zelfs voor laatbloeiers, die nog helemaal geen interesse in seks hebben, geldt: laat ze in ieder geval *niet* naar de middelbare school gaan zonder volledig voorgelicht te zijn. Afgezien van het grotere risico op misbruik (een goed voorgelicht kind weet welke situaties niet goed zijn, en wanneer de ouders te waarschuwen): als je een kind zonder voorlichting naar de middelbare school stuurt, zou je het net zo goed kunnen sturen met een bloempotkapsel, een met plakband gerepareerde bril en een briefje op de rug met 'schop mij'.

Begin daar meteen mee, na de geboorte, dan raken ze nooit in een shock...

draai er geen doekjes omheen, laat het geen mysterie worden, blijf open en eerlijk praten over deze themas..., wetel hoe het werlekijk is. Allen dan voelen kinderen zich veilig

Begin met een eenvoudig antwoord (wel de waarheid graag). Vraag of het kind nog meer wil weten. Meestal geven ze goed aan of ze gevoeg weten of nog verder willen.

Met kleine stapjes geef je zo de informatie die ze willen, en overvoer je ze niet. Vaak vinden ze een klein beetje al genoeg om over na te denken, willen ze helemaal niet zoveel informatie.

In eerste instantie is uit de buik vaak al voldoende.
Hoe die daar komt?, oh die groeit daar.

Mooie simpele antwoorden, waardoor het kind heel precies kan aangeven tot zover en niet verder,... verder komt later.

Ik heb geen kinderen dus ik heb geen praktijkervaring. Toen ik klein was kwam ik natuurlijk ook met zulke vragen. Mijn moeder was gereformeerd en daarom niet heel happig om er veel over te zeggen. Ze vertelde mij dat een baby in mama's buik groeit. Dat kwam omdat ze met papa getrouwd was (haha) en dat de buik als het kindje komt, vanzelf open gaat. Dat volstond, al had ik daarna jarenlang het idee dat de hele buik ter hoogte van de navel als een soort pac man klepsysteem openklapte zodat je het babytje eruit kon halen. Wist ik veel! :-) Ze had me een paar jaar later eigenlijk wel meer moeten vertellen want toen mijn klasgenootjes op het schoolplein over de bekende platvloerse woorden begonnen, snapte ik er weer niks van en ging ik zelf op onderzoek uit. Vervolgens was ik dagenlang misselijk van de ranzige harde '80s pornoblaadjes die ik onder het bed van mijn oudere broer vond.

Sommige ouders nemen hun zoon of dochter rond hun tiende verjaardag op een dag apart en stellen plechtig dat hun kind voortaan alles over seks mag vragen. Sommige ouders vertellen niets, en geven hun dochter zonder verdere toelichting een sierraad cadeau als ze voor het eerst ongesteld is geworden, en een vrolijk ingepakt doosje condooms aan hun zoon die voor het eerst met een vriendinnetje uitgaat.

Vanaf dat ze kunnen schommelen.....

Toegevoegd na 47 seconden:
Dan kunnen ze namelijk wippen ook.... ;-)

Gewoon beginnen op het moment dat ze vragen gaan stellen, maar wel antwoord geven op hun eigen niveau.
De meeste vragen zullen altijd gaan waar de baby's vandaan komen. Dit kun je prima uitleggen. Niet alleen door te zeggen: "Uit de buik van de mama".
Verder zijn er in de bibliotheek genoeg leuke boeken te vinden op ieder niveau aan de hand waarvan je een leuk gesprek met je kinderen kunt houden. Als ze geen vragen gaan stellen moet je er zelf over beginnen, en er niet vanuit gaan dat dit een zaak van de (basis)school is (wat toch veel ouders nog schijnen te denken valt mij wel eens op).