Wat te doen tegen pleinvrees?

Meestal richt een therapie zich op het achterhalen van de oorzaak, en dan het overwinnen van deze angst door gecontroleerde blootstelling. Dat laatste betekent dat je je angst tegemoet treedt door *juist* datgene te doen waar je zo bang voor bent.

Je schrijft zelf al dat je geen film meer durft te kijken omdat je ooit hyperventilatie kreeg tijdens het kijken van een film. Je hebt nu dus "film" aan "hyperventilatie" gekoppeld. Zodra je nu een film gaat kijken, wordt die koppeling actief, en krijg je dus opnieuw hyperventilatie. Zo houd je je eigen angst in stand.

Met pleinvrees werkt het net zo. Je bent bang dat je diarree krijgt als je naar buiten gaat. Zodra je naar buiten gaat, wordt die koppeling actief, je wordt bang, en je krijgt diarree - ziedaar een zelfveroorzaakt probleem.

De oplossing? "Controlled exposure".

Dus: ga naar buiten. Ja, dat is eng. Dus ga niet te ver. Voel hoe je warm wordt, hoe je gaat zweten, hoe je het begin van hyperventilatie krijgt. Maar niet te veel. Niet zodanig dat het echt buiten controle raakt.

Voel het. Laat het gebeuren. Onderga het.

En probeer intussen te denken: wat is er nu eigenlijk aan de hand? Wat kan me gebeuren? Waar is het gevaar?

Wacht tot je rustig wordt. Dat is heel belangrijk. Alleen op die manier train je jezelf dat er geen gevaar is. Dus niet snel naar binnen vluchten. Want als je dat doet, zullen je angsten ook zakken, maar dan heb je jezelf dus beloond voor het wegvluchten, en zal die vluchtreflex de volgende keer alleen maar sterker worden.

Zorg er dus voor dat je jezelf beloont (via het zakken van de angst) door buiten te blijven. Als dat is gelukt, en je buiten tot rust bent gekomen, normaal ademhaalt, en ontspannen kunt rondkijken, pas dan ga je naar binnen. Daar mag je dan best eens flink uithuilen om de spanning en de opluchting te uiten - hoofdzaak is dat je je angst hebt laten zakken door buiten te blijven.

Zo ga je elke keer wat verder.

Doe dit onder begeleiding van iemand in wie je vertrouwen hebt. Je eigen angsten staan in de weg bij het in je eentje aangaan van zo'n confrontatie met jezelf.

Sterkte!

Zelf heb ik last gehad van straatvrees. Denk dat de oorzaak bij mij was dat er vele veranderingen in mijn leven waren, voor een controlfreak niet handig. Zelf heb ik toen rust genomen, net of het gebiedje in de hersenen dat zorgt voor angst te sterk was geworden, letterlijk. Geen hoge eisen aan mezelf stellen. Ben toen met hele kleine stapjes begonnen. Eerst even naar buiten, dicht bij huis blijven. Bij het voelen opkomen van de aanval denken, het is tijdelijk, er kan niets gebeuren. Deze uitzending van tv heeft me ook geholpen: vooral het verhaal van Jeannette. http://educatie.ntr.nl/angstdebaas/wanneeroptv/