Hoe vergeet je een lange reeks aan zeer ongemakkelijke en achteraf beschamende acties van jezelf?

Door er over te vertellen. Daardoor wordt het minder pijnlijk en kun je het makkelijker vergeten & vergeven.

Je vergeet ze niet zo maar, en dat zou misschien wel niet de bedoeling kunnen zijn. Je hebt van die acties wellicht iets te leren en inzichten op te doen.
Het begint door het jezelf te *vergeven*.

Het is goed dat je ervan geleerd hebt en dat je je er achteraf voor schaamt is ook prima. Het is een onderdeel van je leven, dus het vergeten zal niet lukken. Eventueel zou je er eens met een psycholoog over kunnen praten.

Die vergeet je niet, is niet mogelijk helaas. Mensen zijn geen computers met een delete-knopje ;-)
Dus is het raadzaam er wat mee doen als je er last van hebt.
Dat kan door bijvoorbeeld:
- die acties met de persoon/personen te bespreken die erbij betrokken zijn geweest
- aanvaarden/accepteren, dat je die acties in het verleden hebt gedaan. "Gedane zaken nemen geen keer" is een spreekwoord: zet er en punt achter en laat het los.
- Doe een ritueel, bijvoorbeeld: schrijf alles op, tot in de kleinste détails, en verbrandt het, waarbij je zegt dat je ervan hebt geleerd en dit in de toekomst niet meer zult doen.
- Is dit alleaal niet mogelijk voor je/werkt het niet en blijf je er last van houden in je dagelijkse leven, dan is een gesprek met een psycholoog misschien een optie.

vergeten kan niet, maar je kan er anders over gaan denken.

wat is die actie?
waarom kwam je tot die actie?
voor wie is het beschamend?
waarom til je er zo zwaar aan?
denk je dat je het kan voorkomen?
hoe kan je het voorkomen?
denk je van tevoren weer een situatie te herkennen waar mogelijk zo'n actie op volgt?
etc.

als ADD-er heb ik regelmatig acties waarvan ik denk: ARGHHH, s c h a a m!!!!!

doe er zelf maar wat luchtig over, geef toe dat ik niet handig ben, en probeer de volgende keer wat meer op te letten.

weet niet over welke acties je het hebt, maar misschien dat dit antwoord je een beetje op weg kan halen en de frustratie en schaamte er wat vanaf kan halen.

we zijn allemaal mensen, we maken allemaal fouten dus probeer er een lesje uit te trekken en reken het jezelf niet zo zwaar af is mijn tip.

je niet schuldig voelen. schuldgevoel is slecht voor je gezondheid. schuldgevoel is nutteloos, je kan de klok niet terugdraaien. doe nu je wat je nu kan doen. daar heb je veel meer aan

Loslaten. Accepteren dat je niet perfect bent, dat je net als iedereen ook weleens fouten maakt, blundert, de mist ingaat.
Over x tijd zullen sommige dingen waarvan je nu nog rood uitslaat als je eraan terugdenkt, hilarische verhalen zijn.
En sommige blijven altijd een beetje ehm... minder geschikt om op een feestje eens gezellig te vertellen ;-)
Maar geloof me, iedereen heeft zulke herinneringen. Probeer ze maar een plekje te geven, ergens in de ladekast 'genânte momenten'. En dan eens in de zoveel tijd de boel doorsnuffelen, of sommige momenten er al uit kunnen, om te verhuizen naar de ladekast 'besmuikt grinniken'.
(Ken je dat verhaal van dat kind dat vol vuur aan de man van de clubleidster staat te vertellen dat hij vast wèl een lieve dierenarts is, in tegenstelling tot die Hele Nare Gemene dokter O. waar ze een keer was en die vond dat haar kat maar een spuitje moest? Terwijl die kat helemaal opgeknapt was en nu jaren later nog leefde? Dokter O. was Héél Gemeen!!!
Waarna ik de tuin uitliep, me nog eens omdraaide om te zwaaien, en het bordje zag: "Dokter O., dierenarts" ... Heb me járen kapot geschaamd. Ook al was ik een kind. Ook al snapte ik mijn emotie. Tot ik besefte: misschien heeft ie daardoor wel ontdekt dat ie iets voorzichtiger moet omgaan met kinderen in zijn praktijk. Waarom zou ik me schamen omdat hij lomp was geweest? Maar ja, het kriebelt nog altijd als ik eraan terugdenk ;p En dit is dan een 'simpel' voorbeeldje ;-))