Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe laat ik mijn verleden achter mij en kom ik van mijn nachtmerries af?

Drie jaar geleden kwam ik als een MMZ' stagiaire terecht in een woonzorgcentrum voor dementerende ouderen. Één jaar lang bleef ik daar als stagiaire. In die ene jaar kreeg ik een bijzondere band met heel veel mensen daar. Zo was er een meneer X van 84 die niks aan de leiding (allemaal 40+) durfde te vragen wegens schaamte. Wel durfde hij naar mij te komen met zijn problemen omdat ik jong was (zo zei hijzelf). We deden echt veel samen, We leken wel maatjes zeg maar..
Hij gaf ook meerdere keren aan dat hij erg veel moeite zou hebben als ik ooit weg zou gaan. Zo waren er nog een handjevol ouderen waarmee ik erg een bijzondere relatie kreeg. En ook met de leiding, we zagen ons als één grote familie.

Ik ben na mijn stage nog een jaartje als vrijwilliger bij ze gebleven totdat ik plotseling moest stoppen (zonder aankondiging) . Ik kreeg i.v.m. mijn thuissituatie last van psychische klachten en durfde bijna niks meer. Raakte depressief en sloot mijzelf thuis op.

Nu een jaar later gaat het thuis veel beter. Alleen heb ik de laatste 4 weken elke nacht last van nachtmerries. Ik zie mijzelf dan tussen al die ouderen die boos op mij zijn en teleurgesteld. Ik wordt dan altijd bezweet wakker en kan daarna niet meer slappen. Ik heb ze gewoon in de steek gelaten. Toch is teruggaan is geen optie, dat durf ik niet. Bang dat ze boos zullen zijn op mij of dat sommige van hen niet meer leven. Wat kan ik doen?

Een heel verhaal. Maar voor diegenen die het hebben gelezen, Mijn dank is groot.

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
in: Psyche
951

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

jij ervaart schuldgevoelens over dat je bent weggegaan. Overdag heb je daar minder last van (als ik het goed begrijp), maar 's nachts komt alles terug. Waarschijnlijk komt het hierdoor: Overdag verdring je de negatieve ervaring, je wilt er niet aan denken en de situatie achter je laten. 's nachts heb je hier geen controle meer over omdat je slaapt. 's nachts komt dus alles terug en dat uit zich in nachtmerries.

Ik denk dat het goed is dat je jezelf ervan overtuigd dat je er niets aan kunt doen dat je weg moest. Je kunt er niets aan doen dat je psychische klachten kreeg, je kunt er niets aan doen dat je depressief werd. Je hebt gehandeld op de manier die voor je zelf het beste was. Daarom is het niet nodig om schuldgevoelens te hebben.

Als je jezelf ervan overtuigd hebt dat je niet schuldig bent zul je waarschijnlijk ook minder of geen nachtmerries meer hebben. Er is niets meer dat je overdag verdringt (of in ieder geval je oude werk verdring je niet meer).

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Veel sterkte! Want het zal een proces zijn waar wel wat tijd overheen gaat. Zoiets is niet met een dag over. (ik hoop trouwens dat ik je hierdoor niet ontmoedig).

Nogmaals, veel sterkte!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik verdring overdag idd de negatieve gedachtes (zoals u zegt). Als ik eraan denk word ik erg emotioneel, vervolgens zet ik keihard de muziek op om er weer niet aan te denken. Moet ik voortaan maar niet meer doen dus.. Bedankt voor uw antwoord, het doet me goed..:)

Andere antwoorden (1)

Je geeft zelf al het antwoord. Teruggaan.

Ja, de kans is er dat mensen overleden zijn, mensen leven nou eenmaal niet voor eeuwig, maar de mensen die jij nog kent, zullen je vergeven, en blij zijn dat je terug bent.

Het is of eventjes pijn lijden, die 5 minuten dat je weer naar binnen loopt, of de komende jaren, tot het verdrongen is.

Als je niet alleen durft, vraag dan of iemand met je mee wilt?

Toegevoegd na 2 minuten:
Andere hulp kunnen wij je niet geven hier op GV, daarvoor zal je toch echt met een psycholoog moeten gaan praten. Misschien is dat een idee?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ik vraag me af of teruggaan wel zo'n goed idee is. Als ik het goed begrijp heeft Elektra88 schuldgevoelens. Ik denk dat het belangrijk is dat ze daar eerst aan gaat werken. Als ze nu gelijk terug gaat blijft ze schuldgevoelens houden tegenover de mensen die overleden zijn. Het punt is dat zij er niets aan kan doen dat ze weg moest.
Ze kan altijd later nog terug gaan.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik ben niet zo van de psychologen. Dan denk ik de hele week lang na over het gesprek die er komen zal en kan ik me nergens meer op concentreren. Mischien dat ik ooit wel die sta neem om terug te gaan, hed doet idd maar even pijn om naar binnen te lopen Bedankt voor je antwoord...

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding