Ik heb een jeugdtrauma, meerdere, hoe kan je hier over heen komen?

Misschien kan je beginnen met het verleden te laten rusten, omdat je het niet meer kan wijzigen en beginnen met het leven te leven dat je wilt leven.
Mocht je nog kontakt met je moeder hebben, kun je vragen , waarom ze deze uitspraken heeft gedaan. Maak haar duidelijk wat ze ermee bereikt heeft (je leven te verzieken).
Wellicht denkt ze daar nu niet meer zo over. Is dat wel het geval, dan wordt het hoog tijd van haar afscheid te nemen en je eigen leven te leven. Het zal niets aan je verleden wijzigen, maar je toekomst heb je zelf in handen!

Ga naar iemand toe/luister naar mensen die je positief ondersteunen. Maak een plan waar je heen wilt en bedenk hoe je daar kunt komen. Wellicht dat iemand van de GGZ je daarbij kan helpen, wellicht ken je zelf al iemand of krijg je van een van de GV'ers nog een paar goeie tips! Succes.

Jeugdtrauma's zijn een moeilijk item. Ik weet niet of er hier iemand met voldoende kennis is om je hierbij te helpen op de manier dat je zoekt.

Iedereen heeft in principe jeugdtrauma's, echter zijn de meeste niet zo erg dat ze je dagelijkse leven al te veel beïnvloeden. Het feit dat je ze kunt benoemen is al een positief punt. Tegen wat je weet en accepteert, kun je je wapenen.

Het moeilijke is denk ik dat het vaak een soort kip-ei situatie is. Je wordt gevormd door wat je hebt meegemaakt (onder andere), maar hoe verandert het gecreëerde zijn 'verleden'. Immers, je bent onder invloed van die trauma's en daardoor niet zeker van jezelf of bepaalde situaties/keuzes. Door deze trauma's te proberen te beoordelen, ondermijn je 'ogenschijnlijk' je eigen beoordeling nog meer.

Wees gerust, het feit dat je de trauma's kunt noemen, geeft aan dat je a. durft en b. inzicht hebt dat HET een trauma is van invloed op jou.

Uit ervaring kan ik zeggen, dat als je begint met item: Jezelf en wie je wilt zijn (immers, je bent nu een zelfstandig persoon, vrij van afhankelijkheid van je ouders etc). Dan kun je zien welke dingen in je verleden niet stroken met je gevoel en hier tijd aan besteden om het te verwerken. Al met al is het iets dat je zelf moet doen.

Het behoudt van verdriet is vaak ook door het niet zien van iets beters waar je je aan vast kunt houden. Ik zeg altijd tegen mijn verleden (mijn familie problemen, school problemen, vertrouwenskwesties): (waarschuwing: lelijke woorden) Dikke vinger, kijk waar ik nu sta en dat hadden jullie nooit van me verwacht. Ik ben er en ik beslis waar ik naartoe ga en dat is voorwaarts en genieten. Mazzel.

Voor sommige mensen werkt het praten over hun trauma, voor anderen voegt het helemaal geen fluit toe. Jij behoort tot de laatste categorie.

Er komt een moment waarop je onder ogen moet zien dat je je jeugd niet opnieuw kan doen en dat DIT het is. Hier moet je het mee doen. Door iedere keer je rot-jeugd herinneringen opnieuw op te rakelen, blijf je ergens in steken. Je komt niet verder. Je bent om de een of andere reden verknocht geraakt aan de ellende die je in je jeugd hebt meegemaakt, want het is zo'n prachtig excuus om maar niet onder ogen te hoeven zien dat je NU leeft en dat je het helemaal zelf moet doen.

Je hoeft niks te verwerken, je moet er een streep onder zetten. JIJ bent degene die het moet doen, geen gogen, sofen, moeders, leraren, rabbi's, wijzen, goeroes. Je bent een volwassen mens. Ben je eigen goeroe en zet er een streep onder.

Ik praat uit ervaring, heb een rot-jeugd gehad en ben heel depressief geweest in mijn jeugd. Er zijn nog steeds periodes waarin ik alles wat toen gebeurd is de schuld wil geven van wie ik nu ben. Maar dat helpt niks. IK moet het zelf doen, en alles wat mij tegenhoudt ben ik zelf.

Als je het trouwens toch nog in therapie zou willen zoeken, moet je eens kijken of EMDR of past reality integration iets is voor jou. Het succes van de behandeling staat of valt met jouw vertrouwen in de werking. Wat dat betreft is het niet anders dan het slikken van een placebo, maar als 't werkt, is het doel bereikt, toch?

Veel mensen gaan in therapie om op de één of ander manier trauma’s en pijnlijke herinneringen te verhelpen. In de meeste gevallen brengt dit slechts jarenlange therapie en onvoorspelbare resultaten...

Toegevoegd na 1 minuut:
Als je deze bron opent, heb je misschien een oplossing...

ieder ervaart dingen op zijn eigen manier dus zit zal niet #de# oplossing zijn helaas.

misschien kan je wat gerichter aangeven welke therapeuten/therapieën je geprobeerd hebt zodat we dit niet meer hoeven te opperen (herhaling ken je nu wel)

laat jezelf niet uitmelken omdat anderen voor jou bepalen wat je wel en zou moeten kunnen. geef aan dat het niet gaat, en als het moet doe je braaf een poging, en wil het niet is er de ziektewet. je hebt tijd nodig, met of zonder begrip. dus laat jezelf niet tot het uiterste jagen door onbegrip van wie dan ook.

misschien is er iemand die naar de polisvoorwaarden van je ZFV kan kijken om te zien wat WEL haalbaar is financieel. misschien kan je een beroep doen op bijzondere ziektenkosten.

je moeder heeft schade bij je aangericht, met uitspraken als "had ik maar abortus gepleegd als ik wist dat ik Satan had gebaard" (had dan niet gen##kt dan werd je ook geen "moeder") maar ook dit is gepraat achteraf.
Jij bent satan niet, maar je moeder had een paar steekjes flink los.

de woede is begrijpelijk, de frustratie ook, alles wat mensen van je verwachten is teveel, je bent het beu en zit er doorheen, bent het vertrouwen in de hulpverlening kwijt geraakt. feit is wel dat je er hiermee niet komt.

maar, waar voel jij je goed bij? (invulling van je dag) wat wil jij bereiken (concreet) wat is (nu) haalbaar, wat heb je hier voor nodig, en wat moet je hier voor doen/ondernemen. (soort stappenplan)

ik denk dat je dit soort vragen voor jezelf wat helderder moet hebben. er bestaat geen gouden tip die alles op lost zonder dat je hier zelf ook keihard aan moet werken.
anders is het weer een poging in het luchtledige. deze vraag is dus niet simpel te beantwoorden als jij er niet achterstaat of het geen kans wil geven door je woede en frustratie.

wellicht zijn EFT en EMDR een manier die hier een bijdrage in kunnen leveren.

jezelf durven zijn, de lat niet zo hoog leggen voor jezelf, en door anderen niet zo hoog laten leggen kunnen ook een bijdrage leveren van een geheel.

heel veel succes en sterkte!