Hoe kan ik omgaan met verlatingsangst?

lieve olifantje
gezien je andere vragen is mijn enige advies toch: zoek het bij professionele hulp. Hier krijg je toch hap-snap antwoorden op precies die ene vraag die je stelt maar je hebt gezien je andere vragen heb je gewoon echt behoefte aan serieuze hulp.
als je daar nog 3 maanden op moet wachten is natuurlijk vreselijk, kan de huisarts niet iets doen ondertussen?
Of heb je echt helemaal niemand waar je af en toe eens mee kunt praten tot het zover is?
sterkte

lieve Olifantje,

De enige die je leven lang bij je is ben jij zelf. Er zullen nog vele mensen komen en gaan en allemaal hebben ze wat voor jou en leren jullie van elkaar. Sommigen blijven langer, maar ook zij gaan weer. Jullie groeien uit elkaar, er sterven mensen er zijn zoveel redenen waarom mensen niet blijven. Garantie kan niemand je helaas geven.
Ik weet hoe moeilijk het is want ik heb met hetzelfde bijltje te hakken ( gehad) en nog steeds wat. Het neremt al af, omdat ik weet dat het was doordat ik zoveel mensen ben verloren tot ik 20 was: mijn hele familie toen ik 7 was, en de buurt waarin ik woonde was verontreinigd door vuilstort en olieraffinaderij jaar of 20 geleden. Er overleden toen veel mensen en wie ook overleed: allemaal aan kanker. Verschrikkelijk, en van de meesten kon ik geen afscheid nemen.
Toch men zal blijven komen en blijven gaan. En ik zal moeten leren loslaten. Loslaten door me op andere dingen te richten die me blij maken, een amethyst om mijn hals ( paars kristal), en me te richten op dingen die positief zijn. dingen die ik WEL heb. want door me op die positieve dingen te richten word ik zelf blijer. Doordat ik zelf de hele dag nu glimlach blijven mensen "plakken" want ze worden aangestoken door mijn vrolijkheid. Een halfjaar geleden stootte ik dat af door mijn verlatingsangst en daarmee mijn claimgedrag. Als iemand jou gaat claimen ben je er uiteindelijk ook niet happy meer mee... Doordat jij claimt verlaten mensen jou en jij denkt dan "zie je wel, niemand moet me en ze laten me allemaal in de steek!!! Damn! Draai het om. Leer van jezelf te houden en ga jezelf eens lekker verwennen met een lekker luchtje en een etentje of zo, ga eens na wat je in je jeugd belangrijk vond en wat je toen blij maakte en pak dat weer op.
Wellicht kun je terug halen waar dat gevoel bij jopu vandaan komt... ik kan je wel persoonloijk te woord staan als je jezelf hierin herkent of het interessant vindt wat ik vertel... alle sterkte en liefde in de wereld toegewenst!

Toegevoegd na 1 dag:
Geluk Is Een Gebrek Aan Verlangen!!