Je vraag ontbreekt in deze,maar ik neem aan,dat je wilt weten hoe je haar zou kunnen helpen.
Het lijkt er op dat je schoonmoeder haar verdriet aan het verdringen is (onbewust),om zo haar verlies draaglijker te maken.
Dit proces van verdringing is héél normaal bij iemand die een ingrijpende of traumatiserende ervaring heeft gehad.
Het is een psychologische overlevingsstrategie van de mens,om zo op een redelijk niveau toch te kunnen blijven
functioneren in het dagelijks leven.
Maar daarom zit het (onverwerkte en weggestopte) verdriet er nog wél,alleen dus "weggesluisd" naar het onderbewustzijn.
Wanneer iemand echter zijn/haar onverwerkte gevoelens,zéker die zo heftig zijn als bij het verlies van een dierbare ---in het geval van uw schoonmoeder haar echtgenoot--- blíjft verdringen,kan dit tot emotieve conflicten (innerlijk) leiden:
Het gevoel van gemis dringt zich tóch steeds vaker en dringender op,want diegeen,waar men een leven mee heeft gedeeld,die een steun was,een baken van liefde,vriendschap en vertrouwen,heeft nu eenmaal een onopvulbaar vacuüm achtergelaten.
Onbewust "zoekt" degene die aan een depressie lijdt t.g.v. zo'n zwaar verlies,naar een zekere mate van "opvulling" van dit verlies,dit achtergelaten vacuüm.
Dit lukt natuurlijk niet en dáárdoor komt de door het verlies lijdende persoon in een depressie terecht: het
( onbewuste) besef en het daarmee gepaard gaande onvermogen (om dit verlies op te vullen) dat de situatie ónomkeerbaar is.
Het gevoel van verlies blijft derhalve én zal alléén maar daardoor groeien,met als gevolg een groeiend gevoel van leegte en eenzaamheid.
Aan te raden valt,om zovéél mogelijk met uw schoonmoeder te praten over uw (overleden) schoonvader: zo blijft hij a.h.w. "voortleven" en helpt u uw schoonmoeder door haar verwerkingsproces heen.
Misschien dat ze,juíst door er veel over te praten,emotionele "ontlading" ,een "catharsis" ,krijgt.
Daarnaast ,desnoods met de hulp van anderen( familie,vrienden,kennissen) haar afleiding bezorgen,haar het gevoel geven dat het leven doorgaat en dat anderen haar óók nodig hebben (kinderen,kleinkinderen).
Tracht haar dus een zinvolle invulling van haar dagelijks bestaan te geven,haar uit haar psychische isolement te halen.
Uiteraard zou ook het raadplegen van een (psychologisch) deskundige of de huisarts aan te raden zijn.
Wellicht zou uw schoonmoeder ook gebaat kunnen zijn bij het (tijdelijk) gebruiken van antidepressiva.