Hoe moet je omgaan als half-dove met een maatschappij die gebaseerd is op verbale communicatie?

Ik spreek (helaas) als ervaringsdeskundige: de maatschappij houdt geen rekening met dove of slechthorende mensen. (net zo min als met blinden, geestelijk gehandicapten of invallieden of andere mensen die ‘niet normaal’ zijn)

De maatschappij ziet jouw handicap als JOUW probleem en JIJ moet er maar mee om zien te gaan.

Daar kun je boos om worden, maar dat helpt niet. Je bent immers per definitie in de minderheid.

De eerste stap is dus accepteren dat het nu eenmaal zo is dan men als startpunt van gezonde mensen uit gaat.

De tweede stap is de mensen waar je mee te maken hebt bewust maken van het feit dat je niet alles hoort. Mensen willen best rekening met je houden, maar dan moeten ze wel bewust van je probleem zijn en waar je precies tegenaan loopt.
Heb je b.v. een vergadering, vraag vriendelijk of je vooraan mag zitten. Versta je iemand niet: geef aan dat je slecht hoort en vraag of ze het gezegde even willen herhalen.

Een handicap is vervelend, maar je hoeft je er niet voor te schamen ! Hoe opener je er over bent hoe meer begrip je van mensen krijgt, hoe meer ze rekening met je proberen te houden.

En een laatste tip: lach er soms ook eens om. Merk bijvoorbeeld eens heel droog op dat het als slechthorende ’s nachts lekker rustig is en je daardoor prima slaapt. Die opmerking is héérlijk, net nadat je gesprekspartner zat te klagen dat ‘ie zo’n last heeft van het geluid van de buren. :-)