Ik begrijp mezelf niet meer.Ik voel me moe,slap, lusteloos,zie overal tegenop,val heel snel in slaap,heb nergens zin meer in,ook de leuke dingen niet.

Volgens mij zijn dit allemaal tekenen van depressie:zou zeker mijn medicatie niet minderen,in tegendeel ga vlug bij uw arts en laat uw medicatie terug op punt stellen

ik lees dat je antidepressiva slikt.
Ik ben aan de ene kant tegen deze medicatie om deze redenen:
de eerste weken voel je je eigen veel ellendiger zoals je net beschrijf.
dan krijg je een perioden dan gaat het wat redelijker.
en op het moment dat je ermee stopt komt alles 10 keer harder aan, omdat je in die tussentijd niet met ellende bezig bent om het een plek te geven.
Mijn nicht had ook antidepressivaiva gekregen en die hebben we met overdosis van haar moeder graf moeten halen, en met spoed naar het ziekenhuis moeten brengen om haar maag leeg te pompen.
Ga langs je huisarts die kan je misschien helpen, ook een psygoloog zou je veel verlichting kunnen geven.
sterkte

Het klinkt misschien hard maar:

Stop met ongezonde troep eten
Stop met op de bank hangen/liggen
Zoek een baan
Ruim je kamer op
Ga bij de dokter langs

Als ik zo'n leven zou leiden zou ik me ook kut voelen.

Zoek structuur, doe dingen waar je tegenop ziet wel gewoon en probeer dit vol te houden.

Nogmaals het klinkt hard, maar als ik lees hoe je nu leeft denk ik dat een softe aanpak geen zin heeft!

Bespreek je probleem met je huisarts, hij/zij weet de wegen wel waar je hulp moet halen. Want dat je hulp nodig hebt spreekt voor zich.
Misschien moeten je medicijnen opnieuw worden ingesteld en misschien heb je een maatje nodig.
Dit zijn zo maar wat suggesties maar je zal zelf in actie moeten komen om er iets aan te willen doen. De eerste stap moet dus vanuit je zelf kopen en dan volgen vanzelf de andere stappen.
Sukses

Klinkt als een depressie. Erg vervelend allemaal. Los van naar de huisarts gaan, is het mischien ook wijs om naar een diëtiste te gaan. Voeding en gewicht heeft een grote invloed op je welbevinden.

Het lijkt er op dat je in een negatieve spiraal terecht bent gekomen. Het is duidelijk dat je hier niet meer op eigen kracht uit komt. Je hebt dringend hulp nodig! Mijn advies is je aan te melden bij het maatschappelijk werk in je woonplaats. Omdat er zoveel zaken tegelijk spelen bij jou kan hij of zij samen met jou de juiste "hulptroepen" inschakelen om je leven weer op de rails te krijgen (bijv. een psycholoog, een dietiste voor voedingsadvies etc.). Dit gaat overigens altijd in overleg met jou. Zij doet niets wat jij echt niet wilt.

Google eens op maatschappelijk werk + je woonplaats. Schaam je er vooral niet voor, want hulp vragen en erkennen dat je er zelf niet meer uitkomt getuigt juist van moed en de wil wat van je leven te maken.

Zoek echt hulp! Hoe verder je afzakt, hoe moeilijker het wordt.

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik zie dat er ook online maatschappelijk werk bestaat:
http://www.maatschappelijkwerkonline.nl/
Wellicht is die drempel minder hoog.

Doen!

Als dit nog lang zo doorgaat beland je wel in een depressie denk ik! Maar nu is het nog een vicieuze cirkel van lamheid.. Trek je luie reet van de bank en ga dingen ondernemen! Ik snap je gevoel hoor, maar als je jezelf éven van de bank aftrekt om bijv. te gaan zwemmen, zul je merken dat je je daarna beter voelt!

Houd het echter goed in de gaten! Een depressie is een nare ziekte die slopend kan zijn, dus ga op tijd naar de huisarts..

Ik herken al deze symptomen. Heb er 2 jaar mee rondgelopen, een jaar of tien geleden, totdat de huisarts mij anti-depressiva voorschreef. Die hebben mijn leven gered. Mijn hersenen bleken te weinig serotonine aan te maken, puur chemisch dus en geen psychologisch geval. Je moet naar de huisarts, en snel. Vraag een vriend, familelid om mee te gaan, want uit ervaring weet ik hoe moeilijk het is jezelf als zwakkeling te zien, terwijl je dat dus absoluut niet bent. Kop op, blijf in jezelf geloven. Ondanks je depressie wens ik je gezellige kerstdagen! Vienne

Ik pik er even uit dat de AD met 75% is teruggebracht. Waarom is dat? Ik kan me voorstellen dat je daar last van hebt. Je slikte dat niet voor de grap, neem ik aan.
ik vind je hele beschrijving goed passen bij een depressie. Ga naar je huisarts en leg het hem voor. Je moet eerst weten (liefst uitsluiten) of je echt depressief bent. Als dat zo is, moet dat behandeld worden en komen die andere dingen ook wel. Ben je niet depressief maar zit je in een negatieve spiraal, dan moet je (met hulp van buitenaf) uit die cirkel komen.
Maar zoek svp hulp. want dit is niet leuk.

Na een half jaar werken antidepressiva simpelweg niet meer omdat ze het serotonine gehalte in je hoofd niet meer omhoog brengen. Dat je zo moe bent is logisch bij een ernstige depressie. Je moet nu voor jezelf een beslissing gaan maken. Wil ik hiermee doorgaan of wil ik weer mezelf terug? Lijkt een simpele vraag, maar je kunt wel roepen dat je het laatste wil je moet er ook echt achter staan. Uitgaande van dat laatste.

_Geef jezelf de tijd...er is geen lat dan alleen de lat die jezelf legt. Een minuscule verbetering per week is ook een verbetring...zelfs als je daarna twee week terug valt...

- Ga gezond eten..verplicht jezelf ertoe, door vitaminen gebrek hebben je hersens al niet de juiste voedingstoffen om je goed te voelen. groenten bevatten magnesium die je een goed slaap ritme bezorgen, vlees geeft je vitamine B die voor energie te geven terwijl volkoren brood zorgt voor een goede spijsvertering wat je ook energie geeft.
- Blijf sporten. Tijdens het sporten maak je endorfine aan. Dit is een stof die ervoor zorgt dat je je gelukkig en ontspannen voelt.
- ga naar buiten...blijf stil staan bij de zonsondergang en doe ontspanningsoefeningen (youtube staat er vol mee)
-Ga niet later dan acht uur half negen uit bed en ga er rond een uur of tien weer in...verplicht jezelf hiertoe hoe moeilijk ook. Dit geeft je een goed dag en nacht ritme en voldoende slaap voor de volgende dag.
-Maak een lijstje met wat je de volgende dag gaat doen.
het geeft je een reden om uit bed te komen.
_Ga naar de woningbouw om je in te laten schrijven voor een eigen huisje of schakel hiervoor maatschappelijk werk van de gemeente in. Zo kom je uit de negatieve sleur van je ouders.
_Geef jezelf de tijd om het verdriet te verwerken. Hier zij geen vast aantal maanden voor om te rouwen. Zoek desnoods een plek ion de natuur op waar je keihard kunt schreeuwen en gillen en krijzen
_Ga drama lessen volgen of ga op toneel. Zo kun je je leren uiten zonder dat het direct bij je eigen gevoelens komt. Ten tweede leer je nieuwe mensen ontmoeten.Heb je een doel in het leven en het staat leuk op je cv of is in ieder geval handig bij een sollicitatie
-Ga vrijwilligerswerk doen. Hier ontmoet je je nieuwe mensen en je leven krijgt een doel.
- Kom je er niet uit zoek dan hulp van een psycholoog,
-Probeer alles een paar maanden vor je ermee ophoudt. Verandering van spijs doet eten, maar dingen zijn zelden makkelijk in het begin, ze worden vanzelf leuk.

Het is goed dat je zelf door hebt, dat het niet helemaal in orde is. Dat is echt al een stap in de goede richting, maar ik denk dat het belangrijk voor jou is om met iemand hierover te praten. Ben je al naar de dokter geweest? Waarschijnlijk wel want anders zou je die medicijnen niet slikken, maar als jij het nodig vindt om opnieuw naar die dokter te gaan moet je dat doen.. En misschien kan hij je wel doorsturen naar een psycholoog.

Je moet niet denken dat een psycholoog er alleen zou zijn voor 'gekke mensen', want dat is dus helemaal niet zo. Integendeel zelfs, daar zijn psychiaters voor. Je hoeft echt niet gek te zijn om naar een psycholoog te gaan.

Hier kom je niet in je eentje uit. Afbouwen van antidepressiva kan best, maar dan moet je wel duidelijke support hebben. Dat betekent dat er echt iemand voor jou moet zijn die jou letterlijk meeneemt naar buiten.
Om hulp vragen is de moeilijkste stap. Je komt heel eenzaam op me over, ook je hobby's doe je alleen.
Heb je vrienden/ vriendinnen? Is er een reden dat je met je 36 jaar nog thuis woont? (of begrijp ik dat niet goed?) Is iemand met wie je over je problemen kunt praten?

Misschien wordt 2011 wel jouw jaar, en ga je helemaal het roer omgooien. Zoek hulp op alle mogelijke manieren: huisarts, maatschappelijk werk, psycholoog, maar geen virtuele hulp. Je hebt echte mensen nodig die jou dat zetje kunnen geven naar een nieuw bestaan.

Mag ik je om te beginnen een compliment geven? Twintig kilo afvallen is een prestatie van formaat! Nog een: het ontbreekt je absoluut niet aan zelfinzicht. Je beschrijft namelijk haarfijn de negatieve spiraal waarin je terechtgekomen bent. Natuurlijk hebben factoren van buitenaf invloed op je stemming. Je zieke moeder is een belasting voor je maar er zijn ook dingen die je zelf in de hand hebt.

Zorg eerst voor wat geborgenheid in de vorm van een kamer waar je je prettig voelt. Ik word zelf horendol van een puinhoop om me heen waarin ik onmogelijk tot rust kan komen. Gooi eerst eens alle afval weg en doe desnoods veel van de rommel die je niet weg wilt gooien in dozen die je ergens anders opslaat. Maak het gezellig met een paar mooie posters aan de muur.

Zorg ook goed voor jezelf. Een paar kilo overgewicht hoeft nog niet te betekenen dat je er onverzorgd uit hoeft te zien. Natuurlijk horen betere voedingsgewoontes daarbij maar ook dat wist je al. Godzijdank heb je een hond waardoor je een goeie reden hebt om regelmatig naar buiten te gaan en wat lichaamsbeweging te nemen. Dat helpt stukken beter voor je serotonine dan medicijnen. Want je beschrijft zoveel factoren die je feitelijk zelf in de hand hebt dat je grootste probleem lijkt waar te beginnen. Maar begin in ieder geval gewoon ergens. Maak desnoods een lijstje dat je afkruist.

je weet dat je fout bezig bent das als een stap voor uit nu kun je voorzichtig aan herstel gaan werken en dat kan ook ''leuk''zijn trakteer jezelf eens op een lekker sapje ipv cola .ik raad je wel aan profesionele hulp te zoeken wat ik zo lees klinkt niet bepaald als een dipje waar je zo weer uit bent

Toegevoegd na 1 dag:
Ik zie het zo je kunt twee kanten op
1 jij blijft zo door gaan
2 jij veranderd iets aan je leven
De keuze is aan jou mocht je optie twee kiezen raad ik je aan hulp te zoeken

Verschillende aandoeningen hebben deze symptomen.

Depressie (zie 1e bron)

Of bijvoorbeeld een aantal symptomen van coeliakie
*gewichtsverlies
*gebrek aan eetlust
*lusteloosheid
*slaperigheid
*sterke stemmingswisselingen
*psychische klachten

Ga eens naar de huisarts, die kan je waarschijnlijk wel verder helpen.

Wat kan helpen is als je een korte sapkuur doet. Een paar dagen lang je voeding vervangen door groentensap en nu en dan wat fruitsap (vers of natuurvoedingswinkel), en wat thee zonder suiker, en water.
Dat maakt je lichaam met een noodgang schoon en vaak is dat genoeg om je de kick te geven om weer 'op te staan'.
Doe het in een weekend, als iedereen thuis is. Goed voor de controle (ja, soms is het niet makkelijk) en de motivatie. Misschien wil er iemand met je meedoen.
Overigens: je schrijft heel goed. Begin een dag- of nachtboek.