Zijn er natuurlijk geneesmiddelen die goed werken ter bestrijding van een burnout?

De "pammetjes" zijn geen oplossing voor een burn-out, maar kunnen een ondersteuning bieden bij therapie.
Bij burn- out kan het voorkomen dat iemand continue onder stress staat en niet meer in staat is zich ( fysiek) te ontspannen. Dan kan medicatie helpen om weer in ontspanning te raken, zodat de therapie beter aanslaat. Zonder medicatie kan, zonder therapie kan niet.

Ook zonder therapie kun je het oplossen (ervaringsdeskundige, alleen bestond het woord burnout toen nog niet en het was best heftig). Ik hen 4 maanden afstand genomen van alles (behalve mijn vriendin, nu mijn echtgenote) en ben letterlijk een paar weken in een hutje op de hei gaan wonen. Misschien dat je dat wel zelftherapie noemt, maar wat ik vond dat ik vooral nodig had, was rust en afzondering. het heeft prima gewerkt en al heeft het meer dan een jaar geduurd voor ik weer echt de oude was, ik ben er beter en sterker door geworden (ik was destijds 22). In die periode heb ik geen medicijnen gebruikt en geen alcohol gedronken; wel veel thee en koffie. daarbij kreeg ik wel veel steun van mijn omgeving via brieven en af en toe een bezoekje. Na een tijdje merk je dat je uit het dal klimt, je blikveld wordt breder en je gaat zelf ook weer meer doen. maar rust en veel slapen heeft in mijn geval zeer geholpen. Ik heb na deze episode nooit meer iets dergelijks meegemaakt.

Dank je wel. Dat is wel heel jong! 22 jaar en al een burnout.
Dus afzondering en rust. Tja, iemand anders vertelde mij destijds over zijn eigen ervaring: ik heb toen aan een boer gevraagd of ik de akker met de hand mocht omspitten... dat mocht. Deze man ging iedere dag urenlang zware lichamelijk arbeid aan .. het was een 'kantoorman'. Ook ik ben een ervaringsdeskundige avant la lettre.. ik ben ziek naar huis gegaan en kreeg het stempel: 'overspannen' .. ik heb een jaar thuis gezeten, met medicatie.
Heel fijn. Ik vraag het nu voor iemand anders, met mijn ervaring kan ik hier niet helpen vandaar.

Magnesium en veel. Sint Janskruid (krachtig spul, oppassen hiermee) (eigenlijk het totale voedingspatroon aanpassen) ps. Oppassen met fysieke arbeid, voor sommige werkt het goed omdat ze zo uit hun hoofd komen, voor andere is de belasting op het lichaam teveel, Mogelijk doordat tekorten nog groter worden.
O.a. een magnesium tekort kan verergeren door fysiek werk.

@Jackd : Bedankt! Waar kan ik informatie vinden m.b.t. het aanpassen/veranderen van het voedingspatroon?
Gecombineerd met inname magnesium/Sint Janskruid?
en ook :
onder welke richting van dit? natuurlijk? alternatief? Heb je misschien een bron hiervoor?

Voeding: o.a. Paleo, clean eating. (ook hiermee rustig aan doen, niet te snel veranderen, eerst vooral ongezonde dingen schrappen)
Sint Janskruid valt onder kruidengeneeskunde. (natuurlijk en alternatief)
Magnesium wordt in veel richtingen gebruikt, ook regulier als medicijn. Eén bron? Je stelt meerdere vragen. Ga eerst eens zoeken en een paar weken lezen.
Een mogelijk beginpunt: http://www.innerned.org/bm-depressie3d.html

De basis voor een burn-out is de overgevoeligheid er voor.
Dus genetisch bepaald als onderdeel van je karakter.
Dus is de enigste oplossing, je aanpassen en er mee leren leven.

Jodocus je vraagt of er andere mogelijkheden zijn en ja die zijn er zeker wel.
Als jaren help ik mensen met dit soort problemen en bijna iedereen kon ik ook echt helpen, het bestaat dus zeker wel.

Overgevoeligheid of nog niet zo afgestompt dat er nergens nog wat van aangetrokken wordt? Ik vind deze gevoeligheid vaak een positieve eigenschap, alleen wat onhandig omdat mensen er zelf aan onderdoor gaan.

"Alle teges hep se voors".... vrij naar een bekende voetballer :-)
@Ed: is overgevoeligheid/hoog gevoeligheid misschien genetisch bepaald en ligt als gevolg daarvan een burn-out op de loer? Dus net omgekeerd?

Het is tegenwoordig helaas erg in de mode om natuurlijke middelen te nemen. In werkelijkheid is dat soms goed, maar soms juist heel slecht. Je kunt beter per specifieke situatie kijken wat het handigste is. Een goede arts zal dat doen. Bij voorbaat een groot deel van alle mogelijkheden uitsluiten vanwege een niet ter zake doende eigenschap is een slecht idee.

de rol van magnesium bij burn/out--------------Vaak is een magnesium tekort een deel van het probleem en heel erg belangrijk bij het herstel. Zie ook andere reactie's over magnesium. Magnesiumtekort symptomen
Gebrek aan magnesium (een magnesiumtekort) komt niet zo vaak voor en is vaak moeilijk herkenbaar, omdat de klachten vaak niet specifiek zijn. Magnesiumtekort symptomen zijn onder meer:
hyperexcitabiliteit met als gevolg oncontroleerbare spiersamentrekkingen, kramp (verkramping van spieren, vooral 's nachts), spierzwakte, spierpijn en ooglidtrillingen;
verwardheid;
toevallen;
een verhoogde schrikreactie en wakker schrikken omdat je denkt te vallen;
obstipatie;
koude voeten of algehele kouwelijkheid ten gevolge van doorbloedingsstoornissen;
pijn in de voeten;
een gestrest of onrustig gevoel (soms met paniekaanvallen)
agitatie en prikkelbaarheid
oorsuizen;
misselijkheid en braken;
chronische vermoeidheid;
overspannenheid;
onrust;
duizeligheid, onvast lopen;
migraine en hoofdpijn;
depressies;
nachtmerries;
slechte nachtrust;
slaperigheid;
darmklachten; en
hartkloppingen en (in extreme gevallen) hartritmestoornissen.

@eddijst, een bronvermelding zou passend zijn geweest. Jouw tekst is afkomstig van
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/diversen/143443-magnesiumtekort-symptomen-gevolgen-oorzaken-en-aanvullen.html Infonu is echter een site waar jan en alleman iets neer kan zetten. Daardoor is de informatie die je daar vindt een mengelmoes. De kwaliteit varieert van absurde nonsens tot goed doordachte overwegingen. Wat in ieder geval goed is aan het artikel waaruit jij citeert is dat de volgende drie punten worden genoemd: 1. Er wordt verwezen naar een test door een arts om te constateren of je echt een magnesiumtekort hebt; dus niet behandelen als er geen probleem is. 2. Voor de behandeling wordt éérst verwezen naar het wegnemen van de onderliggende oorzaak, en pas daarna naar het behandelen door extra magnesium te nemen. 3. Er wordt heel keurig ook vermeld dat een teveel aan magnesium ook klachten kan geven. Dat laatste punt ondersteunt iets waarvoor ik al vaker op GV heb gewaarschuwd: ga geen dingen behandelen waar je geen last van hebt (dus geen magnesium nemen als je geen tekort hebt). Het aanpakken van een probleem dat je niet hebt lijkt mij namelijk op z'n best nogal zinloos, en op z'n slechtst ronduit gevaarlijk.

1Mijn ervaring is dat vrijwel geen arts ongevraagd het magnesium test.
2 de onderliggende oorzaak voor een burn-out is zeer complex, er is geen sprake van even weg nemen, tevens kan magnesium je herstel aanzienlijk versnellen.
3 Op ieder verpakking staat hoe het te gebruiken en de vermelding van het max in te nemen middel.
Helemaal met je eens om geen magnesium te gaan slikken als het voldoende in je lichaam aanwezig is. Maar bijna niemand weet dat van zich zelf, van daar ook het lijstje er bij gedaan van mogelijke magnesium te kort symptomen, ik kan er voor mij zelf zo al 14 aankruisen. Het is aan ieder daar iets mee te doen of te laten

1. Een arts test je magnesium als de arts aanleiding ziet je magnesium te testen. Misschien kun je erom vragen als de arts toch al een bloedonderzoek laat doen - maar waarom zou jij als patiënt beter weten in welke richting je moet zoeken dan een arts die vele jaren studie achter zich heeft, gevolg door vele jaren bijscholing? 2. De onderliggende oorzaak kan complex zijn - maar laten we er niet al te moeilijk over doen. Het gaat te ver om over "zeer complex" te spreken. Zo moeilijk is het echt niet. 2. Je zegt dat het nemen van magnesium je herstel kan versnellen. Waarop baseer je dat? Magnesium was tot voor kort zeer populair in bepaalde alternatieve kringen, en daarvan merk je nog steeds de nasleep. Maar echte aanwijzingen zijn er niet, en dat begint heel geleidelijk door te dringen tot het alternatieve kamp. Ze zullen binnenkort wel met een nieuwe hype komen. 3. Op een verpakkking staat niet hoeveel JIJ moet gebruiken. Dat kan namelijk niet, omdat de verpakking geen benul heeft of jij wel of geen magnesiumtekort hebt, hoe groot jouw eventuele tekort zou zijn, en hoe goed of slecht jouw darmen magnesium opnemen. 3. Dat je symptomen herkent zegt niets over de oorzaak. Die weet je pas als je weet welke andere problemen tot dezelfde symptomen kunnen leiden. De enige die dat goed kan beoordelen is een arts, natuurlijk wel in samenspraak met jou. Maar zelf gaan gokken zonder gebruik te maken van de veel bredere kennis van een arts is precies dat: gokken. Dat doe ik soms wel eens, maar zeker niet met mijn gezondheid.

Wat je zegt is toch niet in tegenspraak met wat ik zeg? Er zijn meerdere mogelijke oorzaken van een beperkte opname van voedingsstoffen. Ik ken iemand die een maagverkleinende operatie heeft ondergaan, ik ken iemand die een stoma heeft, ik ken iemand die een darmziekte heeft, en ik ken iemand die maagzuurremmers gebruikt. Al die mensen nemen verschillende voedingsstoffen in mindere mate op. Waar het om gaat is of iemands totale opname van bepaalde voedingsstoffen wel of niet zorgt voor een voldoende niveau in het lichaam. Als dat niet zo is, moet worden aangevuld. *Hoe* je aanvult is afhankelijk van de situatie van de betreffende persoon. Ook *hoeveel* je aanvult is daarvan afhankelijk. Dit kan alleen maar worden bepaald in samenspraak met een arts, na het doen van (bloed)metingen.

Ik heb de ziekte van Lyme en mogelijk daardoor ook een magnesium te kort. ( nooit getest)
Er zijn nog al wat biologische processen waardoor je magnesium verliest ( medicijnen--maagzuurremmers, stress enz. )
Er zijn bepaalde bijzondere kenmerken van klachten die horen bij een gebrek aan magnesium.
Op het moment dat die specifieke klachten weer terug komen, ga ik weer magnesium slikken.
Binnen een week zijn de klachten dan weer weg.
Zo ken ik inmiddels tientallen voorbeelden die ik hier niet ga noemen, want die passen niet in jouw denkwereld.
Bij al die tientallen voorbeelden heeft de dokter verzuimd het magnesium gehalte te controleren.

Ik vind de toon van je reactie nogal neerbuigend ("passen niet in jouw denkwereld"). Desondanks zal ik een respectvolle reactie geven. Als je niet weet of je een magnesiumtekort hebt, is het zinloos magnesium te slikken. ALS je echt een tekort hebt loop je het risico te weinig te slikken. Als je geen tekort hebt, loop je het risico op een overdosis. Dat geldt ook als je toch een tekort hebt maar teveel slikt. ALS je gelijk hebt met jouw bewering dat je een magnesiumtekort zou kunnen diagnosticeren zonder bloedmeting, dan zou een arts dat natuurlijk gewoon op die manier doen. Maar zelfs ALS je een tekort puur op basis van de klachten zou kunnen diagnosticeren, heb je nog geen idee van *hoeveel* je dan tekort hebt, en dus ook niet van hoeveel je bij moet slikken. Daarnaast kun je bij telkens terugkerende klachten (ALS die echt aan magnesiumgebrek liggen) beter continu een beetje extra slikken dan te wachten tot er klachen optreden om dan tijdelijk extra veel te slikken. Preventie is beter dan achteraf corrigeren, dan ben je in feite al te laat. Tot slot noem je wel "al die tientallen voorbeelden", maar je noemt ze toch niet. Je zegt alleen maar dat ze bestaan. Op deze manier kan niemand hier ooit iets zinnigs over zeggen. Je maakt op die manier de ander bij voorbaat monddood, en je zorgt er bij voorbaat voor dat jij altijd gelijk lijkt te hebben. Dit is een truc die je, misschien onbewust, hebt overgenomen van alternatieve behandelaars. Die nemen ook vaak een klacht als voorbeeld die regelmatig terugkomt en die ook vanzelf weer verdwijnt. Als je magnesium slikt zodra de klacht opkomt, zal de klacht na een weekje verdwijnen - en dat is wat ze dan o zo trots verkondigen. Wat ze verzwijgen is: als je *geen* magnesium slikt zodra de klacht opkomt, zal de klacht na een weekje verdwijnen. Doe jezelf en anderen een plezier en gebruik deze alternatieventruc in het vervolg niet meer. Tot slot: je zegt dat de dokter heeft "verzuimd" het magnesiumgehalte te controleren. Je vertelt niet waarom dat verkeerd zou zijn. Wat is er volgens jou verkeerd aan de overwegingen van de betreffende artsen?

Testen op een magnesium tekort is in dit geval zinloos:
-het is lastig te meten, alleen extreme tekorten zijn met de standaard test meetbaar.
-magnesium werkt als medicijn, in onderzoek bij o.a. depressie is deze werking onafhankelijk van een mogelijk tekort vastgesteld. Blijf ondertussen ver weg van reguliere artsen, die komen niet verder dan het ene pammetje vervangen door een ander chemisch goedje.
Gelukkig is dat het hele idee achter deze vraag. Ook is er bij reguliere artsen nauwelijks kennis over magnesium vormen.

Jackd je bevestigt mijn inbreng en toelichting over het te kort van magnesium.
Het lijkt vaak samen te gaan met Burn-out klachten, ik kom het telkens weer tegen.
Ook zie ik regelmatig dat de reguliere artsen er vaak niets van begrijpen en de mensen naar huis stuurt met een doosje pillen.
Helpen die niet, dan meer of ander pillen.
Ik vermoed dat extra magnesium mogelijk beter zal helpen dan al die pillen.
Maar dat is geen uitspraak, maar een vermoede.

Als een tekort lastig meetbaar is, hoe weet je dan dat je een tekort hebt? Zomaar gaan slikken lijkt me niet verstandig. Een overdosis heeft negatieve effecten die nergens voor nodig zijn. Uitspraken als "blijf weg van artsen" of "artsen begrijpen er niets van" zijn mij een raadsel. Artsen zijn juist diegenen die vele, vele jaren studie hebben gewijd aan het begrijpen van allerlei functies van het menselijk lichaam, inclusief de rol van mineralen. Na die uitgebreide studie zijn ze op de hoogte van de meest recente kennis uit de wetenschappelijke onderzoeken. Vervolgens worden ze gedurende hun loopbaan regelmatig bijgeschoold, zodat ze ook nieuwe en/of veranderde inzichten opdoen. Als er iemand is die goed op de hoogte is van de beschikbare kennis, is het wel de arts. Het advies om weg te blijven van iemand met zo enorm veel expertise komt mij daarom uitermate vreemd voor.

We moeten ons ook realiseren dat een huisarts veel kennis heeft maar niet gespecialiseerd is. Bij twijfel, een vermoeden, dient hij door te verwijzen naar een specialist hetzij expert.
Ook zij weten veel, zij het van (relatief) een afgebakend deel van ..... Er zijn er weinigen die de totale mens, zijnde lichaam, geest en ziel, bij een genezingsproces te betrekken (holistische aanpak). Wat opleiding bijscholing betreft worden velen georganiseerd en betaald door de farmacie.

De oorzaken van Burn-out klachten zijn bijna niet te bevatten.
Maar de maatschappij zou zich er bewuster van moeten worden, dat lekker leuke dingen gaan doen of een weekje vakantie, totaal niets aan die probleem doet. Het heeft er echt helemaal niets mee te maken. Het is het zelfde als je asbak in je auto leeg gaat maken omdat de motor niet wil starten.
Burn-out is een ernstige tot zeer ernstige aandoening, vooral op het geestelijke vlak en als het lang duurt , ook op het lichamelijke vlak.
% tot 10 jaar op er geheel bovenop te komen, zijn geen uitzonderingen.
En sommige komen er nooit meer boven op.
Deze klachten zijn zo erg, dat het slikken van extra magnesium totaal niet in verhouding staat tot de ernst van de klachten.

Dat ben ik helemaal met je eens Ed!
De vraag van Jodokus52 is of er natuurlijk geneesmiddelen zijn die goed werken ter bestrijding van een burn-out....
in feite zijn die er niet: er zijn medicijnen (regulier of natuurlijk) die het herstel kunnen ondersteunen.
Een burn-out is niet je effe wat rot voelen: een burn-out is zeer heftig!
Het net als met depressiviteit: als mensen een dagje of wat een beetje moedeloos en down zijn, dan wordt dat omschreven als depressief.... maar depressiviteit is een heeeeeeel ander verhaal!!!!
Of je niet zo lekker voelen een dagje: da's geen griep maar wordt vaak wel zo omschreven.

Klopt in principe, WendyH! Hooguit zouden we nog verschil kunnen maken tussen de burn-out en de depressie. Dat zijn namelijk twee verschillende dingen. Ze kunnen samengaan (en doen dat ook redelijk vaak), maar dat hoeft niet. Je kunt een burn-out hebben zonder depressie, en je kunt een depressie hebben zonder burn-out. Voor beide geldt dat het ernstige aandoeningen zijn. Een burn-out is heel wat meer dan "och joh, trek het je niet zo aan, doe gewoon twee weekjes wat rustig aan en alles zal goedkomen". En een depressie is heel wat meer dan "kom, we gaan een lange wandeling maken en dan nog iets leuks doen, dan ziet de wereld er een stuk vriendelijker uit". Eveneens voor beide geldt dat er, zoals je schrijft, medicijnen zijn die het herstel kunnen ondersteunen. Maar enkel met die medicijnen kom je er beslist niet! Daar is veel en veel meer voor nodig, vaak in een langdurig (minimaal vele maanden) traject. Zelf dokteren kan gevaarlijk zijn, al was het maar omdat je dan je hoop richt op het zelfgekozen middel, terwijl dat hooguit ondersteunend kan zijn. Als je zoveel vertrouwen hebt in dat zelfgekozen middeltje dat je het andere, eigenlijke hersteltraject vergeet - dan breng je jezelf alleen maar schade toe.

@Jodokus52, ik kwam toevallig deze vraag tegen en deze website. Beschrijft de mogelijke aanloop naar een Burn-out
De drie stadia en wat het verschil is.
Stress - 0verspannen - Burn-Out
http://stressplein.eu/overspannen-van-stress-naar-burnout/

http://www.nrc.nl/next/2016/02/03/opgebrand-1583879
Wat kun je doen als je burn-outklachten hebt?
Als je klikt op het onderlijnde „behoorlijk succesvolle behandelprogramma’s” kom je terecht bij "Multidisciplinaire richtlijn overspanning en burnout voor eerstelijns professionals"
Onder 5.3 op blz 41 begint het hoofdstuk medicamenteuze behandelingen.
Als je de hele richtlijn wil lezen, moet je er wel een jaar voor uittrekken.