Bij het gitaar spelen kom ik de term ' key' tegen, kan iemand mij vertellen wat 'key' inhoud en wat het verschil is tussen verschillende keys?

De 'key' is de toonsoort van het stuk, of van in ieder geval dat deel van het stuk wat op de 'key'-notatie volgt.

Aan het begin van een notenbalk staat een muzieksleutel, die aangeeft hoe je de notenbalk moet 'lezen' (welke lijn staat voor welke noot). In het Engels heet dit niet een 'key', maar een 'clef'. Daar kan wat verwarring door ontstaan.

Je hebt dus op een maatbalk eerst een sleutel (of 'clef') staan; bijvoorbeeld de G-sleutel ('G-clef'). Dan is de tweede lijn van onder de G. Of bijvoorbeeld de F-sleutel ('F-clef'), waarbij de tweede lijn van boven de F is.

Wat is dan die toonsoort? Dat is niet altijd scherp afgebakend in de muziek. Over het algemeen is het een eigenschap van een muziekstuk. In popmuziek en klassieke muziek staat een muziekstuk meestal in een bepaalde toonsoort, waarbij de regels van die toonsoort (intervallen, grondakkoorden) worden aangehouden. Maar er wordt soms juist afgeweken naar een andere toonsoort, om vervolgens weer terug te keren naar de eerste. Of er komt een modulatie (de hele melodie schuift een stuk op naar een hogere toonsoort - hoor je vaak in popliedjes en in zo ongeveer alle Eurovisiesongfestivalliedjes).

Als er op de bladmuziek voor een gitaar een 'key' wordt aangegeven, dan zal daar een letter bij staan, bijvoorbeeld C, en eventueel nog iets als #, b, minor, major, sharp. Dan weet je dat de grondtoon van dit voorbeeld de C is; de C-toonladder geldt (of C-mineur enz.) als 'ruggegraat'. Stel dat er een melodie is (bijvoorbeeld een zangmelodie), dan is die 'vanuit C'.

Je hoort een artiest wel eens zeggen tegen zijn begeleider: 'doe maar wat hoger'. Dan bedoelt hij niet dat het stuk een heel octaaf omhoog moet (van C naar hoge C), maar bijvoorbeeld een of twee noten omhoog, bijvoorbeeld van C naar E. Dan verandert dus het hele stuk van toonsoort C naar toonsoort E en weet de muzikant dat hij alle akkoorden gewoon 'in dezelfde vorm' moet spelen, maar dan in de toonladder van E in plaats van C. Zo is een majeurakkoord in principe de grondtoon, de grote terts en het reine kwint. In C is dat C-E-G. Als je dan naar de toonsoort E gaat, is dat grondtoon-E, grote terts-Gis, reine kwint-B. Hetzelfde akkoord, maar in een andere toonsoort.