wat is eigenlijk het plot in "La dolce vita"?

Fellini wordt in relatie gebracht met het doorbreken van de vierde wand. Hij was niet geïnteresseerd in het verhaal, maar wilde het publiek juist interesseren in het vertellen van een verhaal. Een plot is dus helemaal niet belangrijk. Dit is terug te zien in scènes waarbij het publiek direct wordt benaderd door een filmpersonage. Door middel van een blik in de camera of zelfs door een gesprek met de toeschouwer aan te gaan werd het publiek verward.
In La Dolce Vita is verslaggever Marcello Rubini steeds op zoek naar een primeur. Hij brengt daarom zijn avonden door in de Romeinse bovenklasse. Rubini droomt ervan om een literair auteur te worden, maar hij laat die idealen varen voor een carrière in de winstgevende sensatiepers. Hoewel hij de oppervlakkigheid en immoraliteit ervan inziet, laat hij zich meeslepen door het zoete leven van de beau monde.
De structuur van de film bestaat uit een proloog, gevolgd door zeven hoofdstukken die eenmaal worden onderbroken door een intermezzo, en een epiloog. Hierdoorheen worden er zeven dageraadsequenties, zeven dagsequenties, en acht nachtsequenties verweven.
Fellini's films zijn doorgaans psychologische en/of sociale drama's waarin een fantasierijk personage, vaak gemodelleerd naar Fellini zelf, op zoek gaat naar de betekenis van zijn leven. Deze zoektocht wordt gekenmerkt door een veelvuldig gebruik van herinneringen, dromen, fantasieën en obsessies. Duidelijk autobiografische drama's zijn La dolce vita (1960), Otto e mezzo (1963) en Amarcord (1973).