Heb jij moeite met veranderingen en uitdagingen?

Nee, ik denk het niet.

De wortels van problemen in de prille jeugd zoeken is tegenwoordig iets te zeer doorgeschoten. Het verschil tussen peuterschool en groep 1 is denk ik van weinig relevant belang voor iemands opgroeien. Al helemaal als je je bedenkt dat dit voor bijna iedereen traumaloos verloopt, en het nog voor de puberteitsperikelen zit. Ik denk dat de overgang van basisschool naar middelbare al belangrijker is voor dit proces, al vraag ik het me zelfs daarbij af.

Sommige mensen houden van verandering, andere mensen hebben er moeite mee. Het is denk ik gewoon een deel van je karakter, niet iets wat getriggerd wordt door je omgeving.

Nature, en niet een verkapte variant van nurture dus.

Toegevoegd op 20-05-2009 13:45:49
het woord relevant moet weg.

Citaat: "Als de eerste weken in groep 1 niet goed verlopen, kan iemand later ook moeite met veranderingen en uitdagingen hebben."

Alternatief idee: "Als iemand moeite heeft met veranderingen en uitdagingen, zullen de eerste weken in groep 1 niet goed verlopen."

Ik heb het onderzoek niet gelezen, dus wellicht heeft de onderzoekster hier al rekening mee gehouden. Zo niet, dan is correlatie geen bewijs van causaliteit.

Volgens mij wordt ons karakter grotendeels bepaald door onze genen en een beetje door onze opvoeding Wij hebben 4 zonen met alle 4 een ander karakter.
Vanaf het tweede levensjaar waren er al tekenen hoe men later in het leven zou staan. Ze zijn allemaal uitgekomen en nog steeds herkenbaar.
Naarmate het ouder worden gaan de scherpe kantjes er en beetje af. Een van onze zoons, had, toen hij slechts 1 jaar was , zeer grote problemen met iedere verandering in zijn kamertje. Dat waren soms heel kleine dingen, een andere knuffel of plaatje bracht hem tot wanhoop
!Iedere avond huilen, uren lang, om gek van te worden!Pas later begrepen we het. Nu jaren later, is hij nog steeds van slag als er in zijn vertrouwde omgeving iets verandert.
Verhuizen b.v. is een totale ramp. Nu inmiddels zijn dochter al weer 17 jaar is, herken ik dit probleem ook bij haar. Slapeloze nachten, buikpijn, ziek voelen, nerveus enz.
Als antwoord dus ja, hoe je als peuter reargeert zie je terug in het latere leven!

Dit is waarschijnlijk weer zo'n geval van: onderzoeker versimpelt uitkomsten van onderzoek in persbericht, krant versimpelt inhoud van persbericht in artikel, en de hele essentie is weg..
Causaliteit is hierin inderdaad belangrijk. Wordt die moeite die iemand heeft met veranderingen veroorzaakt door die eerste schooldag, of is die eerste schooldag veroorzaakt doordat iemand moeite heeft met veranderingen? Waarschijnlijk is dit een correlationeel onderzoek, waarin deze zaken niet onderscheiden worden, en de conclusie mag zijn dat hoe het kind omgaat met de situatie op de eerste schooldag een indicator is voor moeite met veranderingen op latere leeftijd.

Ja dat heb ik... Ik heb liever geen verandering en ook geen uitdaging, dus als ik het kan ga ik het uit de weg...

Aangaande de toevoeging op je vraag of de eerste week een indicatie is van later... Ik naam aan dat én de eerste week iets laat zien én dus ook in het latere leven...
Als ik kijk naar hoe zeer ik niet wilde dat ik zou worden als mijn eigen ouders en hoeveel ik nu lijk op mijn ouders ik tot mijn schrik moet vaststellen dat het VEEL mmer is dan dat ik ooit verwacht en gewild zou hebben... Dat laat mijns inziens zien dat wat je ook wil en hoezeer je ook wil, je niet ontkomt aan de opvoeding en de trauma´s die aan jou ten grondslag liggen...

Dus ja ik denk dat het klopt, maar niet alleen deze twee ijkpunten maar ook de eerste keer naar de tandarts enz enz...

Ik kan me best voorstellen dat problemen op jonge leeftijd ook op latere leeftijd voor de nodige angsten kan zorgen. Er zijn genoeg voorbeelden bekend van mensen die een of andere fobie hebben gekregen omdat ze als klein kind iets traumatisch hebben meegemaakt.

Ikzelf heb gelukkig geen moeite met veranderingen en uitdagingen. Ik vind het wel prettig om van tevoren dingen te weten; dan ben ik er op voorbereid.