Spreek je mede-ouders aan op het voetbalveld?

Absoluut niet! Mensen meoten tijdens het voetballen realiseren dat zij zelf totaal niks inbrengen als het gaat om prestaties. Je mag bet teleurgesteld te zijn, maar soms gaat het zo ver.
En dan met name bij kleine kinderen vind ik het abnormaal wat sommige ouders doen en zeggen. Vechtpartijen tussen ouders bij kleine kinderen gebeuren ook nogwel regelmatig hoorde ik laatst. Verloedering van de maatschappij is echt op volle gang. Over een paar jaar is nederland totaal verpaupert zonder normen en waarden.

Je bent assertief opgetreden. Bravo . Als iedereen zoals jij zou durven optreden tegen dit gefrustreerde ouderschap die de kiemen leggen voor baldadigheden, zou voetbal ooit weer een gentleman sport kunnen worden.

Bravo!
Ik vind dat je juist gehandeld hebt.
Ik sta regelmatig zaterdag 's morgens de F'jes en de E'tjes te bewonderen. Die kleine kereltjes (en meisjes, we hebben een gemengd team), daar straalt het enthousiasme en plezier nog vanaf. Ik merk dat ouders de kleintjes onzeker kunnen maken.
Bij onze vereniging hebben de ouders gelukkig manieren geleerd. We hebben er dan ook een ouder-bijeenkomst aan gewaagd, wat blijkbaar geholpen heeft. Wat heet: een moeder complimenteerde haar zoontje zelfs met een eigen doelpunt... het was immers wel een doelpunt :). Helaas hebben we ook tegenstanders waar de ouders blijkbaar fanatieker zijn.

Dat is afhankelijk van de persoon die het doet.
Ik vind het zeker niet verkeerd om het te doen.

Het is meestal beter om dit via de trainer of zo te doen. Zeker als duidelijk is dat het plezier van de kinderen erdoor verpest wordt. Zo kan er een algemene regel gesteld worden.

Wellicht was de toon van je opmerking niet juist, maar wellicht was deze mede-ouder zelf ook niet helemaal soepel.

Afgelopen donderdag stond ik met mijn dochter langs de kant van de avondvierdaagse. Daar waar we gingen staan, stonden we 'in het zicht' van een ander, die met een zuur gezicht meldde dat ik zo niet moest gaan staan, want hij stond er eerst. Als ik net zo op mijn strepen was gaan staan, hadden we vast (slaande?) ruzie gekregen, maar ik heb mijn schouders opgehaald (voor zover dat lukt met mijn dochter op mijn schouders) en twee stappen naar achter gedaan. Helaas leven we in een maatschappij waarbij je extreem voor jezelf op moet komen, en je ook niet meer elkaar ergens op mag wijzen.

Maar jij hebt gelijk. Jochies van 10 behoren niet met "bekken dicht" toegesproken te worden door zo'n viswijf langs de kant ;-) Als je ze zo respect bij brengt, staan diezelfde jochies over 10 jaar te tieren als "oma" te lang doet over het pinnen bij de geldautomaat o.i.d.

Goed gehandeld!
Eindelijk iemand die er wat van durft te zeggen!
Voor die kinderen lijkt het me verschrikkelijk als een ouder staat de gillen aan de kant. Volgens mij zijn die ouders doorgeslagen in de sport.
Het lijkt mij dat je je als kind dan helemaal niet op gemak voelt.