Sylvia (53)* woont in Laren, heeft 3 kinderen en is al bijna 24 jaar gelukkig getrouwd. Er is echter 1 ding wat niemand weet: in haar tienerjaren heeft Sylvia gestolen. En dan hebben we het niet over een shirtje bij de V&D, maar om honderden kledingstukken.
“Het gaf me een kick. Ik bleef verlangen naar die adrenalinestoot.”
Druk om er goed uit te zien, dief geworden
Het begon op de middelbare school. Ik was net 15 en wilde, net als iedereen in die tijd, een Wrangler spijkerbroek. Deze jeans was best duur en mijn ouders hadden niet genoeg geld om mij te sponsoren. Ik had een bijbaan als vakkenvuller in de supermarkt, maar dat verdiende lang niet genoeg om zelf het bedrag neer te leggen. Ik woonde toen in Blaricum en had best vermogende vriendinnetjes. Hun ouders hadden het geld wel en daarom liep iedereen om mij heen met zo’n broek. Best confronterend. Ik wist dat stelen verkeerd was, maar er was geen andere manier om aan het populaire item te komen. Op een drukke zaterdag liep ik in mijn oude spijkerbroek de V&D binnen en paste verschillende broeken, totdat ik de perfecte jeans gevonden had. Het personeel was constant bezig met het terug ophangen van de gepaste items. Toen alle medewerkers weg waren, trok ik de kaartjes van de Wrangler jeans en ruilde ik mijn oude spijkerbroek in. Ik liep zo de winkel uit. De verkoopster wenste me zelfs nog een fijne dag!
Altijd in de nieuwste mode
“Wauw, dat ging makkelijk,” dacht ik bij mezelf. Tegen mijn ouders zei ik dat ik de broek cadeau had gekregen van een vriendin, die hem zelf niet paste. Ze geloofden me gelijk en ik voelde me superslim en geen dief. Ik maakte mezelf wijs dat zo’n groot warenhuis zoveel winst maakte, dat ze die broek best konden missen. Ik had geen enkel schuldgevoel. Omdat het me ook zo makkelijk afging, was de drempel ontzettend laag om het nog een keer te proberen. Sinds die dag, 24 juli, zag ik er altijd goed uit. Ik liep erbij volgens de laatste mode en het koste mij helemaal niets. Mijn zelfvertrouwen kreeg een enorme boost. En die adrenaline kick die ik kreeg, was nergens mee te beschrijven. Wanneer ik een tijdje niets gestolen had, wilde ik niets liever dan wat stelen.
Nooit eerlijk durven zijn over dat ik een dief was
Ik heb mijn man ontmoet in de plaatselijke kroeg in Blaricum. Ik zag er fantastisch uit, ik droeg een lichtblauw jurkje met gouden knopen. Het eerste wat hij tegen mij zei was dat ik er goed uit zag. “Mooi jurkje heb je daar. Staat je mooi!” waren zijn eerste woorden tegen mij. Ik bedankte hem voor zijn compliment en we raakten aan de praat. Van het een kwam het ander – na een half jaar waren we onafscheidelijk. Het stelen stopte niet, ik heb zelfs mijn eerste verjaardagscadeau voor hem gejat: een videogame van ruim 70 euro. Sinds de geboorte van mijn eerste kind probeer ik niet meer te stelen. Ik wil een goed voorbeeld voor al mijn kinderen zijn. Het zou verschrikkelijk zijn als ik gepakt zou worden. Het zou ook iedereen verbazen, want ik heb echt alles. Ik kreeg op mijn 25e een goede baan bij een advocatenkantoor en verdien prima, om dan niet te beginnen over mijn man. Ik durf mijn verleden dan ook niet op te biechten. Wel is het soms nog heel verleidelijk om een mascara in mijn tasje te gooien. Ik kan het toch vergeten af te rekenen zijn? Niemand zal ooit denken dat ik een dief ben. En dat – geeft me de allergrootste kick.
* naam en foto zijn gefingeerd
Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat opbiechten? Mail dan naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).
Lees ook:
Sarah’s geheime reisverhalen
Iedere week vertelt Sarah over haar spannende (erotische) reisgeheimen! Ze neemt je mee door heel Europa en verder. Lees Sarah’s reisgeheimen deel