Ga naar de inhoud

Deel 6 van Sarah’s spannende reisgeheimen: in Italië


Sarah, is een vrouw van in de veertig en lijkt het perfecte leven te hebben. Leuk huis, leuke man, goede baan. Alleen voelt ze zich alles behalve gelukkig. Ze is zichzelf in al die jaren verloren, en is eigenlijk nooit alleen geweest, omdat ze haar man op jonge leeftijd ontmoette. Na een gesprek met haar man besluit ze een jaar lang op reis te gaan om van de vrijheid te genieten, waar ze zó naar heeft verlangd. Ze mag een jaar lang alles doen wat ze wil, zodat ze daarna kan besluiten of ze wil scheiden of verder wil met het huwelijk. En dat leidt tot spannende, sexy avonturen.

Iedere week verschijnt er een nieuw reisverhaal van Sarah. Zij houdt ons op de hoogte van alles wat zij mee maakt. Heb je de vorige delen niet gelezen? Begin dan bij deel 1 van Sarah’s reisgeheimen.

Hoofdstuk 6 – Sarah zet haar reis voort in Italië

De volgende stop: Italië. Het land van de overheerlijke pizza’s, pasta’s én knappe mannen. Dat het een verstandige keuze was om naar Italië te gaan, wordt al bevestigd op het vliegveld. “Sei bellissima!” is mijn eerste begroeting. Ik grinnik en loop vrolijk verder naar de bagageband. Dat was wel wat anders dan al die botte boeren uit mijn omgeving. Al vanaf jongs af aan, droom ik van Venetië. “Il mio sogno si sta avverando,” zoals ze dat hier zouden zeggen. Een droom die uitkomt.

Terwijl ik bij de bagageband wacht op mijn koffer, denk ik aan al mijn plannen die ik heb gemaakt. Het was in Spanje en Frankrijk echt fantastisch, maar de planning liet wel wat te wensen over. Het was heerlijk, maar nu wil ik optimaal genieten van wat Venetië te bieden heeft. Het lijkt me fantastisch om per gondel de stad te verkennen, de Basilica di San Marco te bekijken en door de wijk Cannaregio te slenteren. Eerst maak ik een fietstocht, waarbij ik onderweg allerlei restaurants kan uitproberen. Ik ben dol op Italiaans eten en heb nu al zin in de olijven, tomaten en verse mozzarella. Hoe dan ook: mannen staan even niet op de planning. Voor nu bestaat mijn reis enkel uit zon, wijn en eten. Ik staar dromerig naar de bagageband. Het valt me op dat hij steeds leger wordt. 

Wáár blijft die koffer? Ik ben nog speciaal naar Groningen geweest om een rode koffer te kopen. Het moest er eentje zijn die opviel, had m’n zus gezegd. Daarom kocht ik een grote, lelijke rode koffer. Je kon hem zeker niet missen, had de verkoper mij beloofd. Nou, toch wel. Geïrriteerd stamp ik naar de helpdesk. Ik wil aan mijn fietstocht beginnen! De gezette man die daar staat kijkt me vragend aan. Met gebrekkig Italiaans, wat Engels en handen en voeten probeer ik duidelijk te maken dat ik al bijna een uur aan het wachten ben op mijn bagage. Na een paar pijnlijke minuten zie ik eindelijk zijn ogen oplichten en hij verwijst me naar de gate hiernaast. Wanneer ik daar aankom, staat er een enorme rij. Ik herken mensen uit mijn vliegtuig. “Zijn jullie ook jullie koffers kwijt?!” hoor ik mezelf net iets te enthousiast zeggen. Ik ben dus in ieder geval niet de enige. Het stel dat tegenover me staat, knikt. Ze leggen me uit dat de helft van het bagage van ons vliegtuig naar Berlijn is gestuurd. Ik draai met m’n ogen. We moeten wachten tot onze bagage daar aankomt, dan wordt het teruggevlogen en pas daarna stuurt onze vliegmaatschappij het naar je hotel. Fantastisch! Een stewardess geeft ons allemaal een papiertje. Ik vul het zo snel mogelijk in en bel ondertussen het fietsverhuurbedrijf, omdat ik alweer veel te laat ben voor mijn fietstocht. Opgelucht hang ik op. Ik kan aansluiten met de avondtour. 

Wanneer ik in de middag een stap buiten zet, vergeet ik voor 5 minuten alle ellende van die ochtend. Het is echt prachtig weer. Ik voel de zon op mijn huid branden. Ik kijk naar de knalblauwe lucht en besluit gelijk naar het stadscentrum te lopen. Er zijn immers toch geen koffers om mee te sjouwen. Elk nadeel heeft zo z’n voordeel, zou Peter zeggen. Ik heb ineens bewondering voor zijn optimisme en probeer zoveel mogelijk te genieten. Wanneer ik denk aan mijn zoekgeraakte bagage, komt er een brok in mijn keel. Al mijn lievelingskleren in één koffer. Nu moet ik in mijn vliegtuig outfit over straat, en daar baal ik een beetje van. Ik doorbreek mijn eigen gedachtepatroon door een man van de gondelverhuur aan te spreken. Ik vraag hem of er nog plek is. Hij lacht. Wanneer ik doorheb dat dit echt een domme vraag was omdat hij pas plek heeft over 5 dagen lach ik als een boer met kiespijn terug. Hij verzekert me dat het ’t wachten waard is. Met die gedachte reken ik alvast een immens bedrag af. Hopelijk is het ’t geld óók echt waard. Ik vraag de oude man nog om een paar tips en snel mezelf naar de fietstour. 

Wanneer ik een paar uur later uitgeput en voldaan – het eten was inderdaad net zo lekker als ik gehoopt had – mijn hotelkamer binnenstap, geniet ik nog even na. Ik begrijp wel waarom dit de meest romantische stad van Italië is. Zelfs mijn slaapkamer is romantisch. Je ziet dat alles uit de vorige eeuw komt. Mijn kamer kenmerkt zich door bogen, hoge muren en engelen. Het toppunt is toch wel het uitzicht op de Piave. Omdat de receptioniste van het hotel mij zielig vond – omdat ik geen bagage had – kreeg ik gratis een upgrade en kan ik nu vanuit mijn bed de gondels zien varen in het schitterende avondlicht. Een geluk bij een ongeluk. 

Sarah's-reisgeheimen

Na een paar drukke dagen waarop ik eindeloos veel musea, winkeltjes, grachten en wijnproeverijen bezoek, zak ik weg in het warme bad vol sop en slaak een diepe zucht van genot. De bubbels reiken tot aan mijn kin. Iets dat me doet denken aan vroeger. Als kind was ik al dol op bubbels. Mijn moeder kon de lol hier altijd wel van inzien, totdat ik een hele fles zeepsop in het bubbelbad gooide. Tot aan het plafond was er schuim en bij mij zat het sop tot in mijn oren. Hoe fantastisch was dat? Ik glimlach. Net op het moment dat ik volledig ontspan en mijn ogen dicht voel vallen, gaat mijn telefoon. Ik draai mijn hoofd om en zie dat hij op bed ligt. Lekker laten gaan dat ding, denk ik. Ik wacht tot de ringtone is opgehouden en sluit mijn ogen weer. Er zijn nog geen 5 minuten voorbij voordat er op mijn deur wordt geklopt. “Mevrouw?” hoor ik in het Italiaans. “Si?” antwoord ik vragend. “Ik heb je bagage hier. Zou je de deur willen openen?” Vol enthousiasme spring ik uit bad, waardoor ik bijna onderuit ga op de glibberige tegels, sla snel een badjas om me heen en gooi de deur open. “Ciao!” roep ik enthousiast. Maar dan klapt mijn mond dicht.

Ik weet niet waar ik blijer mee moet zijn. Mijn knalrode koffer die eindelijk voor mijn deur staat, of de bijzonder knappe man die hem vast heeft. Zijn blik is echter vol schrik naar beneden gericht, en ik voel mijn wangen warm worden wanneer ik zie dat de dunne witte badjas – nu nat van het badwater – weinig aan de verbeelding overlaat. Zijn blik blijft hangen ter hoogte van mijn borsten, waar mijn door de plotselinge kou stijf geworden tepels goed zichtbaar zijn. Snel doe ik mijn badjas wat meer over elkaar en kruis ik mijn armen over mijn borsten. De Italiaanse man knippert met zijn ogen, sleurt zijn blik van mijn lichaam weg en rolt de koffer naar binnen, en legt deze voor me op het bagagerek. “Alsjeblieft,” lacht hij. 

“Drukke dag?” vraagt de man, terwijl hij naar de stomende badkuip gebaart. Ik kijk op de klok en zie dat het al in de middag is. Oei. “Ja, best wel,” stamel ik terug in het Engels, plotseling vergeten hoe ik moet praten. Wat is die man toch knap. Ik denk dat ik aan het staren ben, want wanneer mijn ogen op de zijne vallen kijkt hij me met een grijns aan. “Bevalt het je, wat je ziet?” Ik slik, wil het bijna weglachen, maar voor ik weet, floep ik eruit: “Ja, je bent echt heel erg aantrekkelijk.” 

Zijn grijns wordt breder. “Insgelijks.” Dan zet hij een stap in mijn richting, twijfelend, alsof hij me niet af wil schrikken. Om duidelijk te maken dat hij dat niet doet, zet ik ook een stapje naar hem toe, terwijl ik hem aankijk van onder mijn wimpers. Ik voel dat mijn ademhaling zwaarder wordt. Ga ik dit echt weer doen? Wanneer hij een hand uitsteekt, denk ik even dat hij zichzelf voor wil stellen. Maar dan pakt hij me bij mijn middel, trekt me naar hem toe en geeft een spontane kus op mijn mond. “Je bent prachtig!” fluistert hij in mijn oor, en zijn donkere stem zorgt ervoor dat ik binnen een seconde een beslissing neem. Ik trek me van hem weg en hij kijkt me vragend aan, maar ik ben al onderweg naar de deur van mijn kamer die nog openstond. Ik gooi hem dicht en draai me naar hem om, blijf hem aankijken terwijl ik langzaam naar het bed loop en me daar op laat vallen. Zijn groene ogen volgen me als die van een jager op zijn prooi, en dat idee doet zoveel met me dat ik mezelf nauwelijks in bedwang kan houden. Ik schuif mijn natte badjas iets opzij zodat nu allebei mijn borsten zichtbaar zijn. Mijn stijve tepels zijn omhoog gericht. Ik laat hem naar me kijken en spreid mijn benen. Zijn blik zegt meer dan 1000 woorden. Ik weet dat ik nog een stapje verder kan gaan. Oh, wat voel ik mezelf stout. Het hete badwater is blijkbaar naar mijn hoofd gestegen. Ik mag mijn seksuele kant de afgelopen tijd dan wel ontdekt hebben, zoiets als dit heb ik echt nog nooit gedaan…

Mijn linkerhand glijdt vanzelf over mijn buik naar beneden. Ik merk dat ik niet meer alleen nat ben van het bad. Ik begin mezelf zachtjes te strelen. Met een licht soppend geluid verdwijnen mijn vingers tussen mijn gezwollen vulva en ik duw mijn vingers naar binnen. De knappe Italiaan kijkt toe, en geen enkele emotie is zichtbaar op zijn gezicht behalve die oh zo hongerige blik in zijn ogen. Terwijl ik met mezelf speel, laat ik mijn ogen over zijn lichaam glijden. Wat zou er onder die kleding zitten? Erover fantaseren maakt me nog natter en ik kreun. Maar ik krijg niet lang de tijd om te speculeren. Mijn gekreun brengt de Italiaan in beweging. Binnen een paar tellen staat hij naakt voor me en het is nog beter dan ik dacht. Van zijn brede schouders naar zijn borsthaar tot aan de enorme gedaante tussen zijn benen: dit is precies waar ik zin in had. Ik snak naar adem. Ik kan niet geloven dat dit echt is. De knappe Italiaan drukt zijn lichaam zachtjes op de mijne. Ik voel hoe opgewonden hij is. Ik voel zijn erectie en zijn onregelmatige adem. Hij spreidt met zijn handen mijn armen zonder een woord te zeggen, en ik kan een kreun niet onderdrukken. Hij begint voorzichtig zijn lichaam over de mijne te bewegen en zijn harde geslachtsdeel wrijft over het mijne, die met de seconde natter en opgewondener wordt. Wanneer ik mezelf wil bewegen, merk ik dat hij mij zo stevig vasthoud, dat ik geen kant op kan. Ik kijk hem aan terwijl hij steeds harder over mij heen schuurt. Ik snak naar meer en het enige wat ik uit kan brengen zijn harde kreunen. 

Alsof hij mijn gedachten kan lezen, laat hij mijn linkerpols los. Zijn hand gaat bij mij naar beneden. Hij merkt al snel hoe nat ik ben en glimlacht. Het verrast me dat zijn grote handen, zulke lichte, fijne bewegingen kunnen maken. Ik merk dat hij precies hetzelfde bij mij doet wat ik bij mezelf deed. Leerden alle mannen maar zo snel.. Met zijn vingers streelt hij mijn clitoris en gaat naar binnen. En hoewel hij het fantastisch doet, wil ik meer. Ik ben in een dominante bui, en deze keer heb ik de touwtjes in handen. Ik draai hem om en ga bovenop hem zitten, en breng mijn lippen op de zijne voor een gepassioneerde zoen, waarbij zijn tong de mijne verkent. En dan beweeg ik mijn hoofd langzaam naar beneden. Ik merk dat zijn lichaam begint te schokken naarmate mijn lippen en tong zich steeds verder over zijn lichaam bewegen. Ik grinnik. Nu al, en ik moet nog beginnen… Terwijl ik voorzichtig zijn ballen streel, maak ik mijn lippen nat. Ik kijk hem vragend  aan en na zijn goedkeuring open ik mijn lippen, om hem vervolgens naar binnen te laten glijden. Ik voel nu pas hoe groot hij geschapen is. Hij begeleid voorzichtig mijn hoofd door aan mijn natte haren te trekken. Ik voel de warme druppels op mijn rug belanden. Ik word alleen maar meer opgewonden. Dankzij zijn luide ademhaling ontdek ik al snel wat hij fijn vindt. Hij kreunt. 

Terwijl ik bezig ben, dwalen mijn gedachten ineens af naar Peter. Hem bevredigde ik bijna nooit met mijn mond, ik vond het niet fijn.. Maar nu… wat geniet ik van het overduidelijke genot in het gezicht van de Italiaan op mijn bed, terwijl ik hem steeds dieper in mijn keel laat glijden. Ik zuig hem steeds harder en dan, voordat hij kan komen, kom ik omhoog. Wanneer ik op adem ben gekomen, kust hij mij op mijn lippen en draait me voorzichtig om. Hij grijpt me bij mijn haren en trekt mijn hoofd achterover. Met zijn andere hand streelt hij mijn rug, de ronding van mijn billen. Ik voel de binnenkant van mijn dijen branden. Ze snakken naar zijn aanraking. Alsof hij mijn gedachten kan lezen, drukt hij zijn heupen tegen mij aan. 
Oh, wat voelt zijn stevige naakte lijf vertrouwd en heerlijk. 

Hij spreidt voorzichtig mijn benen en komt in me. Terwijl hij zacht in mijn nek bijt en in mijn billen knijpt, brengt hij me in een verontrustend rap tempo in opperste staat van opwinding.
Ik voel dat mijn lichaam schokt. De Italiaan kijkt me voldaan aan en geeft me een zachte kus. Ons oogcontact is kort, maar intiem. Ik leg ondertussen mijn hoofd op zijn warme borst. Ik voel zijn hartslag, die tekeer gaat als een gek. Ik glimlach. Wie had dat ooit gedacht? Voldaan geef ik hem nog een kus. Zijn lippen smaken naar meer, maar de Italiaan heeft andere plannen. “Ik moet zo wel weer verder,” begint hij. Ik was helemaal vergeten dat hij aan het werk was. “Gaat dit met alle koffers zo?” vraag ik lachend. “Nee, knappe vrouw. Maar ik zag aan de kleur van jouw koffer gelijk al dat dit een ‘speciale bestelling’ was.” 

Hij tilt mijn hoofd voorzichtig van zijn schouder af en komt uit bed. Ik kijk hem vol verlangen aan. Kan hij echt niet nog eventjes blijven? “Bedankt voor de koffer,” stamel ik. “Nou, volgens mij moet ik jou bedanken.” Hij lacht en we nemen afscheid. Wanneer ik de deur sluit, bedenk ik me dat mijn bad er nog staat. Nou, zo’n stomend bad heb ik nu dubbel en dwars verdiend. Maar of ik me zo ontspannen ga voelen zoals net? Dat betwijfel ik. Ik herken mezelf bijna niet meer, peins ik. Ben ik mezelf aan het ontdekken of verliezen? 

Sarah’s geheime reisverhalen volgen

Iedere week vertelt Sarah over haar reisgeheimen! Ze neemt je mee door heel Europa en verder de komende weken. Benieuwd naar meer? Bekijk dan deel 7

Laat ons weten wat je van vervolgverhalen vindt via een e-mail naar onze redactie.
 

Meer over: