Hoe noem je een incompleet paar schoenen?

Henk Jongsma, auteur van Op niveau tweede fase, noemt zo'n schoen op deze website http://www.allesovertaal.nl/binaries/content/assets/standaardsites/allesovertaal/boekbesprekingen/2012/2012-03_taalboek-van-de-maand_rarewoordenboek.pdf met enige twijfel een weesschoen. In de bespreking op die website van het Rarewoordenboek (met als ondertitel: Van bereshit tot zeeajuin) van Guus Middag blijkt dat Middag zo'n eenzame schoen (of sok, of handschoen) een Onk noemt.

"Hoe noem je de overgeblevene van een paar sokken? Of een op het strand aangespoelde schoen? Nooit over nagedacht misschien.

(...)

hoe noem je zo’n eenling? Guus Middag weet de oplossing. In zijn Rarewoordenboek geeft hij die in het lemma Onk.

(...)

(...) volgens Guus Middag. En dan komt hij, hoe zou het ook anders, bij de poëzie. In dit geval bij Willem Jan Otten die in een strandgedicht sprak over de vondst van een ‘niet te troosten linker-adidas’. Hoe noem je zo’n schoen dan? Een weesschoen? Het Engels heeft er wel een term voor, heeft Middag ontdekt toen hij bezig was de gedichten van de Nieuw-Zeelandse dichter Laura Ranger te vertalen: an odd sock. Maar hoe vertaal je dat? Een weessok? Een enkelsok? Het werd ‘een eenzame sok’. Het Gronings had er wel een woord voor (ainspaanjer), wist hij, en in de Achterhoek noemt men een kopje waarvan het schoteltje ontbreekt en weduwnaar. Maar na de publicatie van de vertaling kwam Jo Daan in een aflevering van Gaten in de taal met de oplossing: in de Zaanstreek noemt met zo’n overgebleven exemplaar onk: een onke sok. Dat had de vertaling moeten zijn, hoewel het WNT het woord niet vermeld.
In drie bladzijden ‘wandelt’ Guus Middag zo door een paar gedichten, door woordenboeken en dialecten, om te eindigen met een definitie. In dit geval is dat de definitie van [gat in de taal], ‘semantisch veld, in het Engels bezet door het woord odd (als in an odd sock), in het Gronings door ainspaanjer, in het Achterhoeks door weduwnaar en in het Zaans door onk: de overgebleven helft van een paar zijnde, gezegd van bijvoorbeeld linker- (of rechter)sokken die hun rechter- (of linker)sokgenoot zijn kwijtgeraakt, en nu in hun eentje aan de waslijn hangen, zonder dat iemand nog naar hen omziet; lastig vertaalbaar, maar door de nood gedwongen in
het Nederlands wel eens omschreven met ‘los’, ‘enkel’ of ‘loos’ - of met ‘eenzaam’.
Leuk, speels, interessant.

(...)"