Kunnen dieren ook problemen hebben met hun geestelijke gezondheid?

Dieren kunnen wel lijden aan depressies. Dit kunnen ze net als mensen krijgen door een ingrijpende gebeurtenis maar ook door kleinere veranderingen zoals een baby of een nieuwe partner.

laat ik voor katten spreken.
katten kunnen rouwen, depressief zijn (er zijn antidepressiva op de markt voor honden en katten), last hebben van stress, lijden onder dwangneuroses, en ga zo maar door.
dus ja, dieren kunnen in meerdere of mindere mate geestelijk gezond zijn.

Ja dat kan, maar om dat nu depressief te noemen, zo ver zou ik niet gaan...

Honden kunnen niet in de gaten hebben dat de staart bij hemzelf hoort en kan die gaan najagen, dat kun je een dwangneurose noemen...

Dieren hebben geen geest, ze hebben geen bezieling, zoals mensen...

Hele goede vraag. Een die niet echt te beantwoorden is.

Geestelijke gezondheid is een heel breed begrip. Je kan je afvragen of je bewustzijn nodig hebt om een geestelijke gezondheid te hebben.

Persoonlijk denk ik dat dieren geen geest hebben. Als je geest ziet als volgt: Datgene wat in de mens denkt, voelt en wil, een onstoffelijke zelfstandigheid. Dit is de zetel van de gedachte, de plaats waar de voorstellingen of begrippen gevormd worden of aanwezig zijn.

Als we even aannemen dat een zelfbewustzijn niet nodig is voor 'problemen met geestelijke gezondheid' dan denk ik ja: Er zijn zeker dieren met problemen met geestelijke gezondheid.

- Zo zijn er pinguins die selfmoord plegen door gewoon antarctice in te lopen en 100 km landinwaards uiteindelijke te bezwijken. Zelfs het terug brengen naar de kolonie helpt niet: Ze lopen weg.

- Honden die denken dat ze mensen zijn, dankzij vermenselijking in de jeugd

Neurosen niet zoveel, denk ik.
Veel geestelijke problemen bij mensen ontstaan in de zeer vroege jeugd, als het zelfbewust zijn nog niet genoeg ontwikkeld is om ‘menselijke’ dingen te begrijpen. Een klein kind leeft nog voor een groot deel op z’n instincten.
Moeder denkt: ‘Snel dit nog afmaken, laat baby maar even huilen’ maar voor baby gebeurt er (zegt z’n instinct) een ramp. Zijn moeder laat hem in de steek, hij zal sterven van honger.
Die ‘doodsangst’ kan zijn baby-zelfbewustzijn niet aan. Het wordt verdrongen, ‘vergeten’ en weggestopt in het onderbewustzijn. De donkere kelder van de geest, de vergeetput.
En daar blijft het liggen etteren, de rest van je leven, zonder dat je het weet. Je kan er niet bij, maar het blijft je jennen: ‘je moeder laat je in de steek’. Een neurose, heet dat. Heeft bijna iedereen wel.

Nou, lang verhaal, maar dieren hebben daar dus veel minder last van. Omdat moeder (ook instinctief) bijna altijd meteen klaarstaat voor pup, en omdat er nauwelijks een zelfbewustzijn is, dus ook weinig onderbewustzijn.

Ja.Honden met neurosen komen vaak voor.Maar die problemen zijn dan door de mens veroorzaakt.Ik denk niet dat een verstoten wolf neurotisch wordt.Hij kan wel omkomen als hij geen nieuwe roedel vindt of er zelf één kan stichten.

Het is natuurlijk een menselijk geïnterpreteerde observatie van dierlijk gedrag, maar toch ter overweging:

Uit de observaties van Jane Goodall, die gedurende decennia chimpansees bestudeeerde:

The sad story of Flint

Flo gave birth to at least five offspring: Faben, Figan, Fifi, Flint, and Flame. She was a wonderful, supportive, affectionate and playful mother to the first three. But she looked very old when the time came to wean young Flint and she had not yet fully succeeded in weaning him when she gave birth to Flame.

When Flame died at the age of six months, Flo stopped even trying to push Flint to independence. Flint became abnormally dependent on his old mother and when Flo died in 1972, he was unable to cope without her. He stopped eating and interacting with others and showed signs of clinical depression.

Soon thereafter, Flint’s immune system became too weak to keep him alive. He died at the age of eight and a half, within one month of losing his mother.

http://www.janegoodall.ca/chimps-we-know-f-flo.php