Dat heeft te maken met het feit dat maizena geen oplossing is, maar een suspensie van vaste zetmeeldeeltjes in water. Zolang er veel water tussen de zetmeeldeeltjes zit, kunnen ze gemakkelijk langs elkaar bewegen. Dit wordt duidelijk als er maar een klein beetje water aanwezig is. Het ‘smeert’ dan net voldoende om de deeltjes langs elkaar te laten bewegen. Maar als er druk wordt uitgeoefend, door een lepel bij hard roeren, of door de klap van een bal op het oppervlak, dan wordt het water tussen de deeltjes uitgeperst. Op die plaatsen verstart het maizenapapje en gedraagt het zich als een vaste stof.
Een vergelijkbaar effect zie je bij een strandwandeling aan de vloedlijn: daar waar je voeten het natte zand samendrukken is het zand droger omdat je het water er uitgedrukt hebt.
- Bronnen:
-
http://www.goeievraag.nl/vraag/eten-drinke...