is het schrijven van een autobiografie een narcistische gedraging?

Nee, niet per se. Misschien wil je jouw levensverhaal niet direct aan de hele wereld kenbaar maken, maar heb je gewoon behoefte om het voor je zelf op te schrijven. Het kan therapeutisch werken. het kan ook bedoeld zijn voor het nageslacht. Als anderen geinteresseerd zijn om het te lezen dan kan dat, maar dat hoeft niet de intentie te zijn om een autobiografie te schrijven.

Als je van mening bent dat er een les te leren is uit het leven dat je leeft, de keuzes, de fouten en de successen, dan kan dat een goede en legitieme reden zijn om een biografie te (laten) schrijven.

Het kan zowel dus een narcistische daad zijn. Maar hoeft zeker niet.

Dat is lang niet altijd het geval. Aan politici, die veel hebben meegemaakt en grote dingen hebben bereikt, wordt vaak gevraagd om hun memoires op papier te zetten.

Het schrijven op zich niet, het uitgeven vermoedelijk wel.

Voordat je ergens een etiket uit de psychologie op plakt, al is het maar in de vorm van een suggestieve vraag, moet je je eerst verdiepen in de definitie van narcisme.
Autobiografieen worden gelezen door uitgevers, alvorens ze op de markt komen. Het schrijven zelf wordt begeleid.
Als er sprake zou zijn van obsessief met zichzelf bezig zijn,
zou het een onverkoopbaar verhaal, van iemand zonder enige zelfkritiek en zonder nuancering.

Mensen die een autobiografie willen schrijven willen ons iets vertellen, waarvan zij met ons meevoelen dat we er iets aan hebben, aan hun ervaringen.
Ik lees ze graag.