Je bedoelt Frederique Bastiat. Maar de uitleg van zijn theorie klopt niet helemaal. In het pamflet What is Seen and What is Not Seen gaat hij inderdaad in op het gegeven dat de ruitenzetter profiteert van de kapotte ruit. Maar, gaat hij verder, wat had de winkelier met het geld gedaan als hij dat niet aan de ruitenzetter had hoeven uitgeven? wellicht had hij schoenen gekocht! Zoals ie zelf schrijft:
“Er zijn niet slechts twee mensen, maar drie, in het kleine drama dat ik heb gepresenteerd. De ene…verbeeldt de consument, wiens baten zijn gereduceerd tot één in plaats van twee. De ander, de glasmaker, laat ons de producent zien wiens industrie baat heeft bij het ongeluk. De derde is de schoenmaker…wiens industrie eveneens nadeel ondervindt van dezelfde gebeurtenis. Het is de derde persoon die altijd in de schaduw staat, en die verbeeldt wat niet wordt gezien en die een essentieel onderdeel van het probleem is." (1964b, p.4)
De les: wanneer de overheid handelt, weeg dan de observeerbaare baten af tegen hetgeen door de overheid wordt verdrongen.
zie ook onderstaande link