Kun je ook DNA schade oplopen door een te zure of basische lichaamscel?

Nee, dat kan niet, omdat een cel doodgaat aan een te zeer afwijkende pH.

DNA zit op veel plaatsen en wordt ook op veel plaatsen aangemaakt. Als we bijv. van kanker spreken, dan gaat op een bepaalde plaats de celcreatie in het honderd lopen, maar dat kan zelfs van ouderdom zijn: In de celdeling worden meerdere zaken meegegeven NAAST de identiteit van de kopie die gemaakt moet worden van de cel, namelijk ook de snelheid van groei/celdeling, de tijdsperiode en de stop. Het lijkt aannemelijk dat bij kanker, de kopie een defect heeft bij de 'stop' en de woekergroei dus gewoon doorgaat, wat zich uit in een kankergezwel dat fataal wordt uiteindelijk voor de omgeving ervan (borstkanker, verspreiding van botkanker over het hele lichaam).

Zuren en vrije radicalen worden nogal 'simplistisch' opgevat als schadelijk. Maar tegelijk is een maag die van jongsaf degelijk zuur produceert om te verteren en die periodes afwisselt met periodes van lagere zuurtegraden, blijkbaar ook gewoon om met die zuren om te gaan.

Zuren hebben ook invloed op de temperatuursverschillen die de essentie van het leven bepalen (wij bestaan bij de gratie van temperatuursverschillen, grootdeels dus de combinatie van afstand van de zon, zwaartekracht van de aarde en het draaien van de aarde zelf waardoor we de temperatuurwisselingen hebben waarbinnen alles wat leeft en dan weer doodgaat zich afspeelt) en die de verschillende temperaturen bepalen binnen in ons lichaam (en ook bij andere zoogdieren).

De DNA is dan weer bepalend en vergeet het woord DNA en RNA zelf niet dat het in essentie net in de laatste letter 'A' over acids gaat, dus over nucleo zuren die eigenlijk net het leven zelf uitmaken. Men probeert overigens de 'oersoep' al na te maken en soms veronderstelt men dat er automatisch leven uit die oersoep ontstaat, andere keren denkt men dan weer terug meer dat het toch ergens iets was die uit een meteoriet van een andere planeet op aarde het leven 'in gang' zette met het fotosynthese proces dat de zuurstof genereerde die het leven laat overleven van de storm van ultraviolet zonder de welke het leven terug 'opbrandt' (eerst net onder het oppervlak van de oceanen, en naargelang er meer zuurstof was, ook buiten de oceanen tot aan de huidige mens met een hart zodat hij geen plant meer is maar rondloopt en met voeding zijn hartslag en longen laat werken).

Binnen de graad van 'zuurwerking' zijn dus wel degelijk vrije en onvrije radicalen nodig maar buiten deze grens, is er een snelvernietiging. Na spijsvertering komt rust dus en omgekeerd. +je