De informatie die onze hersenen ontvangen van onze zintuigen is altijd enigzins verouderd, omdat het ons lichaam tijd kost om een elektrische puls over te brengen van een zintuig naar de hersenen."
"Ondanks dat dit maar een fractie van een seconde duurt, is dit te lang om accurate controle te hebben over ons lichaam of bewegende objecten, zoals het vangen van een bal. Door een combinatie te maken van wat onze zintuigen vertellen en te voorspellen wat er gaat gebeuren krijgen onze hersenen pas de mogelijkheid op tijd te reageren in bepaalde situaties.
Zodra ons lichaam dus een prikkel als kietelen kan voorspellen, zal hij hier minder aandacht aan besteden en zal de persoon dit dus minder intens ervaren dan wanneer iemand door iemand anders word gekieteld".
De verrassing is weg doordat je het zelf doet, je ziet het dus aankomen. Bij kietelen is er vooral de angst om gekietelt te worden , die de reaktie geeft. Die angst is bij zelf kietelen weg, trouwens onder je voeten geeft toch wel een reactie.
Omdat je dan kunt anticiperen op dat wat er gaat gebeuren...
Het is juist zo dat je een mix van genot en angst ervaart dat je als gekieteld worden aanmerkt...
Die mix van emoties is er dus niet als er geen angst-component in zit, dus ook geen gekietel...
Als ik maar net doe of ik mijn kinderen kietel, gieren ze het al uit. Maar jezelf, dat lukt niet nee. Blijkbaar 'weet' je wat het is, en is het kieteleffect weg.