Sterren zijn ook wel gigantisch groot vergeleken met planeten, maar dat is niet de reden.
Sterren zijn qua ogenschijnlijke diameter veel kleiner dan de resolutie van je oog. Daardoor kun je ze als punten beschouwen. Maar het licht wat van de sterren vandaan komt is evengoed voldoende om de cellen in je retina te activeren. De afmetingen van de ster kun je desalniettemin niet zien, daarvoor zijn ze te klein. Kortom, je oog is niet voldoende nauwkeurig om de afmetingen van sterren in te kunnen schatten, maar ze vangen het licht evengoed wel nog op. In de praktijk zijn zo'n beetje alle hemellichamen (behalve de zon en de maan) daardoor één "oogpixel" groot. Zouden je ogen beter zijn dan zag je de planeten als duidelijke schijfjes (zoals je ook de zon en maan als schijfjes ziet), en de sterren nog steeds als punten. Dat is wat telescopen zien. In principe zou je met een supertelescoop ook sterren als een schijfje moeten kunnen zien, maar zo'n goede resolutie hebben huidige telescopen nog niet.
(Overigens zijn er wel andere fenomenen die wel zichtbaar zijn. Zo lijken sterren vaak te "twinkelen", terwijl planeten dit niet of veel minder doen. Dat komt doordat het sterlicht beinvloed wordt door atmosferische verstoringen, terwijl planeten groot genoeg zijn om als schijfjes te dienen, waardoor dat soort effecten voor een deel versmeerd worden.)