Stel; Je kunt terug in de tijd en je zoekt jezelf op.

Dit is de eeuwige paradox van het tijdreizen. De meest verklarende theorie is die waarbij je ervanuit gaat dat de toekomst verandert als je jezelf ziet, waardoor je in de toekomst niet terug hoeft. De persoon die je gezien hebt, is dan je verbeelding, je denkbeeldige vriendje of een geest.

Tijdreizen is sowieso omstreden. Als het ooit uitgevonden zou worden, zou het op den duur ook vercommercialiseerd worden. En dan zouden er tijdreistoeristen ontstaan. En deze toeristen zouden wij dan nu massaal moeten kunnen zien.

Stel je voor dat je twee jaar teruggaat in de tijd. Je ziet jezelf, dat betekent dat je al twee jaar de herinnering zal hebben gehad van het zien van jezelf. Door terug te gaan heb je immers het verleden veranderd, en daarmee automatisch ook jouw heden, dat immers voortvloeit uit jouw verleden.

Het wordt pas echt ingewikkeld als iets dat je twee jaar geleden zag van je huidige zelf je deed besluiten om nooit naar het verleden te reizen. Dan zal je zodra je jezelf ziet in het verleden de herinnering hebben dat jezelf twee jaar terug zag, maar daardoor zal je ook nooit naar het verleden zijn gereisd, waardoor je jezelf niet zag en niet besloot om nooit naar het verleden te reizen, waardoor je wel gewoon hebt besloten om naar het verleden te reizen, alwaar je jezelf zag en besloot nooit naar het verleden te reizen, waardoor je al twee jaar de herinnering hebt dat je jezelf zag, ware het niet dat je vanwege die herinnering nooit naar het verleden bent gereisd en daardoor die herinnering nooit hebt gehad.

Kun je het nog volgen? ;-p

Nee, dat herinner je je niet, want je bent pas veel later teruggereisd. Je kunt de toekomst niet herinneren. Pas als je teruggaat naar de toekomst, dan kun je je het misschien wel herinneren, als je er dan nog bent, want je je zult je eigen pad (en misschien dat van anderen) hebben veranderd.

Tijd is niet lineair. Dat denken wij wel, maar dat kan niet waar zijn. We ervaren het zo omdat we zelf ouder worden en sterfelijk zijn. Tijd is onze illusie.

ohoh, de tijdreisparadox. al uitputtend beschreven door michael j. fox. in de back to the future trilogie en onderwerp in de robocop series. je komt er niet uit want het kan dus niet.

Het volgende verhaal zal je aan het nadenken zetten:
Mijn vriend heeft als klein jongetje zichzelf inderdaad ontmoet.

Hij lag als jongetje van een jaar of 7 in bed. Zijn ouders waren even bij de buren voor een borrel.
Hij wordt wakker, en ziet dat in de deuropening een oude man staat, deurklink in de hand. De oude man staat daar en kijkt alleen maar naar het kind in bed.
Het jongetje schrikt maar realiseert zich op hetzelfde moment dat hij naar zichzelf kijkt. Van angst kruipt hij onder de dekens en wacht tot zijn ouders thuiskomen.

Bovenstaand verhaal heeft bijna 40 jaar geleden plaatsgevonden.
Mijn vriend heeft altijd zeker geweten dat hij zelf de oude man bij de deur is, en dat hij, misschien rond zijn overlijden bij het terugkijken op zijn leven, dit moment nogmaals zal gaan meemaken, maar dan als oude man in plaats van jongetje.

Alle herinneringen zijn in je aanwezig. Het moment dat je ze bewust wordt ligt aan de gelegenheid die deze weer oproept.

Heb je nooit meegemaakt dat je bij het horen van een muziekje bijvoorbeeld terug denkt aan een bepaalde ontmoeting, waar dat was, de geur, het weer, enz.
Deze dingen waren je niet bewust maar zijn door het bewuste muziekje in je 'wakker gemaakt'.

Mooi he...

Toegevoegd na 5 minuten:
Terug in tijd zul je jezelf aantreffen als iemand die de tijd die je teruggaat, mist als ervaring. Stel je gaat 2 jaar terug in tijd, dan ontmoet jij jezelf, die 2 jaar van jouw ervaring mist.