Loon of salaris in dienstbetrekking is een onderdeel van arbeidsvoorwaarden. De werkgever is verplicht tenminste het minimumloon te betalen maar mag daar naar eigen inzicht in positieve zin van afwijken.
Loon of salaris is derhalve dus onderhandelbaar.
Als werknemer met bepaalde kwaliteiten en ervaring kun je dus proberen een zo'n gunstig mogelijke salariëring te bedingen voor jouw inzet.
Maar er bestaat ook zoiets als "gelijke arbeid, gelijk loon".
Dat wil zeggen dat de werkgever in principe niet mag discrimineren in loonwaardering als er geen omstandigheden zijn die het rechtvaardigen dat werknemer A minder betaald krijgt voor het zelfde werk dan werknemer B als beide gelijk gekwalificeerd zijn.
Het betreft dan onder meer ook discriminatie in geslacht.
Omstandigheden die loondiscriminatie wel rechtvaardigen kunnen zijn: lager opleidingsniveau, mindere persoonlijke inzet, onvoldoende collegialiteit, achterblijvende prestaties, veel ziekteverzuim.
Dat lijkt in dit geval wel aan de hand: werknemer B heeft zijn positie beter uitonderhandeld en krijgt een hoger loon.
De werkgever beseft dat terdege en geeft mee aan B: Je krijgt dit maar....mondje dicht tegen je collega's.
Arbeidsrechtelijk heeft werknemer A evenveel recht op hetzelfde salaris als B maar zal daarvoor de werkgever moeten aanspreken en zijn wens kenbaar moeten maken.
Daar is werknemer A vrij in: of hij berust in de lagere salariëring of hij gaat de onderhandeling in met de werkgever.
De consequentie kan zijn dat de werkgever alsnog hierin meegaat maar wel extra kritisch wordt op de geleverde prestaties
Een ander middel om alsnog een beter salaris te bedingen is het functioneringsgesprek. Op deze wijze kom je erachter hoe men over jouw inzet denkt. Aan de hand daarvan kun je een opslag bedingen?