hoe komt je van co-depedentie naar authenticiteit?
Ik merk dat ik bijna de hele dag door bezig ben met mezelf te bekijken door de ogen van een ander. Zelfs als ik alleen thuis ben doe ik dat.
Wat maakt dat ik zelden vanuit mijn kracht kan handelen.
De reden is wellicht mijn opvoeding bij narcistische en verslaafde ouders, die willekeurig beloonden of straften (sloegen). Waardoor ik mijn hele kindertijd mijn best gedaan heb om me aan hen aan te passen... Wat natuurlijk mission impossible was.
Ik zeg dat niet omdat ik me slachtoffer voel. Ik weet heel goed dat ik mijn leven in handen kan nemen en dat wil ik ook. Heb hiervoor al vaak hulp gezocht. Maar door dat aanpassen lopen alle therapieën fout. Ik pas me aan aan wat de therapeut wil. Waardoor hij of zij denkt dat ik het supergoed doe. Dat gebeurt automatisch. En ik ben er zo goed in dat nog nooit iemand de vinger op de wonde legde... Ik deed hypnotherapie, gesprekstherapie, Speyertherapie, Psycho drama enz enz enz. Ik was ook bij Al Anon en bij een zelfhulpgroep voor relatieverslaving. Maar ook daar was ik vooral aanpassend...
Nu ik bijna 60 ben en na een relatiebreuk met een man die in vele opzichten op mijn ouders trok, ben ik aan de slag gegaan met dit thema; authenticiteit. Deze keer op mijn eentje. het is echter niet simpel. Ik wil mezelf leren voelen, uit mezelf leren handelen. nu kijk ik naar mezelf met de ogen van degene die in mijn omgeving is.
iemand die hierin ervaring heeft? Of een bepaalde therapie kan aanbevelen die net hierop werkt?
