Hoe komt het dat vrouwen doorgaan als veel mannen het al opgeven?

Vrouwen zijn zelf al beter in emoties uiten en daarmee omgaan, terwijl mannen dat niet of minder goed kunnen. Ik denk dat daar het vooral mee te maken heeft.

Binnen mijn beleving struikelt een man vaak over het feit dat hij meteen concrete oplossing wil bieden bij een probleem. Terwijl dat vaak niet kan, maar er meer effectiviteit zit in gewoon luisteren en eventueel kleine tussen oplossinkjes bieden, maar er vooral veel over praten, luisteren, het een beetje heen en weer schuiven van standpunten totdat degene met het probleem nieuwe inzichten gaat krijgen. Vrouwen houden dat langer vol dan mannen, mannen willen meteen aan een concrete oplossing werken, terwijl dat niet altijd de goede manier is. Daarom lopen mannen min of meer wanhopig weg.
Vaak bestaat een situatie uit zoveel facetten en is hij misschien wel niet meteen oplosbaar, maar is er heel veel over praten , heel veel luisteren, dus eigenlijk aan de zijlijn staan, maar niet meteen ingrijpen beter.

Zonder vrouwen af te vallen kan je toch wel stellen, dat mannen meer overzicht hebben, als mannen al in een stress situatie zitten en door hun overzicht en inzicht ook nog zien wat er allemaal nog aan zit te komen , is dan alles bij elkaar net te veel en geven ze het op.

Vrouwen zien meer de situatie van het moment en minder in de nabije toekomst, waardoor het probleem van het moment minder groot lijkt.
Dus eigenlijk hebben ze meer overzicht en inzicht in het moment zelf en wat er daarna komt zien ze wel.
Ook krijgen ze meer motivatie als ze zien dat de mannen het niet meer zien zitten.
Ook dat verscherpt het inzicht en overzicht in de situatie.

Dat zit in de vrouwen ingebakken. Van oudsher zorgen de vrouwen voor de nakomelingen. Die gaan ongelooflijk ver als het gaat om beschermen van hun nakomelingen, kunnen zichzelf daarbij volkomen wegcijferen.

Als dit niet zo was geweest had de mensheid er wellicht niet zo florissant bijgestaan qua aantal. Een slimme truc van de genen.

Sommige vrouwen zijn als racepaarden die zich liever doodlopen dan op te geven als het om hun kinderen gaat. Je ziet dan ook dat als die vrouwen eindelijk instorten, ze wel een langere tijd nodig hebben dan mannen om weer op de been te komen.

Als mannen zich vroeger zover zouden hebben laten uitputten, dan zou hun gezin veel meer gevaar hebben gelopen, omdat ze hun niet goed konden verdedigen. Om goed te kunnen verdedigen moet je enigszins fit zijn. Slimme truc van de genen dus.

Er zijn natuurlijk verschillen sommige vrouwen hebben het meer dan anderen en datzelfde geldt voor de mannen.

Naast psychologische en culturele factoren is er ook een genetische component.
Als je jaagt (en dat zouden de mannen vooral gedaan hebben) dan heeft het weinig zin om al je energie te verspelen aan een prooi die te snel voor je is of die je niet aankan. Dan kun je beter een andere prooi zoeken.
Vrouwen zouden zich bezig hebben gehouden met verzamelen en later landbouw. Daar is veel meer geduld en volharding voor nodig.

Had jij ook weggelopen als je wist dat je geen vrouw had die doorging?

Ik denk dat het ook een kwestie is van verantwoordelijkheid nemen: jij krijgt de kans je even terug te trekken en op te laden, omdat je weet dat je zoon in goede handen is bij je vrouw. Als je geen vrouw had, had jij waarschijnlijk wel langer volgehouden.

dit zie ik in combinatie met het antwoord van ietwat: als jullie je beiden tot het eind hadden ingespannen, hadden jullie beiden tegelijk volledig ingestort.

Aan de andere kant blijft jouw vraag dan staan, waarom jij er eerder (of vaker) ertussenuit moet dan je vrouw.

Mannen denken globaal en zien een situatie als een geheel, vrouwen vertrouwen op nuances en details.