Hoe zou ik er voor kunnen zorgen dat m`n dochter het makkelijker krijgt met afscheid nemen als ze smorgen naar de kleuterschool gaat?

Question

m`n dochter zit sinds augustus in groep 1, ze vind het erg leuk, alleen heeft er veel problemen mee als ik weg ga, elke morgen is het huilen, en vraagt ze me of ik haar echt wel weer kom ophalen.
ik ben dus nog nooit te laat bij school geweest, haal er altijd zelf weer op. dus waar ze het vandaan heeft weet ik dus niet.
iemand misschien tips voor mij hoe ik dit moet aanpakken?

 · Accepted Answer

Ik herken dit heel erg. Ik moest mijn kind echt van mijn broek aftrekken. Wij hadden samen met de juf  besloten om het afscheid zo kort mogelijk te houden, want hoe langer ik bleef hoe erger het werd.
Dus samen jas ophangen, naar de klas brengen, dikke kus en tot straks.
Het duurde ongeveer 2 weken, toen was het over.
Na een vakantie was ik wel weer eens terug bij af, maar dat duurde dan een week.
Het ene kind heeft gewoon wat langer tijd nodig om te wennen. En vaak hoor je later van de juf dat het in de klas allemaal prima is gegaan.

Toegevoegd na 1 dag:
We kunnen er trouwens nu om lachen, vaak vraagt mijn zoontje nog aan mij, vertel nog een keer dat verhaal dat je mij van je broek moest aftrekken. Destijds vond ik het vreselijk, maar nu is het een verhaal geworden wat hij grappig vind om te horen.

 · Answer

Gewoon elke dag er een feest van maken!

 · Answer

Blijven herhalen dat het de vorige dag toch ook goed ging en niet teveel drama maken bij het afscheid nemen. Dan maak je het zo beladen dat ze misschien denkt dat je afscheid voor goed neemt (ik heb geen kinderen maar ik kan me indenken dat een kleintje zo denkt)

 · Answer

Dit kom je eigenlijk heel vaak tegen bij kleuterschoolkinderen en meestal is het na een paar maanden wel minder. Als ze goed gewend zijn en als ze het naar hun zin hebben.

Ik weet dat mijn broertje er vroeger ook erg veel last van had. Hij kreeg een sleutelhanger mee van mijn moeder met een fotootje van haar erin. Als hij haar dan miste kon hij even kijken.

 · Answer

Toen ik zelf op de kleuterschool zat (lang geleden) had ik een vriendinnetje die dat ook had. Ik nam haar onder mijn hoede en speelde met haar. Misschien is er een kindje in de klas die haar kan afleiden bij het afscheid nemen?
En verder denk ik dat het vanzelf over zal gaan. Ze zal er op een gegeven moment op leren vertrouwen dat je er echt elke dag weer staat!

 · Answer

Vooral geen 'afscheidsritueel' van maken. Een snel kusje, aaitje over haar bol, en weggaan. Veel kindjes hebben dat in het begin, en de 'juffen' kennen het verschijnsel, dus die zullen de kinderen snel afleiden. Het is een hele grote stap, die eerste scheiding van je moeder. Heel anders, dan als je met een vriendinnetje meegaat om te spelen, want dan is mamma heel dichtbij, en 'lekker' thuis.
Maar nu gaat mamma weg, en je kunt niet zomaar naar haar toe, als je dat opeens zou willen. Je helpt je dochter bij deze eerste stap op de weg naar zelfstandigheid het meest, door het afscheid-nemen zo snel, dus zo pijnloos mogelijk, te doen.

 · Answer

Hou het afscheid kort 's morgens een kus een knuffel even zwaaien en weg.
Vraag aan de juf hoe ze is als jij weg bent, waarschijnlijk is ze snel aan het spelen en is het huilen over
Overleg anders ook even met de jufrouw of die tips heeft

 · Answer

Ja inderdaad, probeer om het afscheid niet te beladen te maken. Dus vooral niet teveel ingaan op haar gedrag, want dan maak je het voor haar juist beladen. Hou een vast ritueel aan, b.v. van de fiets af, een kusje en "dag, mama komt je straks weer halen" en dan weer rustig op je fiets stappen en naar huis gaan. Ik zeg maar iets hoor, maar een vast ritueeltje geeft je kind houvast en een veilig gevoel. Meer kun je eigenlijk niet doen. Ja, het enige wat je nog kunt doen is accepteren dat dit weer een nieuwe fase is in het leven van je dochter, waar ze doorheen moet. Een fase van een stukje loslaten van jou. Maar dit zal haar zeker gaan lukken. Met jouw hulp!!!

 · Answer

Zo min mogelijk aandacht aan schenken en heel normaal doen.
Er zijn ouders die wel 4 keer terug gaan naar het huilend kind en dan ook nog op afstand zwaaien, dat geeft het kind macht en zal dan ook lang blijve huilen.
Het kind wil aandacht, het  liefst van de moeder.
Als de moeder zegt, ik kom je zo weer ophalen, moet voldoende zijn, dat zal het kind moeten leren.
Een aai over de bol en weg.

 · Answer

Je doet het goed. Je bent altijd keurig op tijd en dit moet je zeker ook blijven doen tot je dochter voldoende zelfvertrouwen heeft. Bij de één komt dit wat later dan bij de ander, maar het komt zeker.
Je dochter realiseert zich dat jij weggaat en dingen doet waar zij niet bij is. Wat voor spookbeelden kinderen zich soms in hun hoofd halen is meestal moeilijk te achterhalen.
Je vertelt je dochter telkens weer wat er gaat gebeuren;
Zij gaat naar school; jij gaat naar huis of werk, maar als de school uit is ben je er weer om haar op te halen. Dit moet je net zo lang doen als zij nodig heeft. 
Maak het moment van afscheid overzichtelijk; hoe langer je blijft, des te groter wordt het probleem.

Ook al is het best een lastig voor jou, realiseer je dat dit over gaat.

 · Answer

Maak er geen drama van, reageer niet vertwijfeld naar de juf kijkend op haar tranen, en blijf zeker niet te lang in het lokaal zitten met haar op schoot, of samen met haar nog éven de poppenhoek kijken of iets dergelijks.
Je brengt haar in de klas, zorg dat je wat andere kinderen bij naam kent, en zeg dan: "Kijk, xxx is er ook, gaan jullie straks samen spelen? Mama gaat werken (of boodschappen doen, of thuis schoonmaken), en straks als we allebei klaar zijn kom ik je weer halen, en dan gaan we gezellig samen een broodje eten. Dag lieverd, tot straks".
Niet op huilen reageren, maar geduldig en rustig blijven, en gewoon weggaan. Het zal niet lang duren voor het over is. Het is de overgang, en hoe meer aandacht eraan besteed wordt, hoe langer het zal duren.

 · Answer

Ik heb eens een kindje meegemaakt wat een angststoornis had. Dit was helemaal niet zo duidelijk, en de ouders wisten het in eerste instantie niet.

Het huilen bleef dus aan de gang. Uiteindelijk is er met wat speltherapie wat vertrouwen gegeven aan het kindje, maar dat loste dus niet op door steeds consequent te zijn op school en snel weg te gaan.

Dat kindje had het echt nodig om langer geknuffeld te worden op het moment van afscheid.

Het KAN dus zo zijn dat een kindje juist extra aandacht nodig heeft, als je alle normale dingen al geprobeerd hebt.

In zo'n geval zou ik toch met mijn huisarts gaan overleggen over de te volgen stappen. 
Soms is een pedagoog of psycholoog heel erg nuttig om te bereiken wat je wil bereiken.

heel veel succes met je dochtertje!

 · Answer

Een wedervraag: vind jij het op de een of andere manier moeilijk dat je dochter naar school gaat? Vind jij het moeilijk om afscheid te nemen?

Als jij zelf daar vrij van bent en het echt tot op de bodem van je hart je dochter van harte naar school brengt dan kan het bijna niet anders dan dat zij het ook leuk vindt.

Als dit allemaal wel zo is: probeer er een feestje van te maken en het niet moeilijk te vinden dat zij het moeilijk heeft. Maar... neem haar wel bloedserieus

Hoe zou ik er voor kunnen zorgen dat m`n dochter het makkelijker krijgt met afscheid nemen als ze smorgen naar de kleuterschool gaat?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (12)

Weet jij het beter..?