Ben een meisje van 18 jaar. Wil graag bij mijn vriend gaan wonen in het zuiden, woon zelf in het noorden, mag niet van mijn ouders is dit verstandig?

Velen zullen begrijpen dat je bij hem wilt zijn. Maar deze situatie vraagt meer handelen vanuit je verstand dan vanuit liefdegevoelens.

Weet dat liefde een sluier over de realiteit kan leggen. Alles lijkt te kunnen en zien we geen barrières.

Maar, de situatie goed beschouwd, is het niet verstandig om bij de ouders van je vriend "in te wonen". Ook daar kun je bijv. niet leven zoals jij/jullie dit voor je zien. En waarschijnlijk zul je er daar achter komen dat je je ouders zult gaan missen.

Meestal is ons gevoel onze leidraad. Maar wanneer liefde in het spel is kun je niet zonder je verstand.
Ik wens je een wijs besluit.

Welke keuze je ook maakt, of het verstandig is weet je pas achteraf. Het zou kunnen dat 2 maanden na de verhuizing jullie elkaar niet meer uit kunnen staan. Het zou kunnen dat over zoveel jaar jullie nog steeds zielsgelukkig bij elkaar zijn.

Ik heb het idee dat bij jou nu alles nog heel mooi roze is door je bril. Dit is natuurlijk een fijn gevoel maar hierdoor kun je wel eens niet zo helder nadenken.

Stel je zou naar hem en zijn ouders toe gaan en het werkt niet, zou je dan nog terug naar je eigen ouders kunnen?
Zou je je opleiding dan weer op kunnen pakken?
Heb jij ook bekende in de plek waar hij woont? Op een gegeven moment ga je toch ook naar je eigen vriendinnen verlangen?

Waarom wachten jullie niet tot jullie zelfstandig een huisje kunnen huren? Dit is toch veel fijner dan met schoon ouders samen wonen?

Heel veel succes met je keuze.

Het is leuk om te zien dat je jezelf een meisje noemt ;) dat wilt nog niet direct zeggen dat niet op jezelf kan wonen omdat je dat over je zelf zegt maar geeft wel aan hoe je over je zelf denkt :) ik zou dus veel punten afwegen als ik jouw was om later weer terug te gaan naar je ouders wordt moeilijker als je op jezelf hebt gewoont

Ik ben de 'vriend' in dit verhaal, zoals mijn vriendin al heeft genoemd is het inderdaad op dit moment financieel geen optie om zelf een huisje te nemen.

De reden waarom we de optie hebben dat zij hier naar het zuiden komt is omdat we het liefst altijd bij elkaar zijn, en niet maar 1x in de 2 weken dat is ook niet meer te doen als je al een half jaar altijd bij elkaar ben geweest.

Dat zal gewoon aan ons vreten omdat we elkaar zo erg zullen missen. Verder heeft ze hier precies hetzelfde als in het noorden, haar school kan ze hier gewoon op instromen en verder gaan waar ze gebleven was.

Ze kan elke weekend gewoon naar haar ouders toe dus ook dat is geen probleem, echter zijn der ouders een beetje bang dat ze hier bij mij thuis in een demotiverende situatie komt omdat mijn moeder geen diploma heeft, wat ik tevens geen reden vind om het gelijk een slechte omgeving te vinden.

Maar het gaat erom wat ze er zelf van vind, en zelf vind ze het hier fijn en vind ze het totaal niet zoals haar ouders het beschrijven. we worden al gek als we elkaar een dag niet kunnen zien. Laat staan dat het jaren zo zal moeten, dat trekken we beide niet.

Maar helaas ligt het dus niet zo makkelijk voor haar aangezien haar ouders een beetje lopen te dreigen met 'we zullen er alles aan doen om jou niet daarheen te laten gaan'.

Ik persoonlijk zou het natuurlijk te gek vinden als ze komt en zij ook, de keuze is helemaal aan haar en moet dus niet worden beïnvloed door zulke bedreigingen, als zij vind dat ze hier naar toe moet komen, moet ze dat zelf beslissen, ze zal het hier goed krijgen en totaal niet wat haar ouders er van verwachten, de enige manier om haar ouders te laten zien dat het niet verkeerd is, is door het te bewijzen. En geen zorgen over het "Stel je voor jullie gaan uit elkaar". Want dat gebeurd echt niet, daarvoor houden we echt te veel van elkaar, ze is de beste die er is! :D

Toegevoegd na 12 minuten:
Mijn excuses, dat hun ouders het een slechte omgeving vinden vanwege het geen diploma hebben van m'n moeder is verkeerd begrepen, schrap dat maar.

Toegevoegd na 13 minuten:
De echte reden blijft dus nog onduidelijk.

Aan de ene kant begrijp ik heel goed dat jullie heel graag steeds bij elkaar willen zijn, aan de andere kant; jullie zijn nog zo jong en hebben nog een heel leven voor je!
Ik denk dat het veel verstandiger is dat jullie ieder voorlopig bij je eigen ouders blijft wonen. Maak je opleiding af en probeer zoveel mogelijk het weekend naar elkaar toe te gaan.
Ga niet tegen de wil van je ouders bij hem in Rozenburg wonen. Je vriend zegt wel: ze kan elk weekend naar huis, maar ben je daar dan nog welkom?
Tegenwoordig zijn er zoveel manieren om dagelijks met elkaar in contact te blijven. Je kunt bellen, SMS-en, Skypen en ook nog op MSN zitten. Als jullie veel van elkaar houden overleeft de liefde dit wel. Bovendien blijft je relatie fris en spannend.
Een daarna kunnen jullie nog zeker 50 jaar samenzijn!

Je bent 18 jaar, dus sowieso mag je het zelf beslissen. Als je eenmaal echter het huis uitgaat kan het zijn dat je ouders je misschien niet meer terug laten komen, als ze nu al zo reageren. Dit en nog wat andere dingen, zijn een keuze die jij alleen zelf kan maken... Als mijn ouders mij voor een keus zouden stellen zou ik juist gaan voor waar mijn hart lag. Dit wat zij doen riekt naar emotionele chantage. Als zij waarlijk van je houden laten zij jou doen wat jij graag wilt doen. Ik kan niet oordelen over je vriend, noch over je ouders, maar doe wat je hart je ingeeft. Wat voelt ok, wat niet?
Om daar duidelijkheid in te krijgern als je nu in een chaos in je hoofd zit, is een paar dagen of een week noch bij je ouders, noch bij je vriend door te brengen... ga een weekje logeren bij een vriendin of huur een weekje een bungalow op een park voor mijn part en zet die telefoon uit, geen internet, geen contact. gewoon ff jij en jezelf. Geheid dat dan jouw antwoord zo boven komt.
Om wat voor rare dingetjes zou het gaan en hoe denk jij er zelf over? Vertrouw jij hem zelf wel? Of hebben zij gelijk?
Je kunt ook een poosje proef wonen zeg maar... bijv twee weekjes bij hen logeren. dan trek je nog niet bij hen in, dan speel je wat meer op zeker. Op die manier krijg je een heel goed beeld van hoe het er daar aan toegaat als je echt 24 uur per dag voor langere tijd bij hen bent. Das ook nog een idee...

Rest me nog te zeggen dat ouders vaak wel gelijk hebben. Zij zijn wat ouder en zien vaak dingen aan de vriendjes en vriendinnetjes van hun kinderen die de kinderen zelf nog niet zien. Let daar wel een beetje op. Voor ons hier is dat moeilijk te bepalen.

maar jij bent 18 dus je kunt in principe doen en laten wat je wilt. Blijf wel zo open en eerlijk mogelijk tegenover je ouders. als het goed is hebben zij het beste met je voor... Daar ga ik hier dan ook gewoon vanuit...

Je bent geen meisje van 18 maar een vrouw van 18.
Hiermee geef ik aan dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzen maar ook voor de daaruit voortvloeiende gevolgen.....
Je ouders kunnen je dus niets verbieden.
Ze kunnen wel hun conclusies trekken.
Wat ik daarmee wil zeggen, denk goed na.
Waarom "mag "het niet van je ouders, hebben zij misschien dingen waargenomen waar jij geen weet van hebt.
Kunnen zijn de situatie beter inschatten en willen ze je behouden voor een misstap.
Of kunnen ze niet met het "empty nest" gevoel omgaan en pogen ze je vast te houden omdat ze je nog niet kunnen missen.
Probeer deze zaken eens helder te krijgen.
Sommige ouders hebben scherpe intuitieve gevoelens als het om hun kinderen gaat.
Sommige ouders echter kunnen niet met volwassenheid van hun kinderen omgaan.

Het is verstandig uit te zoeken welke gevoelens er bij je ouders spelen.

Het kan ook zijn dat jij daar niet kunt aarden en wat dan?

Gemiddeld genomen zijn Noordelingen wat stugger en koersvaster (koppiger), Zuidelingen wat gemakkelijker en nemen dingen niet zo zwaar op (soms ook niet als dat WEL beter zou zijn.).

Bovenstaande is zeer generaliserend maar wordt dikwijls bevestigd en beaamd, heeft misschien te maken met de volksaard in het Noorden (Friezen en Saksen, vaak een wat Calvinistische volksaard) en het Zuiden (de vaak (voormalig)Roomskatholieke Franken).

Late we eerlijk zijn , wij beseffen dat niet maar Nederland bestaat uit STATEN (vandaar de opening van de STATEN generaal op Prinsjesdag, die wij provincien noemen) maar ervoor gezorgd heeft dat Nederland "Die Niederlanden"of "the Netherlands" wordeb genoemd, dus meervoud.
Er zitten wat mentaliteitsverschillen tussen deze volkeren waaruit ons land bestaat.

Ik heb ouders uit Gelderland en Groningen, dus ik weet een beetje hoe dat uit kan pakken.


Misschien loopt het bij je vriend en je ouders daarop wel stuk.
Toch is het JOUW leven waar het over gaat.

NIETS is beledigend bedoeld, ook als dat zo over zou kunnen komen.