Is het puur toeval dat je levenspartner je levenspartner voor het leven is?

Ik denk dat de mensen die je in je leven tegenkomt en die er echt ‘toe doen’, de mensen zijn waarmee je nog iets af te maken of van te leren hebt.

Daarom heb je ook zovaalk het gevoel dat je zo iemand eigenlijk al heel lang kent, wanneer je elkaar voor het eerst ontmoet. En dat is in feite ook zo, alleen weet je het geen van beide.

In dit leven ga je met die ander door waar je in een vorig leven gestopt bent. En wie weet ook nog wel weer in een volgend leven…totdat je van elkaar geleerd hebt wat je moest leren.

Ik denk overigens dat dat niet alleen kan gelden voor je partner maar ook voor je ouders, je kind, je beste vriend etc.

Ik denk dus dat het gewoon toeval is.
En dat er misschien wel een heleboel mensen op deze aardbol rondlopen, waar je gelukkig mee zou kunnen worden. Mijn echtgenoot en ik komen b.v. allebei uit dezelfde stad. Het zou wel heel toevallig zijn als hij de enige ware voor mij zou zijn. We woonden immers maar enkele kilometers bij elkaar vandaan.

Da's geen toeval. Da's vaak hard werken.

Waarschijnlijk zit de hele wereld vol met toekomstige levenspartners.
Heel lang geleden(mijn jeugd) kende ik een heel leuk meisje wat zeker wel wat geworden was ,als ik niet naar Australie verhuist zou zijn, op de boot naar Australie (zo ging dat vroeger) ontmoette ik ook een heel leuk meisje, meer dan leuk, alleen sprak zij frans en ik niet.
Eenmaal in Australie waren er weer nieuwe spetters.
Conclusie, overal , misschien wel in ieder land, zijn levenspartners te vinden, het is wel atijd een bepaald type vrouw heb ik ontdekt en je moet vaak wel even zoeken.

Je komt elkaar toevallig tegen en raakt allebei verliefd.
Het komt heel vaak voor dat het niet wederzijds is en dan wordt het dus niet je partner.

Verliefdheid maakt plaats voor een andere binding... of niet... in Nederland scheiden 38000 stellen per jaar.

Mensen zijn niet van nature monogaam. De maatschappij waar wij in leven heeft ons monogaam gemaakt maar de aard uit het beestje verdwijnt niet en een vos verliest nooit zijn streken.

toen ik 9 jaar was (hij 17 jaar), zag ik iemand die ik zo erg leuk vond. En zei tegen mijn moeder: let maar op, die is van mij. mischien niet nu maar wel ooit, 14 jaar later heb ik mijn belofte waargemaakt dus ik noem het geen puur toeval maar mijn lot! :)

Toegevoegd na 57 seconden:
en na een aantal jaar nog steeds happy samen, het heeft zo moeten zijn.

Dat je elkaar tegenkomt, maar dat een relatie beklijft, dat ligt voor een belangrijk deel aan de inzet van de betrokkenen. Een relatie blijft niet zomaar bestaan, dat vergt werk.

Toegevoegd na 1 uur:
Wat ik dus wilde zeggen: dat je elkaar tegenkomt, *is grotendeels toeval.*