ik ben verliefd op mijn beste vriend hij houd ook van mij maar hebben beide een relatie wat nu!

Je zegt dat je vind bij je beste vriend wat ontbreekt in je relatie. Dan heb ik een vraag: stel dat je het uitmaakt met je relatie en iets begint met je beste vriend. Vind je dan álles in die relatie, of zouden er dingen aan ontbreken die je eerder wel vond bij je ex? Ik vraag me af of je verdriet niet wordt veroorzaakt door het idee dat één persoon in de hele wereld, die éne met wie je een relatie hebt, werkelijk álles voor je moet zijn. Dat alles wat je met een ander kunt hebben en niet met je relatie, een teken is dat er iets ontbreekt in je relatie. Als je dat idee hebt, kun je 100 keer in een nieuwe relatie springen waar je vindt wat er ontbrak in je vorige relatie, en nog steeds huilend in slaap vallen en huilend wakker worden. Want één persoon kan je nóóit alles bieden. Daarom heb je een relatie én vrienden én kennissen én familie.

bij mijn beste maatje is het ander.! Dat is het nu juist.! Hij is lief zorgzaam en we praten al 5 jaar lang over het zelfde.! Eigelijk hebben wij een stille relatie bij hem kom je niets tekort.! Ik ken hem nu 5 jaar en we weten van elkaar dat het de liefde van onze leven is.! Alleen we durfen nog niet hard gezecht.!alles wat ik doe weet hij alles wat hij doet weet ik.! We genieten van elk moment en als we iets leuks doen lijken we wel een stelletje.!als ik verdriet heb knuffelt hij me als ik ergens mee zit kan ik het hem zeggen.! Deze liefde heb ik nog nooit gevoeld ookal heb ik we 100 anderen gehad het zal nooit zo voelen als bij hem.! En andersom precies het zelfde.! En daarom weet ik niet hoe ik het moet doen en moet aan pakken hij houd van zijn vriendin maar ook van mij.!

Als jullie samen zó perfect zijn, zó niets tekort komen, zó'n unieke liefde hebben, zó alles voor elkaar zijn... Wat doen jullie dan allebei in een andere relatie? Waarom hebben jullie dan al vijf jaar niets met elkaar? Ik lees wat ik al vreesde: je bent een hypothetische relatie met je beste vriend gigantisch aan het idealiseren. Het is goed en perfect en je komt niets tekort. En toch houden jullie allebei een situatie in stand waarin jullie geen relatie hebben. Je zou het kunnen uitmaken met je huidige vriend. Of het voorzichtig eens hebben met je huidige vriend over je gevoelens voor je beste vriend. Je zou je kunnen verdiepen in meervoudige relatievormen, als je van allebei houdt. En je beste vriend zou dezelfde stappen kunnen nemen. Maar dat lijken jullie allemaal niet te doen. Waarom? Als iets zó perfect is als jij het nu aan mij beschrijft, dan laat je toch niets in je weg staan? Dan verspil je toch geen tijd met jezelf in slaap huilen?