Ouders & Kinderen

hoi, ik ben een verhaal aan het schrijven dat gaat over een 14 jarig meisje die geen familie meer heeft behalve haar vader. maar haar vader gaat de gevangenis in. weet iemand wat er gebeurd als je 14 bent en je hebt geen familie meer? ik heb al wat informatie opgezocht over internaten bijvoorbeeld maar dat is alleen voor doordeweekse dagen maar wat gebeurd er dan in het weekend? alvast bedankt.

Al vanaf de zomervakantie voel ik me ontzettend down, boos, gefrustreerd, geïrriteerd en verdrietig... Ik heb al van alles geprobeerd voordat ik hulp zoek bij de huisarts zoals, er op uit gaan met de hond, optijd proberen te gaan slapen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn gezin is hectisch 3 dochters 13,5 en 3 jaar,ik ben bewust thuisblijfmoeder .de jongste is verschrikkelijk op het moment en zorgt ervoor dat ik niet door kan slapen .aan mijn man heb ik vrij weinig snachts omdat hij een continu rooster heeft en daardoor nachtdiensten,middagdiensten ochtenddiensten draait.. Hij laat me sochtend zo lang mogelijk slapen en neemt zorg voor de kinderen over.
Ik wil dit niet langer zo, onze relatie gaat er aan onder door.. Steun van familie hebben we helaas niet als het op logeren aan komt.. Wat moet ik doen? Voel me vreselijk dit ben ik niet... Iemand die met tips en advies kan geven zodat ik toch weer de moeder en vrouw wordt die mijn gezin verdiend?

Oke, ze is niet mijn vriendin, maar gewoon een vriendin. Ik heb al veel onderzoek gedaan naar wat het inhoud. Ze geeft aan wel een relatie te willen ooit eens, maar ook hier steeds minder behoefte aan krijgt... Ze heeft geen romantische gevoelens. Nu wil ik haar dus helpen omdat ik het ook voor haar heel belangrijk vind dat ze niet altijd eenzaam zal blijven. Ik heb ook op een forum iets gezien over iemand die aromantisch is, maar wel een vriend heeft! Hoe kan ik haar laten zien dat ze wel een relatie aan kan gaan, maar dat dat niet per se om liefde hoeft te gaan. Maar dat het ook kan met iemand die veel betekend voor haar en wel een fijn/veilig gevoel geeft? Ik wil haar niks opdringen, maar ze heeft zelf ook al aangegeven een relatie te willen.

Ik zag op een IVF site staan dat het onder de 40 jaar altijd mogelijk is, mits er sprake is van een "goede medische indicatie". Wordt hiermee bedoelt dat je al lang moet hebben geprobeerd? En dat er iets mis moet zijn? Of juist dat je wel vruchtbaar genoeg moet zijn?
Stel dat je pas heel laat een kinderwens zou hebben, bijvoorbeeld rond je 38ste, mag je dan bijvoorbeeld niet direct IVF omdat je het eerst een aantal jaar geprobeerd moet hebben? Het probleem is dan natuurlijk wel dat met elk jaar je kans ontzettend veel verkleint en je juist daardoor rond je 41ste met IVF ook niet meer geholpen kan worden, terwijl dit misschien nog wel mogelijk was op je 38ste.
Alvast bedankt,

Bron: http://www.ivf.nl/ivf.html