Wat zeg je tegen een kind als die aan je vraagt; 'waarom besta ik?'

omdat pappa en mamma jou zo graag wilden - ze wilden graag een kindje/kinderen, en ze kregen jou.

Als je zegt dat je het niet weet, neemt een kind daar vrij snel genoegen mee. Ze denken nog niet zo diepzinnig door als wij. Misschien krijg je nog de vraag: waarom weet je dat niet? En als je daar nog een keer op antwoordt dat je het niet weet, zal het kind het er meestal bij laten. Hij zal het niet voelen als een teleurstelling.

'Je bestaat om uit te zoeken waarom je bestaat'.

Ik weet niet hoe oud je kind is, maar er gaat meer door hun koppetje, dan dat je als volwassene beseft.

Mijn zoontje had ook altijd van die vragen (trouwens nu nog hij is nu bijna 10) en vaak sta je als ouder met de mond vol tanden.

Jouw vraag komt me dus heel bekend voor.

Ik vertelde mijn zoon, dat ik heel graag een kind wilde (en dat is de waarheid) en dat hij mijn mooiste kado ooit is.
Dat hij uit liefde geboren is en dat ik trots op hem ben.

(zijn vader is overleden toen hij 1 jaar was, dus ik heb echt heel veel "moeilijke" vragen moeten beantwoorden, over hoe, wat en waarom zijn vader dood was enz. enz.)

Hoe klein ze ook zijn, ze zijn altijd bezig om over heel volwassen dingen na te denken.

Vind het ook niet goed om een kind af te poeieren met een of ander flutverhaal.
Is het kind nog te jong om het te snappen, dan zeg je dat gewoon.

Ik ben er altijd voor om de waarheid te vertellen, dat is ook wat ik mijn zoon altijd vertel.
"Vertel de waarheid, ook al is die niet altijd mooi,
liegen is erger" is mijn motto.

"Als jij niet zou bestaan, zouden de vriendjes niemand hebben om mee te spelen en zouden mama en papa ook erg verdrietig zijn. Ook opa en oma zouden je missen en...
en.....Jij bent er om de mensen vreugde en geluk te geven
en zonder jou zou de wereld niet zo leuk zijn. We zouden een stuk minder lachen zonder jou. Later als je groot bent kun je ook weer heel belangrijke dingen doen en ook weer zo`n kind als jij bent op de wereld zetten, waarvan jij dan weer de papa (of mama) bent. Die zal jou ook weer hetzelfde vragen en jij geeft er net zo`n antwoord op. Dit heet nu de kringloop van de wereld, want aan een cirkel
(kring) zit geen einde".
Zo heb je je kind ook weer wat geleerd nl. wat een kringloop is. Je geeft jouw kind ook al het bewustzijn dat hij/zij ertoe doet en dat het belangrijk is dat het er is op deze wereld.

Je stelt een kind vooral teleur als je sprookjes vertelt. Dus inderdaad: de waarheid zeggen en die kan alleen maar zijn "Ik weet het ook niet". ( Christenen zullen het daar zelden mee eens zijn. Die hebben "Omdat God het gewild heeft" voor in de mond. )
Een kind is daar natuurlijk niet tevreden mee. Maar als het aan zo'n gedachte toe is gebleken, is het er ook aan toe er wat dieper op door te gaan. Een kind van pakweg 6 begrijpt dat het leven mysteries bevat en kan enige houvast geboden worden, als via zo'n vraag een stapje naar de alledaagse werkelijkheid wordt gezet. Bijvoorbeeld: Wat maakt het bestaan de moeite waard. Het is de ideale tijd om vast een kijkje te bieden in het complexe stelsel van (universele) waarden, uiteraard 'in het klein' gesteld en geillustreerd.
Ik herinner me uit eigen kindertijd een vraag (godsgienstleraar) wat is de zin van het leven. Ik was altijd haantje de voorste met antwoorden, maar kon daar niks mee. De antwoorden als 'het belijden van God en meer van die strekking' vond ik onzinnig en te makkelijk. Pas toen op mijn verzoek de vraag veranderd werd in : 'wat geeft mijn leven zin', kon ik er iets mee. Kinderen denken vaak dieper dan volwassenen denken (of hopen).

Een unieke kans om je kind de (voor jou) waardevolle dingen van het leven mee te geven.
Zelf zou ik het (afhankelijk van de leeftijd) brengen als een steeds terugkerende kringloop.
Pappa en mamma zijn elkaar ooit tegen gekomen en begonnen zo veel van elkaar te houden dat jij geboren werd. Jij bent dan ook ons bewijs van de liefde tussen pappa en mamma.Samen geven wij die liefde door aan jou.
Ooit leer jij misschien ook weer iemand kennen waar je zo veel van gaat houden dat julie liefde voor elkaar ook weer een nieuw kindje op de wereld zet.
Dus waarom jij bestaat is om de liefde die jij van pappa en mamma hebt gekregen weer door te geven en intussen heel veel plezier in het leven te hebben en te genieten van wat de natuur allemaal te bieden heeft.
En zo kun je alles in het antwoord kwijt maar let op waar het kind ontvankelijk is (KIS= keep it simple)
En wees verdacht op vragen die komen n.a.v. wat je zegt dus dat moet wel bij jou passen.
Denk maar na waarom jij elf bestaat en je komt tot de conclusie dat man en kinderen hoog op je lijstje zullen staan (als het goed is).
Uiteindelijk bestaat iedereen voor iedereen, uiteindelijk zullen we het samen moeiten rooien op deze planeet (althans voorlopig want er zijn al plannen om het verderop te zoeken)

Het is een hele leuke vraag. En ik denk als je een pasklaar antwoord paraat hebt, dat hij* niet tevreden is. Zo'n vraag vraagt erom om samen op een antwoord te komen.

Zodat de vraag open blijft. Je kan beginnen te zeggen dat je het een mooie vraag vindt (of een moeilijke) en dat je benieuwd bent, hoe hij* aan zo'n vraag komt.

Je kan daarna ook vertellen dat heel veel mensen zich dat hebben afgevraagd en dat er meerdere antwoorden zijn.

Dan zou je hem* kunnen vragen wat hij* zelf denkt. Je kan kort vertellen dat er mensen zijn die denken dat we een taak hebben in dit leven, dat er mensen zijn die het zien als een groot spel, dat er mensen zijn die het belangrijk vinden om een gezin te stichten of om heel erg rijk te worden, of vertel dat je het zelf ook niet weet, maar wat je zelf tot nu denkt.

Maar vertel niet te veel, als je ziet dat hij nadenkt, laat hem denken, dat zal hem goed doen, vraag eventueel wat hij denkt, ook jij mag tijd nemen om na te denken en het is helemaal niet nodig om de hele tijd te weten wat je moet gaan zeggen.


*ik heb gekozen om 'hij' ipv het officiele maar zeer afstandelijk woord 'het' te gebruiken. Daarvoor in de plaats had ik net zo goed 'zij' kunnen gebruiken, ik heb gekozen voor 'hij', omdat ik ook een hij ben :-)

Omdat God het heeft gewild, je bestaat om geliefd te zijn door Hem en de mensen om je heen.

Allemaal mooie antwoorden. Ik zou een vraag als deze ook aangrijpen om het kind te vragen of hij het leuk vindt om te bestaan. Wat hij of zij er zelf van vindt. Zo ontwikkelen ze al vroeg een eigen mening en worden ze aan het denken gezet. Dan leren ze ook dat er niet 1 waarheid is, maar dat verschillende mensen ergens anders tegenaan kunnen kijken.

Ik heb ooit een boekje uit de bieb gehaald om ook mijn kinderen toen uit te leggen hoe dat nu zit. Tis een heel leuk en klein boekje met een prachtige omschrijving voor kinderen.

Ik denk dat je het zelf ook mooi zult vinden ;)

Het heet : "Waarom wij naar de aarde kwamen"

suc6

"omdat anti-conceptiemiddelen maar 99% werken"

Ik zou antwoorden dat ik dat niet weet maar dat ik wel probeer achter te komen.En als het dan vraagt, hoe dan?
Dan zal het antwoordt zijn ,door bewust te zijn van alles wat leeft.

Nou als dit al een moeilijke vraag is,, hoe gaat dat dan als het kind vraag WAAR het vandaan komt,,, en het te jong is om daar een eerlijke antwoord op te krijgen ?

Och verzin gewoon een mooi verhaaltje kinderen geloven toch alles.

Ouders liegen zo vaak tegen kinderen over bijvoorbeeld,, dat hun tekeningen mooi zijn enz.

je bestaat
de liefde van je vader en moeder voor elkaar was groot
zo groot dat jij eruit geboren bent

je bestaat
je nieuwsgierigheid naar het leven in deze tijd was groot
zo groot dat jij er bent

je bestaat
er zijn nog zoveel lessen te leren in dit tijdperk
speciaal voor jou
fijn! dat je er bent

Reken maar dat welk antwoord dan ook weer een nieuwe vraag oproept.
Zulke vragen zijn een uitgelezen kans om lekker met het kind aan het filosoferen te slaan.

Ik zou zeggen, grijp die kans. Een van de manieren om een vertrouwens band op te bouwen en de kleine samen met jou een antwoord te leren vinden op al z'n vragen.. nu en later.

Je hoeft echt geen pasklaar antwoord in je la te hebben voor zulke vragen. Ga er lekker voor zitten op een goed moment en misschien kunnen jullie samen een antwoord vinden.
Of besluiten tot een compromis... tot het antwoord zich een keer vanzelf toont.
Je hebt al heel wat goeie tips gekregen van mede GV'ers om zo'n gesprek op gang te krijgen en te houden.

Enne... maak achteraf eens wat aantekeningen van vragen en antwoorden die jullie "gefilosofeerd" hebben.
Is leuk voor later!

Filosofie met en voor kinderen is ZO leuk, zo verassend, zo grappig en zo verbazend leerzaam voor allebei!

Als hulpmiddel zijn er heel wat boekjes over geschreven.
Mijn kinderen zijn 20+ maar we filosoferen nog regelmatig.
Heerlijke uurtjes zijn dat.

Onderstaand een link naar zo'n boekje met als titel " waarom leef ik"

Succes!
Enne.. ik benijd je..
:)!