Eigenlijk maakt men in de bron van Freekfluweel een denkfout, die vervolgens groter wordt.
Lees eens De Heerser van Machiavelli. Dat is een wereldberoemd standaardwerk over macht en politiek.
En Machiavelli gaat uit van de werkelijkheid zelf. Hij legt uit, hoe de heerser omgaat met de waarheid: adviseurs die liegen, bijvoorbeeld, dient hij zwaar te straffen.
Bij macht gaat het vooral om de feiten, de werkelijkheid, want je kunt mensen foppen maar de werkelijkheid valt niet te foppen.
Goede politiek gaat dus uit van de feitelijkheid.
Maar wat is dat fact free dan? Nou, dat gaat helemaal niet over politiek, maar over normen en waarden.
Dat je bijvoorbeeld niet mag stelen; ook al heb je een inkomen onder bijstandsniveau en is het in feite onhaalbaar. Normen en waarden gaan terug op de Tien Geboden.
Wat de politiek doet, is uitgaande van normen en waarden, wetten vaststellen.
Fact free wil dus zeggen, dat stelen verboden is, ook al heeft iedereen in zijn leven wel eens een snoepje of een appeltje gestolen.
Om dit begripsmatig beter in te kaderen het volgende. In het bedrijfsleven krijgt een verkoper een target: zoveel omzet moet hij halen. Dit is zijn doel.
Na afloop van de periode zijn de werkelijke cijfers beschikbaar. Je hebt dan een confrontatie tussen twee cijfers: de werkelijkheid en de doelstelling.
Fact free politics is dus geen vrijbrief voor domheid. Het is eerder een aanmoediging om intellectueel te denken.