mag mijn moeder me tegen houden?

als je altijd doet wat anderen willen, word je niet gelukkig.
desnoods een baantje? word je nu dan helemaal nog onderhouden door je moeder, zakgeld, kleedgeld?

Hmm...enorm goeie tip is dat je nu eerst je Havo afmaakt, vervolgens een jaartje VWO en dan zorgen dat je Cum Laude slaagt. Tegen die tijd is je moeder echt wel om, als ze ziet dat jij nog steeds zo vastberaden bent.

In twee jaar kan er nog van alles gebeuren en je kunt van gedachten veranderen, maar laat je nooit en te nimmer weerhouden je passie te volgen. Ook niet door je moeder!

zodra je 18 bent mag je dat volgens mij zelf beslissen in Nederland... dus buiten je gevoel om zou het dan gewoon moeten kunnen, je moeder kan er vanaf dan niks tegen doen, want je bent dan volwassen.

Het feit dat je dit vraagt geeft eigenlijk aan dat je zelf vindt dat je moeder je niet mag tegen houden, daar heb je geen andere meningen voor nodig om daarin te twijfelen.

Het zou goed zijn om op een rijtje te zetten wat de angsten van jouw moeder hierin zijn en wat hierin reëel is of oplossingen kunnen zijn. Angst is een slechte raadgever en in Nederland heb je het geluk dat veel mogelijk is op het gebied van opleiding/ financiële tegemoetkoming.

Ik denk dat zij zich schuldig moet voelen als jij over 30 jaar nog steeds de droom hebt om arts te worden en je bent een andere kant op gegaan.

Je zou je ook kunnen afvragen, als jouw moeder jou kan weerhouden om geneeskunde te doen, wil je het dan echt heel graag? Dat kun jij alleen beantwoorden.

Volg je hart, die geeft je de wijsheid. Laat je ons weten wat je gaat doen?

Ik snap je moeder wel. Je zit nu op de Havo en voor een geneeskunde opleiding moet je straks naar de universiteit.
De stap van Havo naar universiteit is heel erg hoog en waarschijnlijk zal het niet lukken.
Ze wil je behoeden voor die tegenvaller, en ook dat je straks met lege handen zit.

Zo een geneeskunde opleiding is ook erg zwaar. Volgens mij is er ook een toelatingseis, en ook die zal niet misselijk zijn en hoger dan Havo liggen.

Je kunt je eens gaan verdiepen in dit geheel en waar je moeder het zo moeilijk ligt. Misschien kom je zelf ook tot bepaalde conclusies.

Maar als jij absoluut wil, dan is daar een weg. Ten eerste moet je wel 18 jaar zijn, want dan hebben je ouders geen invloed. Ook moet je dan waarschijnlijk de kosten helemaal zelf dragen.
Bekijk dan ook hoe je dat moet doen, hoeveel geld moet je dan verdienen/lenen. Hoeveel moet je werken, hoeveel tijd heb je dan voor je studie. Hoeveel tijd geeft de opleiding aan voor studietijd.

Waar een wil is, is een weg.

Gek dat je moeder dat niet graag wil, welke moeder wil nu niet een kind dat voor dokter studeert? Zelf wou ik als kind houtbewerking gaan studeren maar dat mocht niet van mijn ouders omdat men had gezegd dat ik capaciteiten had om hogere studies aan te vatten. Ik ben nu 38 en al m'n hele leven werkloos. De studies heb ik nooit afgewerkt, omdat ik er geen enkele motivatie toe voelde.

op je vraag of je moeder je tegen mag houden ... nee
dat zou niet eerlijk zijn van je moeder, het is jou toekomst, ga ervoor, als je gaat doen wat je moeder wilt, krijg je later spijt..
eigenlijkmoet je moeder blij zijn dat je een goed vak willeren, waar je later en plezier in hebt, en goed van kan leven.. oke studeren kost geld, maar je krijgt er een mooi vak voor terug..

Jessie, jij hoeft je niet schuldig te voelen, echt niet. Als het jouw droom is om dokter te worden, zet dan alles op alles om dat te kunnen bereiken. Maak desnoods een afspraak waarin je vastlegt hoeveel jaar je moeder nog voor je wil betalen, en spaar met een bijbaantje de overige studiekosten vast bij elkaar. Je krijgt tzt ook nog studiefinanciering.
Laat je niet stoppen, want daar word jij uiteindelijk niet gelukkiger van!!

Toegevoegd na 46 seconden:
Misschien kan je moeder een tegemoetkoming krijgen voor de studiekosten!! Een soort subsidie van de overheid is dat voor mensen die het niet heel breed hebben! Google maar eens of dat er nog is.

Toegevoegd na 1 minuut:
(maar dat is misschien alleen voor de havo en vwo)

Ik heb jou vraag goed doorgelezen, maar de antwoorden en niet even nauwkeurig.

Bij mij komt gelijk in me op: doen! Je gaat later veel geld verdienen en daarmee kan je je moeder op een dag terug betalen. Je zou anders ook een lening kunnen nemen bij de IB-groep. Dan kan je naast je stufi een lening krijgen om je opleiding te betalen. Uiteindelijk kan je dit dus gewoon terug betalen.

Leer leer en leer daarmee kom je ver.
Doe vooral wat je leuk vind!

naast alle bovenstaande goede antwoorden, is het ook goed om je niet helemaal op geneeskunde te focussen.

Tuurlijk moet je dromen achterna gaan en het proberen, maar er is een grote kans dat je uitgeloot wordt. er zijn maar een beperkt aantal plaatsen en heel veel aanmeldingen.
Je moet dus een backup plan hebben voor het geval je niet ingeloot wordt.
In de tussentijd proberen zo hoog mogelijke cijfers halen. Dan is de kans dat je binnen komt groter.

Ik denk dat zowel een vader als moeder zelf mogen uitmaken wat ze toestaan of niet. Hier extern advies vragen is de mening vragen van mensen die je moeder wellicht niet kennen. Ik zelf ben een nogal strenge papa en mijn oudste zoon wou per se militaire school volgen. Ik was daar niet echt voor, maar liet hem. Hij schreef zich te laat in voor de examens en leek me ook niet echt zich fysiek voor te bereiden op de toegangsexamens.

Dus was hij te laat. Nu moet hij bij voorkeur werken van mij en dat deed hij deze zomer al (hij werd eergisteren 18 jaar). Nu lijkt hij van die militaire school te willen afstappen en met zijn handen te willen werken.

Ik leerde als klein kindje al "dat je niet moet doen wat je graag doet, maar dat je graag moet doen wat je doet". Dat is een heel oude en wijze spreuk die nog meer voor volwassenen telt.

Als je moeder dat niet wilt, en jij per se wel, zijn er nog genoeg routes. Meteen na HAVO aan de slag gaan (bouw; horeca) en geld aan de kant leggen en later dan toch je studiekeuze zelf doen als werkstudent.

Ik begrijp je wel meer dan je vermoedt, want ik zou nog graag geneeskunde, pharmaceutica EN klinische psychologie volgen (echt waar) en overweeg als mijn kinderen groot zijn zelfs werkstudent hiervoor te worden in een land als Spanje omdat je daar na één diploma veel meer vrijstellingen bekomt dan in België waar al dit soort opleidingen niet toegankelijk wordt gesteld door de vrije beroepen die zich opzettelijk afschermen en er een eigen kliekje van maken.

Mijn motivatie? Deskundig kunnen en ook mogen oordelen over de gezondheid van de mens op fysisch, psychisch en medicatief vlak.

Ik ben trouwens nog maar 45 jaar, dus heb nog zo'n 20 jaren om dit te verwezenlijken. Maar misschien krijgen andere dromen eerder vorm?

Wat je ook doet, doe het met hart en ziel. Het is NIET omdat je iets doet wat anderen graag willen, dan je er niet zelf je plezier in kunt vinden of gelukkig bent met het feit dat je dit doet voor hen. Onze maatschappij is al egoïstisch genoeg, en de motivatie die je hier schrijft voor je moeder, zal veel jeugdgevoelens bij haar als oorsprong kennen. Probeer eens met je ma een heel diep gesprek te krijgen over het 'waarom' (voor zover ze dat zelf weet, maar jij kunt misschien helpen haar diepere motivaties en jeugdgevoelens te ontdekken).

Zie ook http://logocom.be/technisch/psychologie/Jean-Jenson-op-weg-naar-je-ware-zelf-objectieve-zelfobservatie.pdf

Als jij dat echt graag wilt dan ben je niet tegen te houden.
Dat je je schuldig voelt tegenover je moeder heeft te maken dat je graag aan haar verwachtingen wilt voldoen. Stel als je het niet zou doen, dan zou je je toch op een gegeven moment schuldig voelen tegenover jezelf?