Welk vak moet ik kiezen om psychiater te worden? (Natuurkunde/Scheikunde, Geschiedenis, Frans, Aardrijkskunde)

Sorry.. moet een plus zijn. Ging verkeerd en krijg de min niet weg

Kan gebeuren ;)

Scheikunde en veel meer, maar eerst hoger onderwijs, en vele vele jaren studie,en pratijk ervaring

Toch wonderbaarlijk dat de universiteiten zelf wel om natuur-/scheikunde vragen als het klopt wat jij beweert....

Natuurlijk, de toekomst van de psychiatrie en psychologie ligt enorm op alles van het scheikundige én medische vlak. De scheikunde en natuurkunde staan op dat vlak eigenlijk zelfs nog in hun kinderschoenen. Maar nu al is het bijna onmogelijk om hierop te anticiperen, want zelfs de eenvoudige dopamine-overdrachten via de uiteinden van (zenuw)neuronen, blijkt gigantisch complex te verlopen, en dan zitten we nog maar aan de overdracht van één impuls, terwijl het in psychologie ook gaat om primo een zakelijke intake met een patiënt/cliënt (misschien noemen we die ooit ook gewoon klant als we wat eerlijker worden), waarin taal heel belangrijk is. Zelfs een zakelijk begrip als 'fiets' door u en mij, gaan over twee totaal andere fietsen, dus beeld je eens in wat u en ik onder vriendschap dan wel verstaan. En dan moet je de stap maken tussen gedrag, oorsprong van gedrag en toekomstig gewenst gedrag. Wat ik hier bedoel, is dat je scheikunde en natuurkunde van nul kunt leren, maar om een taal te leren spreken (ook het Nederlands), kun je nooit vroeg genoeg beginnen en te vaak zien we in de hogere opleidingen, dat waar leerlingen over taal struikelen, dit niet in één jaar kan rechtgezet worden. Scheikunde en natuurkunde kunnen bijvoorbeeld veel vlotter opgehaald worden in een 'tweede zittijd'. Misschien ware een beter antwoord geweest: Probeer alle vakken beter te leren kennen. Want een hogere intelligentie start altijd met een hogere interesse. Ik geloof daarom ook meer in een interessequotiënt en minder in een intelligentiequotiënt. En ook een emotioneel quotiënt, heet ik eerder een emotioneel interessequotiënt omdat men eerst oprechte interesse moet tonen voor zijn medemens. En zo kom je op het vlak van humanisme en godsdienst ook terecht... wat op zich eigenlijk dan weer geschiedenis is van duizenden jaren hoe de mens probeert een 'standaard' maatschappij met sociale gedragsmodellen te ontwikkelen (psychologie) en naastenliefde telkenmale na een periode van individualisme toch weer beter aan dat doel lijkt te beantwoorden en beter in 'een weg' is om te zetten.