Wat gebeurt er met woede/verdriet die je "opkropt"?

Het wordt idd opgeslagen. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lichaam. Als het hele erge opkroppingen zijn, kun je lichamelijke klachten krijgen.

Ofwel je reageert het gemerkt soms ongemerkt in een andere situatie af of op een ander persoon dan je eigenlijk boos op was. als je dit helemaal niet doet kan het je gezondheid schaden. zie ook onderstaande link. het zou slecht zijn voor je hart.

http://www.nu.nl/wetenschap/2129670/opgekropte-woede-slecht-hart-.html

Dat gaat op een grote interne stapel. Tot een laatste emotie die stapel aan het wankelen brengt. Dan knalt alles er in één keer eruit. Helaas is dat vaak tegen de verkeerde.
Het kan jaren en jaren duren, voordat het zover komt. Uiteindelijk komt er een moment dat alles naar buiten komt in welke vorm dan ook.

Dat wordt inderdaad (ook) opgeslagen in je lichaam. Emoties die je opkropt zetten zich vast. Daarom zijn er ook lichaamgerichte therapieen ontstaan. Die zijn daar speciaal voor bedoelt om via je lichaam de vastgezette emoties weer los te maken.

Je vergiftigd je geest en je lichaam.
Je geest vertroebeld en je gaat negatief denken en handelen.
Je lichaam wordt op den duur ziek.

Als je verdriet wel groot is , maar niet meteen "hartbrekend " groot ( heeft niets met de liefde te maken hoor ) , dan bouwt het lichaam en de geest " muren " om zich te beschermen. Dat betekend minder voelen, je niet open stellen voor "mooie" dingen en veel angsten hebben.

Het verdriet kan weer naar boven komen bij een heel bijzondere gebeurtenis ( een spirituele opening , de ontmoeting met jouw 'ander' , het overlijden van een dierbare ) . Dan wordt je hart weer geopend. De muren worden ( tijdelijk ) afgebroken .

Dan kan je iedere dag uren lang huilen , het verdriet komt er uit , spontane huilbuien . Het lucht op , en de muren om je heen worden verder afgebroken .

Dus dan heeft het verdriet / de woede die je op hebt gekropt zich weer ontladen.

Bij ernstig verdriet / lijden/ woede opkroppen is het anders dan kan de muur van zelf bescherming permanent worden en kan je emotieloos of gevoelloos worden.

Een mens wordt gevormd door wat hij in zijn leven mee maakt.
Woede en verdriet, zijn maar moeilijk verteerbare emotie's.
Afhankelijk van je karakter en je omgeving kan je het wel of niet verwerken.

Helaas is onze maatschappij zo ingesteld, dat iedereen je goede moed inpraat, kom op je moet verder met je leven.
Ze hebben je nodig.
Je hebt je prachtige kinderen nog en wees nu maar flink!

En dat is jammer, woede en verdriet moet je eerst verwerken, er over praten, er van huilen, schreeuwen, schelden desnoods, maar je MOET het eerst verwerken, je kan het zo maar niet weg stoppen, vergeten.
Het blijft bij je, altijd, het is als de roest in een oude auto, het vreet langzaam door.

Later, soms veel later, krijg je er last van, hoofdpijn, migraine, darmklachten, maagklachten, depressie's, slecht slapen, niet meer blij kunnen zijn.
Woede en verdriet opkroppen is ongezond.

Wat je ook doet, het blijft altijd in je!

Tot op zekere hoogte wordt het opgeslagen en moet het een of andere uitlaatklep krijgen. Maar het is onzin om te zeggen dat dat voor iedereen praten, vloeken of huilen moet zijn. Het kan net zo goed een verhaal schrijven of een mooi kleedje punniken of een stevig potje bidden zijn.

En terzijde: Ik erger me er aan dat er mensen zijn die vinden dat iedereen alles maar moet kunnen uiten omdat het anders 'opgekropt en nog veel erger wordt'. Onzin. Mensen mogen zichzelf best beheersen en op een eigen manier op hun eigen tijd hun verdriet verwerken. Het is vaak ook vreselijk vernietigend voor de omgeving om alles maar in het wilde weg te uiten.

Dit is erg persoonlijk, we denken dat alles eruit moet omdat je op de lange duur daar last van krijgt, dat is ons zo verteld.
Maar ik vind dat je goed kan leven met een stukje verdriet en een stukje woede, dat hoort bij het leven.
Verdriet verwerken, wat is dat? wanneer heb je iets verwerkt? Je moet het een plekje geven, ook zo vaag, wat houd dat in?
Iedereen gaat op zijn eigen manier met verdriet om, maar om een goede en verkeerde manier te benoemen vind ik wat ver gaan.
Belangrijk is dat je er zelf wat aan hebt, of dat nou is door te uiten of door het binnen te houden.

Niet alles kan opgelost worden, niet elk verdriet verwerkt, als je dit kan accepteren heb je daar veel aan. Als je maar blijft denken, dit moet verwerkt ik moet dit een plaatsje geven, dan kom je misschien nog wel verder van huis.

Accepteer je gevoelens, welke die ook zijn.

"Wat gebeurt er met woede/verdriet die je 'opkropt'?"

De woede/ het verdriet die men opkropt,
zal 'opgekropte woede en verdriet' veroorzaken.

Wie zijn/ haar woede/ verdriet niet verwerkt,
die zal met een onverwerkte
woede/ verdriet blijven zitten.

Wie zijn/ haar woede/ verdriet wél verwerkt,
die zal niet met een onverwerkte
woede/ verdriet blijven zitten.

Gezegend is dus de mens,
die zijn/ haar woede verdriet durft te uiten;
want bij diegene zal 'het' uiteindelijk vervliegen.

Wee de mens,
die zijn/ haar woede/ verdriet niet durft te uiten;
want bij diegene zal de woede en het verdriet
voorlopig blijven hangen en niet vervliegen;

(klinkt best een beetje bijbels, Alom...lol)...

Ik heb 35 jaar alles opgekropt..zit nu al 4 maanden thuis, eerst door een operatie maar dat heeft een heel psychisch proces los gemaakt waardoor ik totaal in de war ben geraakt.. wordt nu met hulp van buitenaf en medicatie aan gewerkt maar het is erg zwaar..
De gevolgen van opkroppen zijn nooit positief weet ik inmiddels maar het komt vaak voor, zoals bij mij, dat men het niet voelt als opkroppen maar gewoon doorgaan omdat het nu eenmaal moet..

Het gevoel krop je inderdaad op en in een vroeg of laat stadium zal het er zeker uitkomen op wat voor manier dan ook en zal je het verwerken.

Stress, trauma's en emoties die je niet verwerkt slaan zich op in je cellen. Als je dat langere tijd blijft doen, gaat je lijf protesteren en krijg je klachten, word je ziek, krijg je vaker hoofdpijn etc. Daarom is het helemaal niet gezond om emoties of stress binnen te houden of weg te stoppen zonder ze te verwerken. Beter is om bij jezelf (of familie/vriendin etc.) na te gaan waar je nu zo boos of verdrietig van bent en wat zou helpen om dit echt los te laten, te verwerken.

Het komt er alsnog uit.
En dan vaak met nog meer kracht.

Opgekropte woede en of verdriet, zal altijd weer boven komen drijven.

Het is zeer belangrijk dat je tijd neemt om verdriet te verwerken, woede te uiten!

Als je het niet doet en goed weg drukt, blijft het in je onderbewustzijn hangen en dient zich aan wanneer daar iets toe leidt.

Het vervelende met vast zittende emotie is dat wanneer er iets gebeurt je vaak op een andere manier reageert dan iemand anders. Als je die 'oude' pijn en woede vergeten bent, is het moeilijk uit te vinden waarom je 'anders/heftiger' reageert.

Het zal dus nooit 'vervliegen'. Eens zal het weer tot uiting komen en het is heel vervelend en soms heel moeilijk om dan uit te vinden waar dat gevoel vandaan komt.

Altijd de tijd nemen om pijn te verwerken en woede te uiten, zeer belangrijk in je leven!

Ik denk en ik weet dat ook uit mijn eigen ervaring.. dat als ik alles op prop en niks uit dat het er op een geve moment op een negatieve marnier eruit komt zoals woest buiennn om iets kleins..