Is een internist een specialist?
Een huisarts weet van veel weinig. Een specialist weet van weinig veel. Maar een internist dan? Die gaat net als een huisarts toch over het hele menselijke lichaam?
Antwoorden (4)
Ja. Een internist is een medisch specialist die vooral volwassenen behandelt. Het specialisme heet interne geneeskunde of inwendige geneeskunde. De internist houdt zich bezig met het voorkomen, diagnosticeren (= herkennen en benoemen) en behandelen van ziekten van de inwendige organen.
Deze omvatten nierziekten, allergische aandoeningen, bloedziekten, infectieziekten, maag-, darm- en leverziekten, stofwisselingsstoornissen, kanker, ziekten die met hormonen te maken hebben et cetera. Juist omdat het vakgebied zo breed is, hebben veel internisten zich gespecialiseerd in bepaalde aandoeningen (subspecialismen). Internisten noemen zich daarom ook wel allergoloog, bloedtransfusiegeneeskundige, endocrinoloog, farmacoloog, hematoloog, immunoloog, infectioloog, intensivist, nefroloog, oncoloog, ouderengeneeskundige, of vasculair geneeskundige.
(Lees meer...)
Deze omvatten nierziekten, allergische aandoeningen, bloedziekten, infectieziekten, maag-, darm- en leverziekten, stofwisselingsstoornissen, kanker, ziekten die met hormonen te maken hebben et cetera. Juist omdat het vakgebied zo breed is, hebben veel internisten zich gespecialiseerd in bepaalde aandoeningen (subspecialismen). Internisten noemen zich daarom ook wel allergoloog, bloedtransfusiegeneeskundige, endocrinoloog, farmacoloog, hematoloog, immunoloog, infectioloog, intensivist, nefroloog, oncoloog, ouderengeneeskundige, of vasculair geneeskundige.
10 jaar geleden
Jazeker. Een internist is gespecialiseerd in de (aandoeningen van) de interne organen. Dat is natuurlijk wel een breed vlak. Vaak zijn internisten binnen hun vakgebied nog verder gespecialiseerd.
Ik citeer een stukje uit de bron:
'Internisten noemen zich daarom ook wel allergoloog, bloedtransfusiegeneeskundige, endocrinoloog, farmacoloog, hematoloog, immunoloog, infectioloog, intensivist, nefroloog, oncoloog, ouderengeneeskundige of vasculair geneeskundige.'
(Lees meer...)
Ik citeer een stukje uit de bron:
'Internisten noemen zich daarom ook wel allergoloog, bloedtransfusiegeneeskundige, endocrinoloog, farmacoloog, hematoloog, immunoloog, infectioloog, intensivist, nefroloog, oncoloog, ouderengeneeskundige of vasculair geneeskundige.'
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Een internist is gespecialiseerd in ziekten die samenhangen met de interne organen. Dit betekent natuurlijk dat het specialisme heel breed georiënteerd is. In die zin zou je de internist wel een beetje als huisarts van het ziekenhuis kunnen opvatten. In kleinere, perifere ziekenhuizen oefent de internist zijn vak vaak wat breder uit dan in grote ziekenhuizen of academische centra, waar veel internisten verder gespecialiseerd zijn. Bekende subspecialismen zijn de internist-hematoloog (bloed), internist-endocrinoloog (klieren/hormoonproducerende organen), internist-nefroloog (nieren) of gastro-enteroloog (maag en darmen).
Wat je niet of nauwelijks zult vinden zijn de internisten die extra gespecialiseerd zijn in het hart (werkterrein van de cardioloog), de hersenen (terrein van de neuroloog) of de longen.
(Lees meer...)
Wat je niet of nauwelijks zult vinden zijn de internisten die extra gespecialiseerd zijn in het hart (werkterrein van de cardioloog), de hersenen (terrein van de neuroloog) of de longen.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
corzijlstra
10 jaar geleden
Onlangs heb ik een botontkalkingsonderzoek inclusief bloedprikken en röntgen gehad. De uitslag vernam ik van een internist in een groot ziekenhuis. Deze internist heeft tevens mijn longen gecontroleerd.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Zowel de cardioloog als de longarts zijn internist. Hun specialisme is een subspecialisme van de interne geneeskunde.
Daarbij is het beluisteren van de longen - voor zover het geen hele ingewikkelde zaken betreft - een basisvaardigheid die eigenlijk elke arts moet kunnen. Ik vermoed dat onder meer een oogarts of orthopeed dit na verloop van tijd redelijk verleert, maar of een arts nu chirurg, huisarts, anesthesioloog, kinderarts, reumatoloog, oncoloog, MDL-arts cardioloog (alle vier trouwens ook internist) of algemeen internist is: ze moeten gewoon kunnen beoordelen of longen nu 'schoon' zijn of niet. Overigens behoort een eventuele botontkalking ook tot het vakgebied van de internist. In sommige ziekenhuizen zullen het vooral de reumatologen zijn, maar ook internisten houden zich hier mee bezig.
Er zijn gewoon kwalen of problemen die door diverse specialismen behandeld kunnen worden. Denk bijvoorbeeld aan de proctologie, dus de problemen van de anus en endeldarm (bijvoorbeeld aambeien, slijmvliesproblemen, huidproblemen rondom de anus, etc.). Afhankelijk van het ziekenhuis en de ervaring van de specialisten kun je met dergelijke klachten verwezen worden naar een dermatoloog, MDL-arts of een chirurg. Bepaalde behandelingen worden door elk van deze drie specialisten wel uitgevoerd. Of slaapstoornissen: vaak zijn het neurologen die zich hierin specialiseren, maar ook longartsen kunnen zich hiermee bezig houden vanuit hun specialisme omdat een veelvoorkomende slaapstoornis een slaapgebonden ademhalingsstoornis is, slaapapneu. En als er sprake is van slaapapneu, kan soms ook een KNO-arts of kaakchirurg behandelaar zijn. Of denk aan rugoperaties, bijvoorbeeld bij een hernia: die worden gedaan door orthopeden, maar ook door neurochirurgen. En dan nog een andere operatie die vrij veel gedaan wordt, de operatie voor het carpaal tunnelsyndroom. Afhankelijk van de persoonlijke ervaring en interesse van de chirurgen en van het beleid van het ziekenhuis kan dit gedaan worden door de orthopeed, de neurochirurg of de plastisch chirurg (die vaak ook handchirurg is).
Het kan allemaal dus erg verschillen per ziekenhuis en per specialist. Persoonlijke interesse en ervaring speelt een grote rol, en het beleid van het ziekenhuis of een gegroeide werkverdeling heeft ook een grote invloed.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Maar betekent dat ook dat je om cardioloog te worden, je na je studie geneeskunde eerst moet specialiseren tot internist, en dan pas tot cardioloog? Of kun je gelijk cardioloog worden? In het eerste geval zou het een subspecialisme van de interne geneeskunde zijn en in het tweede geval niet (?)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Hm, ik zeg het inderdaad niet helemaal goed: longgeneeskunde en cardiologie zijn [i]afgeleid[/i] van de interne geneeskunde, niet echte subspecialisaties zoals bijv. de gastro-enterologie of oncologie dit zijn. De zesjarige opleiding voor longarts of cardioloog (ze duren beiden zes jaar) begint met twee jaar interne geneeskunde, dat is een integraal onderdeel van de opleiding. Het is wel dus mogelijk om direct te starten met de opleiding tot cardioloog, alleen de eerste twee jaar van de opleiding houd je je nog bezig met de brede interne geneeskunde. Pas na die twee jaar volgt vier jaar waarin de focus echt ligt op het gekozen specialisme. Dit geldt ook voor bijvoorbeeld reumatologie.
Dit is anders dan bij bijvoorbeeld een oncoloog, hematoloog of nefroloog, die echt als internist in het specialistenregister staat ingeschreven. Zij hebben allen de zesjarige opleiding tot internist gevolgd, waarvan de eerste vier jaar algemene interne geneeskunde, en de laatste twee jaar een verdieping in één of meer van de gekozen subspecialisaties c.q. aandachtsgebieden. Een MDL-arts is dus internist met als aandachtsgebied maag-, darm-, leverziekten, en een cardioloog is een specialist binnen het moederspecialisme interne geneeskunde, maar is niet ingeschreven in het specialistenregister als internist, maar als cardioloog. Overigens zijn longziekten en cardiologie ook weer verplichte onderdelen in de opleiding tot internist, al is dat natuurlijk minder uitgebreid.
Samengevat kun je dus wél cardioloog worden zonder eerst/ook internist te worden, maar kom je niet uit onder een flink deel interne geneeskunde in je opleiding. Je kunt géén MDL-arts worden zonder dat je internist wordt, en dan ontkom je weer niet aan een onderdeeltje cardiologie tijdens je opleiding ;-)
Het is een beetje simpel gesteld dat een huisarts van veel weinig zou weten en een specialist van weinig veel. Sowieso is de basisopleiding hetzelfde, maar waar de één zich bekwaamd heeft in de huisartsengeneeskunde, heeft de ander dat gedaan voor de inwendige geneeskunde.
Een internist is - zoals al uitgelegd in andere antwoorden - de specialist van de inwendige geneeskunde. Dat kan inderdaad van zo'n beetje het hele lichaam zijn. Maar er zijn veel meer specialisten die zich met ongeveer het hele lichaam bezig houden: chirurgen, die zich bezig houden met de heelkundige/chirurgische behandeling van zowel inwendige organen als darmen of maag als die van botbreuken, luxaties, gezwellen tot en met ingegroeide teennagels. Een algemeen chirurg kan op één dag wellicht een tumor uit een borst verwijderen, een schildklier gedeeltelijk weghalen, een pin zetten in een gebroken heup van een 80-jarige en een blindedarm verwijderen bij een kind.
Of neem de radioloog: die houdt zich bezig met vooral de beeldvorming en diagnostiek van botbreuken, tumoren, gewrichtsslijtage, functiestoornissen van maag en darmen, aangeboren afwijkingen en nog veel meer. Gaat ook over het hele lichaam. Of een orthopeed: goed, die houdt zich vooral bezig met het bewegingsapparaat, maar dan ook echt van kop tot teen. De reumatoloog houdt zich ook bezig met niet alleen alle gewrichten in het hele lichaam, maar ook met huid en interne problemen wanneer iemand een auto-immuunaandoening heeft de veel meer gevolgen heeft dan alleen problemen met de gewrichten. Of neem een kinderarts, die behandelt alle mogelijke medische problemen die kinderen kunnen hebben.
Sommige specialismen richten zich op bepaalde organen (cardioloog, longarts, MDL-arts, uroloog), anderen op bepaalde ziektes (oncologen, reumatologen) en weer anderen zijn vooral gespecialiseerd in een manier van behandelen (chirurgen, revalidatieartsen), richten zich op een bepaalde leeftijd (kinderartsen en geriaters) of het behandelen van patiënten in een bepaalde fase van hun behandeling of herstel (radiologen, anesthesiologen, intensivisten). En dan zijn er ook nog specialisten die zich bezig houden met bepaalde lichaamsdelen (oogarts, KNO-arts, orthopeden) of met bijvoorbeeld specifiek erfelijke aandoeningen (klinisch geneticus). En er zijn natuurlijk nog allerlei subspecialisaties mogelijk. Medisch specialisten hebben dus niet simpelweg een verdeling gemaakt per lichaamsdeel; het is iets complexer dan dat ;-)
(Lees meer...)
Een internist is - zoals al uitgelegd in andere antwoorden - de specialist van de inwendige geneeskunde. Dat kan inderdaad van zo'n beetje het hele lichaam zijn. Maar er zijn veel meer specialisten die zich met ongeveer het hele lichaam bezig houden: chirurgen, die zich bezig houden met de heelkundige/chirurgische behandeling van zowel inwendige organen als darmen of maag als die van botbreuken, luxaties, gezwellen tot en met ingegroeide teennagels. Een algemeen chirurg kan op één dag wellicht een tumor uit een borst verwijderen, een schildklier gedeeltelijk weghalen, een pin zetten in een gebroken heup van een 80-jarige en een blindedarm verwijderen bij een kind.
Of neem de radioloog: die houdt zich bezig met vooral de beeldvorming en diagnostiek van botbreuken, tumoren, gewrichtsslijtage, functiestoornissen van maag en darmen, aangeboren afwijkingen en nog veel meer. Gaat ook over het hele lichaam. Of een orthopeed: goed, die houdt zich vooral bezig met het bewegingsapparaat, maar dan ook echt van kop tot teen. De reumatoloog houdt zich ook bezig met niet alleen alle gewrichten in het hele lichaam, maar ook met huid en interne problemen wanneer iemand een auto-immuunaandoening heeft de veel meer gevolgen heeft dan alleen problemen met de gewrichten. Of neem een kinderarts, die behandelt alle mogelijke medische problemen die kinderen kunnen hebben.
Sommige specialismen richten zich op bepaalde organen (cardioloog, longarts, MDL-arts, uroloog), anderen op bepaalde ziektes (oncologen, reumatologen) en weer anderen zijn vooral gespecialiseerd in een manier van behandelen (chirurgen, revalidatieartsen), richten zich op een bepaalde leeftijd (kinderartsen en geriaters) of het behandelen van patiënten in een bepaalde fase van hun behandeling of herstel (radiologen, anesthesiologen, intensivisten). En dan zijn er ook nog specialisten die zich bezig houden met bepaalde lichaamsdelen (oogarts, KNO-arts, orthopeden) of met bijvoorbeeld specifiek erfelijke aandoeningen (klinisch geneticus). En er zijn natuurlijk nog allerlei subspecialisaties mogelijk. Medisch specialisten hebben dus niet simpelweg een verdeling gemaakt per lichaamsdeel; het is iets complexer dan dat ;-)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden