Kun je pijn van een ander opvangen?

Je kunt er alleen voor hen zijn. Hen opvangen als ze er behoefte aan hebben. Een schouder bieden om uit te halen, er zijn als ze ze nodig hebben en het hen gunnen om af en toe hun woede te uiten, want woede zullen ze naast verdriet ook hebben. Woede over de oneerlijkheid van het bestaan, waarom hun moeder en waarom niet die oude mevrouw aan het einde van de straat.

De pijn opvangen kan niet, maar er voor hen zijn en ze laten weten dat je er voor hen bent, dat kan zeker.
Heel veel sterkte met deze situatie, ook voor je zus/schoonzus.

Je kan ze af en toe te logeren vragen, veel luisteren als ze dat nodig hebben en bovenal; laat ze af en toe verdrietig zijn en laat ze af en toe rouwen.

Door er voor hun te zijn!
Ze te knuffelen en hun verhaal te laten doen, en ze liefde te geven, en een luisterend oor te zijn.
Sterkte!

Je kunt pijn van een ander niet opvangen. Pijn en rouw hebben een functie. Proberen het verdriet op te vangen, lukt niet. Het zoekt dan een andere uitlaadklep. Kinderen zijn flexibel.
Ben er voor ze. Luister, kijk en biedt ruimte. Iedereen rouwt op een andere wijze. Zeker kinderen.
Als je er voor ze bent, als ze je nodig hebben, dan doe je heel erg veel...

Sterkte!

Weet je wat hun waarschijnlijk wel het meest zou helpen, als je je eigen gevoelens ook laat zien. Hun moeder is een bijzonder persoon voor hen geweest en iedereen die daarom moet huilen erkent dat. Het is vreemd maar dat doet je als kind dat een ouder verliest goed.
Verberg jouw verdriet niet, maar deel het met hen.

Daarnaast kun je proberen om ze zoveel mogelijk tegenmoet te komen in de dingen die ze willen doen om het verdriet te verwerken. Misschien willen ze hun moeder straks graag zien als ze overleden is. Of misschien willen ze een brief of tekening in de kist doen. Of misschien willen ze een bloemstukje voor op de kist zelf maken etc.

Door er voor ze te zijn ,te zeggen dat je ook verdrietig bent ,geef ze een knuffel op zijn tijd.

Ja dat kan.
Want dan heb je eigenlijk medelijden…
en je lijdt mee !

Mensen komen dán pas echt in aktie voor de ander, wanneer zij hart voor die ander hebben.
Medelijden is echt, wanneer de pijn van de ander de jouwe is. Je bent erdoor bewogen en je
gaat, al is het in onmacht, naast de ander staan om de pijn met hem/haar te delen.

Nee dat kan niet.... Je kunt hooguit zorgen voor steun en afleiding. Maar pijn mag gevoeld worden, ook door de kinderen, die pijn zal er zijn, en hoort er bij....

Hun pijn kun je m.i. verzachten door er voor hun te zijn. Open staan voor hun vragen.
Veel vertellen over hun Mama, hoe lief ze was en wat ze allemaal deed. De bijzondere dagen met hun vieren.
Alles natuurlijk in de mate die jij hiervoor hebt.

zie antwoordt http://www.goeievraag.nl/vraag/verwerk-groot-verdriet.36222?p=2