Hoe word ik geaccepteerd zonder "een van hen" te worden?

Nooit, pas als je een van hen wordt, wordt je geaccepteerd...

Op die leeftijd is het zo: I like you if you like me...
Dus dat is zo te verstaan: I like you if you are like me...
En vervolgens: I am like you if you are like me...

en veel later: I like you if you are me...

en nog veel later: I am me...

en tenslotte: I am...

Zo zit dat...

Hoe moeilijk het misschien ook is, maar wees gewoon je zelf. Als zij over je roddelen betekend dat ze bang voor je zijn en jaloers op je, anders zouden ze het gewoon in je gezicht zeggen. Doe gewoon jouw ding wat jij leuk vindt en zoek mensen die je wel kan vertrouwen. Wees niet bang, voor iedereen is het een nieuwe school en nieuwe mensen. Als je er niets van aantrekt en gewoon jouw ding blijft doen zal je zien dat ze snel afdruipen.

Wees jezelf en blijf jezelf.Jij bent veel beter dan''hen''want zij hebben een groep nodig om zichzelf overeind te houden en jij bent sterk in je eentje.Wees trots op jezelf en dan zul je gelijkgestemden aantreffen die jou waarderen om wie je bent.

Toegevoegd na 2 minuten:
Ik ben vroeger ook enorm gepest en met vele van die pestkoppen is het niet goed afgelopen.En ik ben een gelukkige ,sterke vrouw geworden.

Één keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie.

De brugklas is altijd lastig.. Vooral het eerste jaar. Je kan niet één van hun worden zonder zoals hun te worden. Maar wil je dit ook?
Zoek mensen op waar je níét bij hoef te veranderen. Word daar vrienden mee.

Accepteer jezelf zoals je bent.
Dat je te kakken wordt gezet? hoe kan dat? Je bent of was toch verliefd. Daar hoef je geen geheim van te maken. Het zou beter zijn als je het zelf tegen die jongen gezegd had.

Blijf jezelf, deze periode hebben een heleboel mensen al meegemaakt.
Als jij blij bent met wie je bent, en je straalt dat ook uit, dan word je vanzelf wel geaccepteerd.
Bij mij heeft dat wel een tijd geduurd, en toen ze me eenmaal erbij wilden hebben, besefte ik dat de meeste niet eens zo bijzonder waren en ik er helemaal niet bij wilde horen!
Je zal vanzelf wel merken wie wel bij je passen en wie niet.
Maar ga je alsjeblieft niet anders voordoen dan dat je bent, iedereen is mooi op z'n eigen manier.

Succes ermee!

Er zijn 2 opties:
1. Word een van hen, pas je aan aan hun stijl, kleding, gedrag, woorden. Als is er een grote kans dat ze je dan alsnog niet accepteren omdat je een 'na-aper' bent.
2. Doe je eigen ding, zoek eventueel in andere klassen naar vrienden. Voor de mensen in je klas: Doe neutraal, niet aardig maar ook niet onaardig. Doe je eigen ding en zorg dat je je goed voelt. Negeer de pesters, als ze zien dat het pijn doet, vinden ze het leuker. Het is moeilijk maar het helpt wel. Daarnaast: Als je zelfvertrouwen hebt staal je het uit, dat helpt ook.

Kijk ook of er bij jou op school een vertrouwenspersoon is, en praat daar eventueel mee. Hou het niet voor je. Docenten zijn misschien niet de meest handige(sommige zijn niet echt tactisch) maar kies er 1 uit die je vertrouwt.
Ik heb zelf ook gehad dat ik in de 1e en 2e een 'buitenbeentje' was. Het hielp toen echt om een paar docenten te hebben die het voor me opnamen, die me hielpen(niet perse door er iets tegen die mensen van te zeggen: dat helpt niet altijd, maar door jou je verhaal te laten doen). Mocht je aan het einde van het jaar nog steeds zo'n naar gevoel hebben bij je klas: Vraag of je naar een andere klas mag(misschien ander niveau??, weet niet wat je nu doet). Ik ben van 2 gymnasium naar 3 atheneum gegaan, en dat hielp heel erg. De mensen op atheneum hadden veel minder: 'Ik ga nu even laten zien hoe goed ik ben'

Wat hier boven wordt gezegd is waar, je moet één van hun worden. En het is moeilijk, want wil je jezelf blijven en van jezelf leren houden, of wil je dat er van je 'gehouden' wordt en niet jezelf blijven.
Dat er van je gehouden wordt is natuurlijk veels te groot uitgedrukt. Maar 'geaccepteerd' zoals jij het ook noemt zullen we het maar noemen.

Weetje wat? Ik ken jou situatie echt. Niks liever dan erbij horen en er gewoon NIET buiten liggen!
En als ik één ding weet dan is het dit wel:
Het is zwáár om er niet bij te horen!

Ik heb geen vrienden gehad op het VMBO. Ik lag compleet buiten de groep, maar ik kan je één ding vertellen: Ik ben BLIJ dat ik niet 'hun' ben geworden!
(even om niet sentimenteel te worden: Ik had in het laatste jaar wel 1 vriendin 'af en toe'.. daar had ik natuurlijk wel wat steun aan)

Maar laat mij je dit vertellen:

Hoe méér jij in jezelf gaat vertrouwen en hoe meer jij jezelf gaan accepteren, zoals JIJ bent, hoe meer zelfvertrouwen jij zult uitstralen. Geloof het of niet: Maar dat zien ze!! En weetje, er is op de hele school wel iemand die jou vriend(in) wil zijn! En een goede ook. Maar zoek wel de goede vrienden en/ of vriendinnen.
Geef een vriendschap ook de tijd en deel niet binnen de kortste tijd je geheimen. Zo leer je de echte vriendinnen kennen.

Het was dan wel een 'zware' tijd, maar ik heb mijzelf ècht leren kennen, mijzelf leren accepteren en zelfs 'houden van' mijzelf!
En zo kan (zou) jij ook moeten denken!!!

Jij bent het waard om goede vrienden te hebben en jij bent het waard om niet zo behandeld te worden. Mensen die jou slecht behandelen? Láát ze lekker. Als zij zich beter moeten voelen door jou slecht te laten voelen.. dan zegt dat iets over hun.

Níét !!!!!! over jou!

Oh! Een vraag naar mijn hart! Hier komen allemaal alinea's.

Ten eerste
Er is volgens mij niet zoiets als een moment waarop je kiest om iemand te worden; je zult je mening en wereldbeeld altijd moeten aanpassen, want het leven zal je vormen.

Het is een aanrader om jezelf wanneer je nadenkt over dit soort zaken heel veel vragen te stellen. Waar komt mijn wens vandaan, wie zal ik hiermee beïnvloeden, kan me dat schelen, hoe ga ik het aanpakken, met wat voor mensen wil ik omgaan (klinkt vind ik best stom, maar het is belangrijk dat je daarover nadenkt), etc.
En doe ondertussen gewoon je ding! Zolang je er maar voor zorgt dat je happy bent. Mensen nemen je zoals je bent. Geen hond komt naar je toe lopen om te vertellen dat je nu maar eens moet ophouden met jezelf te zijn.

Over dat roddelen:
Wat een instituut, zo'n middelbare school! Van kelder tot dak gevuld met onzekere pubers. Vooral over seks (zie dat met je vriendin). Roddelen is een uitlaatklep waarmee je van je allervroegste kindertijd tot ver na je pensioen mee geconfronteerd zal worden.

Praten over anderen is
- een vorm van humor,
- helpt mensen om te relativeren
(zoals anderen dat doen met in zichzelf praten of dagboeken schrijven),
- is een manier om je beter te laten voelen over jezelf
(al helemaal bij adolescenten > die denken bij een probleem namelijk nog niet in oplossingen maar schuiven de schuld automatisch naar een ander toe, zonder dat ze het eigenlijk doorhebben)
(sorrie^^ is iets met hersengroei en het loskomen van je ouders)
- en is algeheel populair bij mensen die sensatie zoeken.

Er zijn verschillende manieren om roddelen aan te pakken. Aan de mensen met wie je omgaat vertellen wat ze doen en hoe jij je daarover voelt is een effectieve en professionele manier (het is niet voor niets een cliché)!

Een minder professionele manier, en je moet zelf maar inschatten of dit handig is voor jou, maar iemand een muilpeer verkopen heeft mij stevig geholpen!
Ik zat in de brugklas in een groep met allemaal etterige jongens die me voortdurend aan het uitdagen waren. Op een gegeven moment vroeg ik (typisch marie-anne) de grootste etter of ik hem eens moest slaan, hij antwoordde ja, ik knal hem met mijn vuist op zijn wang, en vanaf die tijd had ik nooit meer last van ze!

Al zou je proberen een van hen te worden, dan wil dat nog niet zeggen dat ze niet over je blijven roddelen. Sommige mensen praten graag over andere mensen zodat ze zelf leuker lijken (denken ze). Hier moet je niks van aantrekken. Jij bent goed zoals je bent, probeer ook niet te worden zoals zij zijn want dat is zeker niet beter. Als je graag opgemerkt wilt worden dan denk ik dat je wel moet worden zoals zij zijn omdat mensen tegenwoordig alleen anderen accepteren als ze in een bepaalde categorie vallen. (zeker in de brugklas).

Sterkte ermee, met een paar jaar wordt het wel minder, want dan zijn zij zekerder van zichzelf en dan accepteren ze ook makkelijker mensen die niet zijn zoals zij zijn.

ga een sport doen maak daar contacten en doe je best op school en ga naar een coordinator niet om te klikken maar om te zeggen dat je niet goed overweg kan met je klas en of je volgend jaar in een andere klas mag met iemand van sport die je aardig vind als je gaat zeggen wie de pestkoppen zijn wordt het roddelen zeker niet minder

Waarom wil je één van hen worden. ? Omdat je niet alleen wil zijn.?
Het is op deze leeftijd ook erg moeilijk om keuzes te maken.
Toch wil ik je aanraden om je niet naar een groep te vormen als het jouw niet bevalt.
Uiteindelijk zullen er medeleerlingen zijn die jouw gaan waarderen en dan krijg je waardevolle vrienden

Lastig hè, zo`n brugklas. Ik ben al zo "oud", dat ik nooit in de brugklas heb gezeten, maar het heette gewoon eerste klas middelbare school. Havo heette toen gewoon HBS en de mammoetwet bestond nog niet eens toen ik mijn diploma haalde. Ik ben nooit gepest, maar viel wel op. Ik was de eerste met mascara op in de klas en als ik een jurkje ontwierp en mijn moeder maakte het, dan liep een week later ook iedereen in zo`n jukje.Toch had ik maar een of twee vriendinnen, verder vertrouwde ik niemand. Ik had een boezemvriendin, sinds de lagere school en alleen aan haar vertrouwde ik mijn diepste geheimen toe.
Ik was dus eigenlijk een "loner" op de middelbare school.
Zo ging ik dit soort problemen uit de weg en voelde mij daar happy bij.
Het gekke is dat mijn zoon ook een "loner"is en ik denk dat dat niet zijn eigen keus is, want hij heeft een autistische stoornis, maakt daarom moeilijk contact. Toch vind ik als moeder dat hij eigenlijk vrienden moet hebben.
Zelf heeft hij er geen problemen mee, hij vindt het wel "relaxed "zo. Hij wil ook niet zo zijn als die anderen.
Hij zegt zelf :" ze roken, drinken en blowen al, daar wil ik niet aan beginnen, dus zal ik er nooit bijhoren,( hij is trouwens 14). Hij zegt zelf dat hij altijd zijn eigen gang kan gaan en met niemand ruzie hoeft te maken. Hij is ook nooit echt gepest en dit terwijl hij een opvallende tic heeft, die nogal eens wisselt. Echt vreemden kunnen nog wel eens lacherig doen, maar hij doet alsof hij het niet ziet en zit er verder niet mee en dit komt omdat hij zegt;" Ik ben ik en ze moeten me maar accepteren zoals ik ben.Als zij daar moeite mee hebben, is het hun probleem, niet het mijne". Zo moet je eigenlijk in het leven staan, want in elke klas zijn er altijd maar een paar zo populair dat iedereen erbij wil horen. Deze lopen er ook echt mee te koop en proberen anderen hun overwicht te laten zien.
Je moet ze dus eigenlijk negeren, dan verliezen ze vaak hun interesse, want dan hebben ze geen vat op je.Vaak heb je ineens een lotgenoot en daar heb je meer aan als aan die "popies".Ze merken je dan heus wel op omdat jij je niet laat kisten.

Allereerst: wat verschrikkelijk naar voor je!

De brugklas is voor iedereen verschrikkelijk moeilijk.
Een hele nieuwe school en klas, met heel veel verschillende nieuwe mensen en indrukken, en ook helemaal niet onbelangrijk: je wordt volwassen en je hele lichaam veranderd!

Iedereen die naar de brugklas gaat moet zich ineens razendsnel aanpassen aan een heleboel nieuwe situaties.
Daar worden ze allemaal onzeker van.
Dat uit zich bij iedereen op een andere manier.
Somminge mensen houden zich stil en kijken de kat uit de boom.
Anderen nemen de tegenovergestelde houding aan en komen hun nieuwe school binnenlopen alsof ze er de baas zijn.
En er is niemand die ze verteld dat dat niet kan.
Iedereen accepteert dat.
En waarom zouden ze dat ook niet kunnen?
Eienlijk kan iedereen die houding aannemen, maar dat zien ze niet in.
Logisch, als alles om je heen ineens zo verschrikkelijk verwarrend is.

De populaire mensen maken hun eigen kansen, het is een slimme manier om te overleven.
Daarbij moeten ze constant bewijzen dat ze erbij horen en boven een ander staan.
Hier heeft de ander onder te lijden.
Als jij onzeker overkomt ben je een makkelijk slachtoffer en ziet de populaire scholier zijn kans schoon om extra punten te scoren bij de anderen van de populaire kliek.
De onzekere zal belachelijk worden gemaakt zolang er geen weerwoord uit komt, zodat de pester sterk overkomt.

Zoiets zullen ze niet zo snel proberen die zelfverzekerd overkomt.
Als een populair kind een nare opmerking naar je hoofd slingert en je reageert verdrietig of geraakt, dan ben jij de zwakkere.
Als je meteen een scherpe opmerking terug gooit, en de andere met z'n mond vol tanden laat staan, dan ben jíj de baas en zal de rest het misschien zelfs grappig vinden.

Sta op voor jezelf, laat niet over je heenlopen.
Jij bent nét zo goed als elk ander, maar dat moet je zelf inzien om het de ander in te kunnen laten zien.
Als iemand je pest, laat dan zien dat je het niet pikt.
Trek je mond open en wees sterk.
Dan zullen ze de volgende keer wel twee keer nadenken voor ze het proberen.